เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วใช่ไหมละเเต่เเรกๆเขาก็โกหกเราว่าเขาไม่มีแฟนเออเวลาทำงานเขาก็อยู่ที่ทำงานเดียวกันเวลาเจอกันที่ทำงานก็มีแอบแซวบ้างอะไรบ้างยอกกันหน่อยเริ่มๆก็คิดว่าแยเล่นแต่หลังๆเริ่มรู้ว่ามีใจให้เราก็ลองบอกพี่ทีแฟนยังครับเขาตอบว่าไม่มีตอบแล้วเสียงแข็งเลยนะไอเราก็ไม่ได้เชื่อคนง่ายหรอกแต่ก็เอาวะเป็นไงเป็นกันเอาก็เอาเลยเริ่มเปลี่ยนคำเรียกเขาเทอจากพี่หลังๆเขาแซวเยอะเราเราก็คิดว่าเอาเป็นแฟนเลยดีไหมนะหลังเริ่งเข้ากันได้พวกเราเลยตกลงเป็นแฟนกัน2-3อาทิตแรกก็ดีๆไม่มีเรื่องปิดบังกันเเต่ลองสังเกตดูเออทำไมหลัง4ทุ่มไม่เคยตอบเราเลยนะมาอีกวันก็ดีเหมือนเดิมไอเราเริ่มประติดประต่อได้เริ่มสงสัยเลยตอนที่เขามาบ้านว่าเทอมีแฟนอยู่แล้วหรอเขาตอบเสียงแข็งว่าคนคุยเฉยๆเออเราลองถามว่าคุยกันมากี่วันแล้วเขาตอบไม่ได้กี่วันเป็นเดือนที่จริง8เดือนหน่อยๆเเล้วเราคิดในใจทำไมคุยนานจังวะหลังเราว่าเริ่มไม่ใช่และเราก็เลยไม่คิดอะไร2อาทิตต่อมาเราเลยถามไปว่าขอไม่อยู่เทอได้ไหมเขาบอกว่าบ้านเขาพึ่งย้ายมันรกเราไม่คิดแต่มาวันนึกเขาชวนไปบ้านเขายเราก็ได้ไปเห็นห้องเขาว่าเป็นอย่างไรของที่ไม่ใช่เหมือนของผู้หญิงเลยไอเราก็ไม่คิดอะไรหรอหลายๆวันเขาบอกมีเรื่องอะไรจะบอกเเล้วก็มาบ้านเราเขาก็ว่ามีแฟนอยู่นะมันอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้วแต่เขาก็บอกว่าที่โกหกเราเพื่อที่เขาอยากได้เรามากเลยโกหกไปที่พูดเราบอกไม่เป็นไรเราเข้าใจเขาบอกว่ามันชอบทำร้ายเขาบ่อยทำตัวเขียวมั้งเขาอยากเลยเเต่มันไม่ยอมหรอกเขาเลยมาชอบเราเพื่อที่อยากจะหนีมันไอเราก็เข้าว่าเป็นเราเราก็อยากเลิกพอเรารู้เราก็คิดในใจว่าไอเชี้ยโคตรเชี้ยทำไงดีวะไอเราก็รักเขาหมดใจ้ลยจะเลิกก็ยังไงอยู่เลยไม่อยากเลิกเลยเลยบอกเขาว่าเขารอได้นะเเต่นานๆเข้ารู้สึกเริ่มไม่ใช่และเวลาโทรคุยกันก็ต้องไม่เกิน4ทุ่มเพราะมันจะกลับมาแล้วเราก็เข้าใจนะเเต่บ้างที่มันก็เหมือนมีอะไรติดอยู่ในใจเเต่พูดไม่ออกเลยวะเวลาจะหยุดตรงกันแล้วได้ไปอยู่บ้านด้วยกันก็ต้องหาวันที่ไม่หยึดตรงกับแฟนเขาจะได้ไม่เจอเราคิดอยากให้เขาเลิกเร็วๆกับมันเเต่มันก็ยากนะแต่พอคิดๆดูเออวะเราเป็นคนเข้ามาเสียบนี้แล้วเราทำแบบนี้ได้หรอวะไอเราก็รู้สึกทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วยวะจะทิ้งทุกอย่างเเล้วเดินออกมามันก็ไม่ใช่ก็ทำมาขนาดนี้ด้วยจะถอยมันก็ไม่ได้ด้วยวะเราเลยอยู่ต่อไปเเบบนี้เลยเอาไงเอากันไม่สนแล้ว

.....พวกพี่คิดไงกับเรื่องแบบนี้ครับผมผิดหรือเขาผิดที่ให้ใจผมหมด