เห็นข่าวเรื่องการส่งตัวเด็กมาทางรถพยาบาลจากหนองคายถึงรพ.จุฬา
ก็ต้องขอชื่นชมเจ้าหน้าที่ทุกภาคส่วน ทั้งส่วนทีมรถพยาบาล และทีมแพทย์

แต่ก็เกิดคำถามขึ้นในใจ ทำไมเราต้องไปช่วยเหลือเด็กในประเทศลาว แบบฟรีๆ
กำลังเราเหลือเฟือมากหรอ? เศรษฐกิจเราดีจนส่งความช่วยเลือกไปนอกประเทศได้แล้วหรอ?
ทั้งๆที่เราจะเห็นข่าวสลดอยู่บ่อยๆเรื่องเด็กไทยเข้าถึงบริการสาธารณะสุขไม่ได้จนต้องจบชีวิตอย่างมีข้อกังขา ซึ่งหลังๆมานี้มีข่าวบ่อยมาก
ที่สงสัยคือ ทำไปทำไม? แล้วทำไมเด็กในประเทศถูกละเลย

เข้าใจว่างบน่าจะมาจากมูลนิธิ แต่ผู้บริจาคเงินสู่มูลนิธิก็น่าจะเป็นคนไทย เขาก็น่าจะคาดหวังว่าจะได้ช่วยชีวิตเด็กไทยมากกว่าหรือเปล่า?
โอเคแหละ ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็ก ก็ไม่มีใครจะใจดำไปปิดกั้นหรอก จริงไหม? แต่เด็กๆในประเทศเราได้รับการดูแลดีพอแล้วหรอ?

แล้วยิ่งยุคนี้ ทางการลาวชอบด้อยค่าประเทศไทย และปลูกฝังให้ประชาชนเกลียดไทย ไปบูชาจีนจนออกนอกหน้า
จนตอนนี้กระแสเกลียดไทยในลาวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เมื่อก่อนเคยรักกันแบบบ้านพี่เมืองน้อง
ทำกับเราขนาดนี้ ทำไมเรายังต้องไปช่วยเหลือมากมาย ไม่เข้าใจเลย

---

หาข้อมูลมา พบว่าเป็นความร่วมมือจากสภากาชาดไทย

ข้อมูลจากเว็บกาชาด : คณะแพทย์จากประเทศไทย และ สปป. ลาว ในโครงการ “รักษ์หัวใจเด็ก (น้อย) ข้ามโขง” ร่วมออกหน่วยคัดกรองเด็กที่ป่วยเป็นโรคหัวใจจากประเทศลาว จำนวน 92 คน ซึ่งจัดขึ้นเป็นครั้งแรก ระหว่างวันที่ 13-14 ตุลาคม 2566 ณ โรงพยาบาลมะโหสด นครหลวงเวียงจันทน์ ซึ่งภายหลังจากนี้จะมีการทยอยส่งผู้ป่วยที่ผ่านการคัดกรองจำนวน 37 ราย ไปผ่าตัดรักษาที่ประเทศไทยโดยไม่มีค่าใช้จ่าย โครงการนี้จัดขึ้นโดยความร่วมมือระหว่าง สถานเอกอัครราชทูต ณ เวียงจันทน์ สภากาชาดไทย โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มูลนิธิเพื่อสนับสนุนการผ่าตัดหัวใจเด็ก มูลนิธิเกื้อฝันเด็ก รวมถึงกระทรวงสาธารณสุข สปป. ลาว และโรงพยาบาลมะโหสด โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจคัดกรองผู้ป่วยเด็กโรคหัวใจจาก สปป. ลาวให้ได้รับการรักษาที่ประเทศไทย และเพื่อพัฒนาศักยภาพบุคลากรทางการแพทย์ด้านการผ่าตัดหัวใจเด็กใน สปป. ลาว อีกทั้งส่งเสริมความร่วมมือในการรักษาโรคหัวใจเด็กใน สปป. ลาว อย่างยั่งยืน