สวัสดีครับ มีใครเคยเจอแบบนี้บ้าง ขออนุญาติเข้าเรื่องเลยนะครับเป็นเรื่องของครอบครัวของแฟน
ผมกับแฟนคบหากันได้ประมาณ 2ปี ครอบครัวเขาเป็นครอบครัวใหญ่ มีลูก3คน (ผมคบหากับลูกคนกลาง) ซึ่งพี่คนโตทำงานอยู่ต่างจังหวัด
คนกลางทำงานที่กรุงเทพ พ่อทำอาชีพค้าขายในตลาด ส่วนคนเล็กกับแม่ว่างงาน (พ่อกับแม่เขาแยกทางกันแล้ว)
ปัญหาที่เจอก็คือที่บ้านเขามีปัญหาค่าใช้จ่ายต่อเดือนค่อนข้างเยอะพอสมควร ซึ่งเมื่อก่อนรายจ่ายหลักๆก็คือพ่อทั้งหมดที่ผ่านมาเศษรฐกิจเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ค่าใช้จ่ายหลักตอนนี้กลายมาตกเป็นหน้าที่ของลูกคนกลาง แล้วปัญหาที่ตามมาตอนนี้คือลูกคนเล็กกับแม่ ไม่ยอมออกไปทำงานอยู่แต่บ้าน แม้ประทั่งงานบ้านยังไม่ทำ เคยแนะนำให้แฟนผม(ลูกคนกลาง) ไปคุยกับน้องแล้วว่าอยากให้ไปทำงานจะได้ช่วยกันเรื่องค่าใช้จ่าย ภาระจะได้เบาลง
เรื่องนี้คุยกันไปตั้งแต่ผมยังคบกับแฟนใหม่ๆ จนตอนนี้เกือบจะ 2ปีแล้ว ก็ยังไม่ออกไปหางานทำ บอกว่ายังไม่พร้อมไปทำงาน
ไปเที่ยวหรือไปกินข้าวกันแต่ละที น้องกับแม้ไม่ออกตังเลยสักบาทเหตุผลคือไม่มีตัง เพราะแบบนี้ภาระค่าใช้จ่ายเลยตกไปอยู่ที่พ่อกับลูกคนกลาง
ส่วนเรื่องนี้ผมจำฝั่งใจไม่เคยลืม เหตุการณ์นี้ทำให้ผมโกรธมากๆ ซึ่งมีอยู่วันหนึ่งผมไปรับแฟนกลับมาจากที่ทำงานมาส่งบ้านตอนดึก แล้วแฟนหิวข้าวมากๆ เดินไปที่ครัวมีอาหารวางอยู่ แฟนเลยถามแม่ว่ากับข้าวพวกนี้กินได้ไหม แม่เขาตอบกลับมาว่า "น้องยังไม่ได้กินเลยถ้ากินไปแล้วน้องจะกินอะไร"
ซึ่งผมได้ยินแล้วก็อึ้งไปพักนึง แล้วพูดไปลอยๆว่า "คนทำงานมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้กินส่วนคนที่อยู่บ้านไม่ทำอะไรกลับได้กินงงมาก"
ส่วนแม่ร่างกายก็สมบูรณ์ปกติ ก็นอนอยู่บ้านเฉยๆ แม้กระทั่งงานบ้านปัดกวาดเช็ดถูก็ยังไม่เคยเห็นเขาทำสักครั้งตั้งแต่คบกับแฟนมา ซึ่งรายจ่ายในบ้านเท่าที่รู้ถึงแม้พ่อกับแม่ก็จะแยกทางกันแล้ว พ่อก็ยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านอยู่ดี
ซึ่งตอนนี้ผมอึดอัดมากๆผมยังถือว่าผมเป็นคนนอกครอบครัวเขา อาจจะไม่สามารถบอกเขาตรงๆได้ เพราะกลัวแฟนจะมีปัญหากับครอบครัว พอจะมีวิธีไหนที่สามารถทำให้น้องเขาคิดได้แล้วออกไปทำงาน ส่วนแม่ก็ลุกขึ้นมาทำงานบ้านบ้าง
