โคขุนเขาข่มให้               กินกลืน
ฟางฝืดยัดเยียดฝืน         กดจี้
คราเคียดคิดขัดขืน        คงเตลิด หนีเวย
มนุษย์-สัตว์ถูกเยี่ยงนี้      ต่างล้วนใจสลาย

หลงเหลิงอำนาจแล้ว          ลืมตน
วางบาทเหนือหัวคน          อ่อนด้อย
บุญคุณชุบเลี้ยงทน          ท่านทุบ ตีเอา
สำนึกทาสต่ำต้อย                เลิกสิ้นหลายสมัย


ใช้อำนาจบีบบังคับ
จงคำนับทำตามสั่ง
กดเขาโคระวัง
ขวิดเตลิดเปิดเปิงไป

หากเหลิงในอำนาจ
วันหนึ่งอาจเศร้าเสียใจ
แลเหลียวไร้ใครใคร
หามีไม่ มาเหลียวแล

*แรงบันดาลใจจากเรื่องราวป้าข้างบ้านค่ะ☹️