เราเป็นคุณแม่เลี้ยงลูกสาววัย 16 คนเดียว เราเป็นคนต่างจังหวัด ลูกสาวเรียนดีสอบม.ปลายเข้าเรียนดังใน กทม ได้ ลูกสาวไม่ได้เกเรค่ะ แต่ขาดระเบียบวินัยไม่ตรวต่อเวลา(เขาไม่เคร่งครัดไม่ใส่ใจ) ....ตั้งแต่อยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด ตั้งแต่เด็กจนจบ ม.ต้น คุณแม่ต้องเป็นคนปลุกไปโรงเรียน อยู่ด้วยกันก็แม่ก็สอนค่ะ งานบ้านก็ทำได้แต่ถ้าแม่ไม่บอกก็ไม่ทำ บางช่วงเหนื่อยหร่ายแม่ก็ปล่อยไม่บอก 
...ปัญหาตอนนี้คือ ลูกไปอยู่หอที่ กทม แม่อยู่ต่างจังหวัด ลูกจะมีปัญหาเรื่องไปโรงเรียนสาย ความรับผิดชอบในงานกลุ่มก็น่าจะมีปัญหา (แม่เดาจากที่ลูกไม่มีเพื่อนในห้อง) ทุกวันนี้แม่จะสอนทางไลน์เป็นระยะๆเวลาลูกปรึกษาเรื่องงานกลุ่มหรือเรื่องตามงานการบ้านเวลาลูกลาป่วย แต่เพื่อนไม่บอก ถามครูท่งไลน์ก็ไม่อ่าน มันบ่อยจนคุณแม่รู้สึกแน่ ทั้งสงสารลูกทั้งไม่เข่าใจปัญหา เคยถามลูกหลานครั้งว่าย้ายกลับมาเรียนที่บ้านไหม ซิ่วก็ได้ แม่ไม่ติดใดๆ แต่ลูกก็ยืนยันว่าจะเรียน และเรียนได้ ลูกบอกว่าไม่มีเพื่อนในห้องเขาไม่เป็นไร เขามีเพื่อนนอกห้อง ซึ่งเรื่องการไม่มีเพื่อนในห้อง แม่ทำใจได้เพราะลูกเป็นคนไม่ติดเพื่อนมาแต่ไหนแต่ไร 
....แต่สิ่งที่แม่กลุ่มใจตอนนี้คือลูกขาดและไม่ตะหนักเรื่องความรับผิดชอบในหน้าที่ทั่วไปของนักเรียน (หน้าที่ในการเรียนเรียนดี ผลการเรียนดีมาก) แม่กลุ้มใจมากค่ะ กลัวว่าลูกจะมีปัญหาในการใช้ชีวิตต่อไป  เวลาแม่สอนแม่บอก ในใจก็กลัวจะไปทำร้ายจิตใจลูก เพราะแม่สอนบ่อยมากแล้ว และเวลานี้ตัวก็ห่างกัน จะปลอบจะกอดก็ไม่ได้ หรือบางทีก็ไม่เห็นสีหน้าลูก 

...แม่พยายามบอกตัวเองให้นิ่ง ออกจากปัญหานี้ ปล่อยให้ลูกได้บทเรียนเรียนรู้จากสังคมรอบข้างเอง  แต่หัวใจแม่เจ็บมากค่ะ ไม่อยากคิดแต่ก็คิดห่วงตลอดเวลา แม่อยากปรึกษาอยากได้คำชี้แนะแนะนำจากเพื่อนในสังคมค่ะ ตอนนี้แม่ต้องการคำแนะนำมากค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาพูดคุยนะคะ