เดินเข้าห้างตรงไปที่ฟู้ดเซ็นเตอร์ เพื่อหามื้อเย็นกิน ก่อนไปเดินช็อปปี้งของเข้าบ้าน
มาถึงแล้วมีหลายร้านน่ากิน อยู่ชั้นหนึ่งหาง่ายเดินสบาย
ระหว่างที่กำลังมองหาว่าจะกินร้านไหนดี สายตาก็มองเห็น

เจ้าหนูมิกี้เม้าท์ตัวขนาดฝ่ามือ กำลังวิ่งหนีพนักงานร้านหนึ่ง ที่ถือไม้กวาดไล่ตี
สาวๆที่มองเห็นร้องกรี๊ดกันดังสนั่น ผมรีบเดินหลบ เจ้าหนูน้อยก็ไวปานลิง
วิ่งหนีเข้าไปในร้านบุฟเฟต์สายพาน ด้วยความที่มันตัวเล็ก คนในร้านนั้นอาจจะไม่ทันเห็น
คนที่วิ่งตามก็หยุด แล้วเดินกลับร้านของตัวเอง

ผมยืนนิ่ง คิดซิคิด จะกินไรดี
ไม่เอาดีกว่า เพราะสิ่งที่ผมจะกิน อาจจะมีรอยเท้าเจ้าหนูนั่นก็ได้
แต่คิดไปคิดมา หน้าร้านสะอาดหลังร้านเราไม่รู้เน้อ

ว่าแล้วผมก็ออกจากห้าง ไปหาขนมจีนน้ำยา ที่ตลาดกินดีกว่า หิวแล้วเรา