สวัสดีครับ
ตอนนี้ผมทำงานเป็นลูกจ้างรพ.รัฐใหญ่รพ.หนึ่ง ใหญ่ขนาดที่ผมกล้าพนันว่าพูดชื่อไปคนไทยคนไหนก็รู้จัก รายได้เฉลี่ย 40k-50k หรือจะให้ 60k+++ ก็สามารถทำได้สบายมาก แค่อยู่เวรเยอะๆ (แล้วก็อย่าตายระหว่างอยู่เวรก็พอ) แต่งานมันใช้แรงงานกับเป็นงาน routine มากถึงมากที่สุด หมายความว่าทุกๆวันก็ทำซ้ำๆเดิมๆ ไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ เป็นที่รองรับอารมณ์คนไข้เวลาทำงานช้า คนไข้เหวี่ยงวีน คนไข้ VIP หยิ่ง มองเราต่ำ แต่พอทำงานดีทำงานเร็วก็ไม่เคยเห็นจะชมนะ งง
ผมชอบเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ไปสอบ IELTS มาปีที่แล้วครั้งแรก ได้ Writing 6.5 (ไม่เยอะหรอก แต่ครั้งแรกไง ขอขิงหน่อย) หลายๆครั้งผมช่วยพูด ช่วยอธิบายการตรวจ หรือขั้นตอนต่างๆของรพ.กับคนไข้ต่างชาติจนสามารถแก้ปัญหาให้พวกเค้าได้แต่ทำไปแล้วก็เท่านั้น ไม่มีค่าภาษาให้อะไรทั้งนั้น ไม่มีคือไม่มีจริงๆนะครับ เอาจริงนะผมไม่แน่ใจว่าหัวหน้าผมรู้ไหมว่าคะแนน TOEIC IELTS พวกนี้คืออะไรด้วยซ้ำ ไปประชุมต่างประเทศนี่เข้าใจที่ฝรั่งเค้าพูดกันไหมยังไม่รู้เลย แต่ผมว่าไม่อ่ะ ไปเที่ยวกันซะมากกว่า
ตลอดเวลาตั้งแต่เรียนจบ ผมก็ศึกษาเรื่องการลงทุนมาเรื่อยๆ มีดูกราฟกับเทรดหุ้นบ้างเล็กน้อยตามทุนที่น้อย แต่ก็รู้สึกได้ว่าในโลกของการลงทุนมีอะไรให้เรียนรู้เยอะมากๆ อีกอย่างคือผมจะมีโอกาสได้ใช้ภาษาอังกฤษให้เกิดประโยชน์แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการอ่านข่าว bloomberg, the economist, financial times, the new york times และอื่นๆอีกมาก
อาจจะสงสัยว่าทำไมผมไม่ลาออกมาเทรดหุ้นเต็มตัวเลยล่ะ ? ถ้าคนที่ลงทุนเป็นจะไม่ถามคำถามนี้ ตอบง่ายๆเร็วๆเลย 1.ผมไม่ได้มีต้นทุน (ทั้งความรู้+เงิน) ขนาดนั้น ถ้าผมมีสัก 10 ล้านก็ค่อยว่าไปอย่าง 2.การลงทุนระยะสั้นดูเหมือนจะไม่ใช่แนวของผม
ผมเลยมีความคิดอยากจะเรียนต่อป.โท restart ความรู้แล้วย้ายไปทำงานสาย investment ตามบริษัทต่างๆ ถ้าเอาที่อยากเป็นเลยก็ fund manager แต่ก็เข้าใจว่าอาจจะไปไม่ถึงหรอกเพราะงานมันก็ชนชั้นสูง ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้ทำ
ปัญหาคือ
1.งานใหม่เริ่มต้นไม่ได้เท่าเงินเดือนที่ได้อยู่ตอนนี้แน่ๆ อาจจะหายไปถึงครึ่งเหลือแค่ 2-3 หมื่นทั้งที่อายุก็ใกล้จะ 30 แล้ว
2.ต้องเรียนรู้ใหม่หมดเลยทั้งเพื่อนร่วมงาน การทำงาน สภาพแวดล้อม
3.จะไปได้ดีกับงานออฟฟิศไหมก็ไม่รู้เลย มีแต่ความไม่รู้เต็มไปหมด เพื่อนก็ไม่มีใครอยู่สายนี้เลย
หรือจะเป็นลูกจ้างง่อยๆก้มหน้าก้มตาอยู่เวรต่อไป เหนื่อยก็ขายเวร ไหวก็รับเวรมาอยู่ เลิกเวรก็กลับบ้าน มันก็ comfort zone ประมานนึงเลย รู้ว่าคนไหนเป็นยังไงในแผนกและต้องรับมือยังไง ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องหวังว่าตัวเองจะเป็นใหญ่อะไร รายได้ครึ่งแสนก็มีเก็บสักหมื่นต่อเดือนได้ พอกินพอใช้ไป ?
ยาวหน่อยแต่ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะครับ อยากรู้ว่าถ้าเพื่อนๆมาอยู่ในจุดที่ผมเป็น จะเลือกทางไหนกันครับ ?
