ก่อนนอนผมบริกรรม 'นะมะพะทะ' บริกรรมลมหายใจเข้าและออก อยู่ในท่านอนตะแคงข้างซ้ายและงอเข่า

แล้วผมฝันว่าผมนอนอยู่ท่านั้น คือรู้สึกตัวตอนฝันว่านอนท่าเดิมแล้วกำลังท่อง 'นะมะพะทะ' อยู่หลังรถกระบะไม่มีหลังคา

แล้วรถก็แล่นเร็วๆผ่านถนนในเมืองตอนกลางวัน มีแดดส่องแรงๆ แดดสีเหลือง เมืองดูเหมือนเกือบชนบท มีทราย กับ ถนนคอนกรีต และไม่ค่อยมีตึกแถว และไม่มีตึสูงๆเลย

แล้วอยู่ดีๆฉากเมืองก็หายไป น่าจะกลายเป็นฉากสีขาวหมด คือจริงๆแล้วช่วงนี้ผมจำไม่ค่อยได้ แต่ผมก็ยังบริกรรม 'นะมะพะทะ' อยู่ แล้วฉากก็เริ่มปลี่ยนไป...

ผมกลายเป็นนอนตะแคงข้างซ้ายเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ผมนอนอยู่บนปีกเครื่องบินข้างใดข้างหนึ่ง แล้วเครื่องบินก็พุ่งสูงขึ้นไปในอากาสแบบเร็วมาก

ผมเห็นเมฆหนาผ่านตาเยอะ เมฆดูครึ้มแต่ไม่มีพายุหรือฝนหรือฟ้าผ่า แล้วได้ยินเสียง เทอร์โบเครื่องบินหมุนแรงมากจนเสียงดังก้องหูแบบชัดเจน ลมก็ผ่านมากระทบหน้าและตัวอย่างแรงมาก รู้สึกกระทบประสาทสัมผัสแบบสมจริงมาก

มีคนอยู่ข้างหลังคนนึง เค้าลูบคางผม แล้วผมรู้สึกจั๊กจี๋ แล้วเค้าลูบไหล่ผม ผมรู้สึกกลัวเลยปิดตาบริกรรม 'นะมะพะทะ' เพื่อทนกับความกลัว แล้วเค้าพูดกับผมเป็นภาษาไทยแบบใส่อารมณ์ปานกลาง คือไม่โกรธ ไม่ยินดี ไม่มีความเศร้า แต่คำพูดก็ไม่ได้มีความไพเราะหรืออ่อนโยนหรือนุ่มนวลซักเท่าไหร่ และฟังดูห้วนๆนิดหน่อย แต่ผมฟังแล้วจับใจความไม่ได้สักคำ แต่ที่น่าตกใจคือได้ยินเสียงผมเอง

แล้วผมก็กลัวแต่ก็ยังบริกรรมอยู่แล้วก็ตื่น ตื่นนอนในท่าเดิมแต่ก็ยังบริกรรม 'นะมะพะทะ' เหมือนเดิมต่อจากที่เกิดความฝัน