น้องของแฟนไม่ทำงาน
ผมกับแฟนคบหากันได้ประมาณ 2ปี ครอบครัวเขาเป็นครอบครัวใหญ่ มีลูก3คน (ผมคบหากับลูกคนกลาง) ซึ่งพี่คนโตทำงานอยู่ต่างจังหวัด
คนกลางทำงานที่กรุงเทพ พ่อทำอาชีพค้าขายในตลาด ส่วนคนเล็กกับแม่ว่างงาน (พ่อกับแม่เขาแยกทางกันแล้ว)
ปัญหาที่เจอก็คือที่บ้านเขามีปัญหาค่าใช้จ่ายต่อเดือนค่อนข้างเยอะพอสมควร ซึ่งเมื่อก่อนรายจ่ายหลักๆก็คือพ่อทั้งหมดที่ผ่านมาเศษรฐกิจเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ค่าใช้จ่ายหลักตอนนี้กลายมาตกเป็นหน้าที่ของลูกคนกลาง แล้วปัญหาที่ตามมาตอนนี้คือลูกคนเล็กกับแม่ ไม่ยอมออกไปทำงานอยู่แต่บ้าน แม้ประทั่งงานบ้านยังไม่ทำ เคยแนะนำให้แฟนผม(ลูกคนกลาง) ไปคุยกับน้องแล้วว่าอยากให้ไปทำงานจะได้ช่วยกันเรื่องค่าใช้จ่าย ภาระจะได้เบาลง
เรื่องนี้คุยกันไปตั้งแต่ผมยังคบกับแฟนใหม่ๆ จนตอนนี้เกือบจะ 2ปีแล้ว ก็ยังไม่ออกไปหางานทำ บอกว่ายังไม่พร้อมไปทำงาน
ไปเที่ยวหรือไปกินข้าวกันแต่ละที น้องกับแม้ไม่ออกตังเลยสักบาทเหตุผลคือไม่มีตัง เพราะแบบนี้ภาระค่าใช้จ่ายเลยตกไปอยู่ที่พ่อกับลูกคนกลาง
ส่วนเรื่องนี้ผมจำฝั่งใจไม่เคยลืม เหตุการณ์นี้ทำให้ผมโกรธมากๆ ซึ่งมีอยู่วันหนึ่งผมไปรับแฟนกลับมาจากที่ทำงานมาส่งบ้านตอนดึก แล้วแฟนหิวข้าวมากๆ เดินไปที่ครัวมีอาหารวางอยู่ แฟนเลยถามแม่ว่ากับข้าวพวกนี้กินได้ไหม แม่เขาตอบกลับมาว่า "น้องยังไม่ได้กินเลยถ้ากินไปแล้วน้องจะกินอะไร"
ซึ่งผมได้ยินแล้วก็อึ้งไปพักนึง แล้วพูดไปลอยๆว่า "คนทำงานมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้กินส่วนคนที่อยู่บ้านไม่ทำอะไรกลับได้กินงงมาก"
ส่วนแม่ร่างกายก็สมบูรณ์ปกติ ก็นอนอยู่บ้านเฉยๆ แม้กระทั่งงานบ้านปัดกวาดเช็ดถูก็ยังไม่เคยเห็นเขาทำสักครั้งตั้งแต่คบกับแฟนมา ซึ่งรายจ่ายในบ้านเท่าที่รู้ถึงแม้พ่อกับแม่ก็จะแยกทางกันแล้ว พ่อก็ยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านอยู่ดี
ซึ่งตอนนี้ผมอึดอัดมากๆผมยังถือว่าผมเป็นคนนอกครอบครัวเขา อาจจะไม่สามารถบอกเขาตรงๆได้ เพราะกลัวแฟนจะมีปัญหากับครอบครัว พอจะมีวิธีไหนที่สามารถทำให้น้องเขาคิดได้แล้วออกไปทำงาน ส่วนแม่ก็ลุกขึ้นมาทำงานบ้านบ้าง