คือเราทะเลาะกับเเฟนเราเจอเสื้อตัวนึงเราเลยหันไปถามเเฟนว่าซื้อได้ไหมแฟนบอกว่าจะซื้ออะไรเดือนนี้เสียตังเยอะ (เงินที่เราใช้คือเงินเดือนเรากับเเฟนรวมกันใช้เงินกระเป๋าเดียว)เราก็เลยสตั้นเเล้วเราก็บอกว่าโอเค (เเต่ในใจเราก็แอบนอยเพราะว่าเเฟนเราก็พึ่งซื้อของบุหรี่ไฟฟ้าไปหนึ่งพันเสื้อที่เราอยากได้คือ80อ่ะ5555)  แล้วผ่านไปสักพักเเฟนก็กอดเราเเล้วก็พูดว่าเดี๋ยวซื้อให้3ตัวเลย เราเลยตอบไปว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราใช้ตังเราซื้อเอง (คือพูดเพราะจะทำแบบนั้นจริงๆไม่ติดประชดอะไรทั้งนั้น) เเล้วจู่ๆฮีก็หงุดหงิดสะบัดผ้าห่มเเรงๆมาทับหน้าเราเเล้วฮีก็เดินไปนอนอีกห้อง ตั้งเเต่เข้าจนค่ำฮีก็อยู่อีกห้องไม่พูดเงียบทั้งวัน นางนี่ก็นั่งร้องไห้ว่าสรุปเราผิดไหมคิดเเล้วคิดอีกคิดซ้ำไปซ้ำมาทั้งวันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลยนอยมาก
ปล.บอกก่อนนะคะที่ใช้ตังเยอะเพราะเรากำลังจะย้ายบ้านไปอยู่ด้วยกับซื้อของหมดเป็นหมื่นแต่มันคือกันเดือนเรา2คนไม่มีใครออกมากว่าใครออกเท่ากัน (เงินเดือนเรากับเเฟนเท่ากันหารเก็บเท่ากันใช้เท่ากัน)

เราทะเลาะทีไรไม่ว่าจะเรื่องเล็กใหญ่เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ ไม่ว่าใครจะผิดจะถูกเงียบทั้งวันบางทีเรารู้ตัวว่าเราผิดเราก็เข้าหาตลอดค่ะแต่ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเหนื่อยหรืออะไร เราเลยเงียบเหมือนกันค่ะ แบบนี้ควรง้อไหมคะ