เป็นลูกจ้างชั้นผู้น้อยในโรงพยาบาลได้เงินเดือน 40k-60k กับเปลี่ยนไปทำงานออฟฟิศที่เริ่มต้นได้น้อยกว่า ?
ตอนนี้ผมทำงานเป็นลูกจ้างรพ.รัฐใหญ่รพ.หนึ่ง ใหญ่ขนาดที่ผมกล้าพนันว่าพูดชื่อไปคนไทยคนไหนก็รู้จัก รายได้เฉลี่ย 40k-50k หรือจะให้ 60k+++ ก็สามารถทำได้สบายมาก แค่อยู่เวรเยอะๆ (แล้วก็อย่าตายระหว่างอยู่เวรก็พอ) แต่งานมันใช้แรงงานกับเป็นงาน routine มากถึงมากที่สุด หมายความว่าทุกๆวันก็ทำซ้ำๆเดิมๆ ไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ เป็นที่รองรับอารมณ์คนไข้เวลาทำงานช้า คนไข้เหวี่ยงวีน คนไข้ VIP หยิ่ง มองเราต่ำ แต่พอทำงานดีทำงานเร็วก็ไม่เคยเห็นจะชมนะ งง
ผมชอบเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ไปสอบ IELTS มาปีที่แล้วครั้งแรก ได้ Writing 6.5 (ไม่เยอะหรอก แต่ครั้งแรกไง ขอขิงหน่อย) หลายๆครั้งผมช่วยพูด ช่วยอธิบายการตรวจ หรือขั้นตอนต่างๆของรพ.กับคนไข้ต่างชาติจนสามารถแก้ปัญหาให้พวกเค้าได้แต่ทำไปแล้วก็เท่านั้น ไม่มีค่าภาษาให้อะไรทั้งนั้น ไม่มีคือไม่มีจริงๆนะครับ เอาจริงนะผมไม่แน่ใจว่าหัวหน้าผมรู้ไหมว่าคะแนน TOEIC IELTS พวกนี้คืออะไรด้วยซ้ำ ไปประชุมต่างประเทศนี่เข้าใจที่ฝรั่งเค้าพูดกันไหมยังไม่รู้เลย แต่ผมว่าไม่อ่ะ ไปเที่ยวกันซะมากกว่า
ตลอดเวลาตั้งแต่เรียนจบ ผมก็ศึกษาเรื่องการลงทุนมาเรื่อยๆ มีดูกราฟกับเทรดหุ้นบ้างเล็กน้อยตามทุนที่น้อย แต่ก็รู้สึกได้ว่าในโลกของการลงทุนมีอะไรให้เรียนรู้เยอะมากๆ อีกอย่างคือผมจะมีโอกาสได้ใช้ภาษาอังกฤษให้เกิดประโยชน์แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการอ่านข่าว bloomberg, the economist, financial times, the new york times และอื่นๆอีกมาก
อาจจะสงสัยว่าทำไมผมไม่ลาออกมาเทรดหุ้นเต็มตัวเลยล่ะ ? ถ้าคนที่ลงทุนเป็นจะไม่ถามคำถามนี้ ตอบง่ายๆเร็วๆเลย 1.ผมไม่ได้มีต้นทุน (ทั้งความรู้+เงิน) ขนาดนั้น ถ้าผมมีสัก 10 ล้านก็ค่อยว่าไปอย่าง 2.การลงทุนระยะสั้นดูเหมือนจะไม่ใช่แนวของผม
ผมเลยมีความคิดอยากจะเรียนต่อป.โท restart ความรู้แล้วย้ายไปทำงานสาย investment ตามบริษัทต่างๆ ถ้าเอาที่อยากเป็นเลยก็ fund manager แต่ก็เข้าใจว่าอาจจะไปไม่ถึงหรอกเพราะงานมันก็ชนชั้นสูง ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้ทำ
ปัญหาคือ
1.งานใหม่เริ่มต้นไม่ได้เท่าเงินเดือนที่ได้อยู่ตอนนี้แน่ๆ อาจจะหายไปถึงครึ่งเหลือแค่ 2-3 หมื่นทั้งที่อายุก็ใกล้จะ 30 แล้ว
2.ต้องเรียนรู้ใหม่หมดเลยทั้งเพื่อนร่วมงาน การทำงาน สภาพแวดล้อม
3.จะไปได้ดีกับงานออฟฟิศไหมก็ไม่รู้เลย มีแต่ความไม่รู้เต็มไปหมด เพื่อนก็ไม่มีใครอยู่สายนี้เลย
หรือจะเป็นลูกจ้างง่อยๆก้มหน้าก้มตาอยู่เวรต่อไป เหนื่อยก็ขายเวร ไหวก็รับเวรมาอยู่ เลิกเวรก็กลับบ้าน มันก็ comfort zone ประมานนึงเลย รู้ว่าคนไหนเป็นยังไงในแผนกและต้องรับมือยังไง ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องหวังว่าตัวเองจะเป็นใหญ่อะไร รายได้ครึ่งแสนก็มีเก็บสักหมื่นต่อเดือนได้ พอกินพอใช้ไป ?
ยาวหน่อยแต่ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะครับ อยากรู้ว่าถ้าเพื่อนๆมาอยู่ในจุดที่ผมเป็น จะเลือกทางไหนกันครับ ?