คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 25
อธิบายอย่างนี่ครับ
ปฏิเสธตลอดก็ไม่ไหวนะครับ คนในที่ทำงานเจ้านายจะมองว่าไม่เอาสังคม ไม่เอาใครเลย ไม่ร่วมกิจกรรม เวลาทำงานร่วมกันลำบากครับ ผมก็ไปทุกครั้ง ถามว่าสนุกไหมฝืนใจตัวเอง ผมย้ายมาที่ใหม่สบายใจกว่า ย้ำอีกครั้งเป็นส่วนหนึ่งการตัดสินใจครับ มันปัจจัยอื่นประกอบย้ายงานด้วยครับ ที่ใหม่ไม่เดินทางบ่อยด้วยครับ อยู่กับที่ครับ กิจกรรมไม่เยอะ ผมแก่แล้วอยากทำงานเงียบๆคนเดียว ไม่อยากแสร้งเต้นแร้งเต้นกา เข้ากิจกรรมบ่อยๆ ผมแนวอินโทรเวิร์ตอ่ะครับ
ปฏิเสธตลอดก็ไม่ไหวนะครับ คนในที่ทำงานเจ้านายจะมองว่าไม่เอาสังคม ไม่เอาใครเลย ไม่ร่วมกิจกรรม เวลาทำงานร่วมกันลำบากครับ ผมก็ไปทุกครั้ง ถามว่าสนุกไหมฝืนใจตัวเอง ผมย้ายมาที่ใหม่สบายใจกว่า ย้ำอีกครั้งเป็นส่วนหนึ่งการตัดสินใจครับ มันปัจจัยอื่นประกอบย้ายงานด้วยครับ ที่ใหม่ไม่เดินทางบ่อยด้วยครับ อยู่กับที่ครับ กิจกรรมไม่เยอะ ผมแก่แล้วอยากทำงานเงียบๆคนเดียว ไม่อยากแสร้งเต้นแร้งเต้นกา เข้ากิจกรรมบ่อยๆ ผมแนวอินโทรเวิร์ตอ่ะครับ
สมาชิกหมายเลข 6767057 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5242444 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2108235 ถูกใจ, ปรียทรรศิกา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7563749 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7523967 ถูกใจ
▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼
แสดงความคิดเห็น
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
ชีวิตในต่างแดน
เที่ยวต่างประเทศ
เครื่องบิน (Airplane)
สุขภาพจิต
อุบัติเหตุทางอากาศ
เพื่อนๆ คิดว่าผมตรรกะประหลาดไหม? ย้ายงานเพราะไม่อยากบินไปเที่ยวต่างประเทศกับบริษัท
คือผมเป็นคนกลัวขึ้นเครื่องบินอ่ะครับเรื่องของเรื่อง ขึ้นทีไรใจสั่นทุกที ล่าสุดผมไปเห็นสารคดีติ๊กต๊อกที่เป็นสารคดี เครื่องบินหางหลุด แล้วเครื่องบินก็ควบคุมไม่ได้ หงายท้องขึ้นฟ้าโหม่งโลก ประกอบกับดูหนังเครื่องบินตกหลายเรื่อง อาทิเช่น
Socity of the Snow
The Grey
Flight of the Phoenix
United
Cast Away
คือถ้าเคยดูหนังที่ผมได้กล่าวมา บอกได้เลยครับฉากเครื่องตก โคตรสมจริงมันยิ่งทำให้ผมหลอนไปด้วย
