หยาดน้ำฟ้าหยดลงตรงพื้นดิน
เหล่ายุพินร้องก้องเสียงเจื้อยแจ้ว
ชาตินี้คงไม่มีวาสนาแล้ว
โอ้แม่แก้วกัลยาจะลาไกล

เสียงร้องโห่ขันหมากมาเป็นยกใหญ่
ว่าโอ้ใจเราเอ๋ยไฉนเลยเศร้า
คนด้อยศักดิ์ต่ำยศอย่างเรา
ต้องปล่อยเจ้าให้เขาดูแล

เมื่อเจ้าไปแล้วขอให้ไปลับ
อย่าได้กลับมาอีกหนาแม่
ไม่ใช่ว่าพี่ไม่รักไม่แคร์
เพราะเพียงแต่อยากให้เจ้าไปได้ดี

เห็นเขาควงเจ้าขึ้นรถไปบางกอก
ทรวงอกซอกซ้ำตรมฤทัย
งานแต่งงานแอบมองอยู่ไกลๆ
รถพาเจ้าไปไกลลับสุดสายตา

นิรนาม
ประพันธ์