สวัสดีครับทุกคนวันนี้ผมมีเรื่องจะมาเล่า  ซึ่งเป็นเรื่องตอนที่ผมอยู่ประถม หรือพูดง่ายๆตอนที่มีรักแรกนั้นแหละ ซึ่งหลายไปคนก็คงเคยผ่านมาซึ่งตอนนั้นผมอยู่แต่ ป.5 ตแนนั้นกำลังเรียนวิชาคอมพิวเตอร์นั้นเอง ไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดเรื่องราวทผมเองไม่เคยมีวันลืม ขอเล่าเลยล่ะกัน วันนั้นในขณะที่เรียนผมได้เขียนคำบอกรักลงไปในกระดาษแล้วโยนไปทางเพื่อนผู้หญิง ในข้อความที่เขียนนั้นเขียนเชิงว่าแอบรักคนที่อ่าน ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรแค่เขียนเล่นๆ แต่มีเพื่อนคนนึงที่เอามันไปอ่าน เธอคนนั้นอีกษรย่อ N ได้เอาไปอ่านแล้วเขียนกลับมาง่าชอบคนที่เขียนเหมือนกัน ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเด็กแชะยังไม่เข้าใจคำว่ารักหรอก แต่พออ่านข้อความมันทำให้รู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก ผมเลยรวบรวมความกล้าไปคุยกับเธอสุดท้ายเราตกลงเป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าเราคบกัน รู้แค่เราสองคน จนกระทั้งปิดเทอมผมอยากคุยกับเธอนะแต่ตอนนั้นผมยังไม่มีโทรศัพท์ มีก็แค่แค่รุ่นปุ่มกด และในวันนั้นเองที่ผมโทรไปแกล้งเพื่อนของเขาและไม่คิดว่าเขาจะอยู่กับเพื่อนคนที่ผมโทรไป เพื่อนของเขาบอกกับผมว่าให้ผมโทรหาเขา ผมยอมรับว่าอยากโทรไปหาเค้ามากๆๆๆๆๆๆแต่เงินในโทรศัพย์ไม่อำนวยเลย เลยพลาดโอกาสที่จะได้คุยกัน จนกระทั้งเปิดเทอม ผมยังคิดว่าเรายังคบกันอยู่ แต่เธอทำเหมือนเพื่อนกันแบบที่ไม่ใช่แฟน และในความเป็นเด็กเลยไม่ได้คิดอะไร และในระหว่างนั้นผมก็มีแฟนใหม่2-3คน จนกระทั้ง เริ่มขึ้น ม.ต้น ผมเริ่มคิดถึงเรื่องที่เคยคบกับเธอ  แบบมันจะชอบหึงหรือห่วงแบบไม่รู้ตัว เวลามีคนมาจีบเธอ  แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกว่าหึง จนทุกวันนี้ไม่ว่าผมจะมีแฟนคนไหนๆเธอคนนั้นมักจะเข้ามมาในความทรงจำเสมอๆ ที้งที่ผมก็มีแฟนนะ แต่มันก็ลืมเธอคนนั้นไม่ได้จริงๆ ใครเคยมีประสบการณ์แบบผมบ้าง แบบรักแรกมันลืมยาก .ปล.ผมยังอยากคุยกับเธอนะไม่ว่าจะสถานะไหนก็ตาม