แล้วเมื่อคืนผมก็เพิ่งนอนตะแคงในมุมมืดดูหนังเรื่องปาฏิหาริย์ที่หุบเขาแอนดีส ( Socity of the Snow) ที่สร้างจากเรื่องจริงเครื่องบินตกกลางหุบเขาแอนดิสอันหนาวเหน็บ แล้วคนที่รอดหิวโหยต้องกินเนื้อศพกันเองเพื่ออยู่รอด ยิ่งทำให้ผมหลอนไปใหญ่
เอาจริงๆ ในขณะที่หลายๆ คนอยากมีประสบการณ์ไปยังต่างประเทศ ซึ่งบริษัทผมชอบพา พนง ไปเที่ยวทุกปี คนส่วนใหญ่อาจจะชอบ
แต่ผมรู้สึกไม่อยากไปเลยครับ เพราะกลัวการขึ้นเครื่องบินนี่แหละครับ ใจหวิวใจสั่นตลอด ผมเคยนั่งเครื่องฝ่าพายุ โคตรเสียวเลยครับ เครื่องไหวสั่นทั้งลำ ยิ่งนั่งหน้าต่างข้างปีก เห็นปีกเครื่องไหวกระเพื่อม ใจไม่ดีเลยครับ แต่ก็เข้าใจหลักฟิสิกส์นะครับว่ามันก็เรโซแนนซ์ ทำปีกให้นิ่มๆไว้ก่อน ถ้าแข็งต้านล้มอาจหักได้
ผมนั่งเครื่องทุกครั้ง ภาวนาปีกอย่าหลุดนะ เวลาผ่านเมฆเยอะๆ ไม่รู้เป็นอะไร เขย่งสั่นเป็นลูกระนาดเป็นพักๆ ตลอด
ผมยอมใจคนที่ทำงานเป็นแอร์ สจ๊วต นักบิน เลยครับ ที่ต้องบินตลอดเวลา เงินเดือนเยอะๆ ให้เขาไปเถอะ ผมไม่อิจฉาเลยครับ เพราะงานเสี่ยงอยู่
ยิ่งถ้าปีกหลุด หรือหางหลุดโอกาสรอดเทียบเป็น 0 มันไม่เหมือนเครื่องบินรบที่ห้องโดยสารสามารถดีดเก้าอี้คิดร่มกางร่อนลงมาได้
ผมอาจจะเป็นโรคกลัวเครื่องบินเหมือน เดนนิส เบิร์กแคมป์ ก็ได้นะครับ
จากสถิติเขาบอกว่า การเดินทางบนเครื่องบินปลอดภัยที่สุด แต่ผมอาจจะกลัวความสูงด้วยมั้งครับ
ที่จริงอุบัติเหตุทางรถยนต์เสี่ยงสุด เพราะสังเกตจากช่วงเทศกาล 7 วันอันตรายก็ได้ครับ มีคนตายทุกปี แต่ทำไมไม่รู้ผมก็รู้สึกเสียวน้อยกว่านั่งเครื่องบิน มันอาจจะเป็นความรู้สึกส่วนตัวจริงๆ ครับ
วกมาที่ปลายปีที่ผ่านมาผมมีโอกาสย้ายงาน เงินเดือนได้น้อยกว่าที่เก่านะครับ แต่ส่วนหนึ่งที่ตัดสินใจคิดไม่ได้เดินทางบ่อย ไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศอีกแล้วเหมือนที่เก่า เพราะไม่ชอบขึ้นเครื่องบินเลยครับ ด้วยอายุที่เยอะขึ้น อาจจกลัวโน่นนี่นั่นด้วยครับ
ความคิดที่จะอยากไปไปเที่ยวยุโรป หรือ เมกา นี่ไม่มีในหัวเลยครับ ยิ่งตะวันตกแถบหนาวหิมะเยอะ ดูหนังเรื่อง Grey หรือ United หรือเรื่อง Socity of the Snow หลอนเลยครับ
อยากเที่ยวที่ไหน ตอนนี้ผมเที่ยวผ่าน Google Street View เอาครับได้เห็นคือกัน แต่อาจจะไม่ได้ลิ้มรสสูดกลิ่นดินทราย อากาศ และเสียงที่นั่นๆ เท่านั้นเองครับ
ย้ำอีกครั้งนะครับ เป็นความรู้สึกจิตหลอนส่วนตัวนะครับ
เพื่อนๆ คิดว่าผมประหลาดไหมครับ?