แสงไฟข้างทางสีส้มอ่อน
ส่องสะท้อนร่างหนึ่งทรุดลงนั่ง
คำบอกเลิกผ่านข้อความถูกบดบัง
ด้วยน้ำตาที่ไหลหลั่งอำพรางความจริง,
ความจริงที่เรื่องนี้ถึงตอนจบ
หนึ่งคนพบเส้นทางที่ถูกทิ้ง
บทประพันธ์กำหนดมาให้อ้างอิง
โศกนาฏกรรมรักยิ่งต้องมลาย,
พอแล้วได้ไหม ? กับเนื้อหาที่ซ้ำซาก
จับดินสอกระชากลากเส้นสาย
ขีดขีดขีด---ฆ่าจนกระดาษกระจุยกระจาย
ขอเขียนตอนจบของเรื่องนี้อีกครั้งได้ไหม ?
พบด้วยชะตา---พรากด้วยน้ำตา
จบลงด้วยเนื้อหาเศร้าโศกศัลย์
ความร้าวรานที่งดงาม...ไม่น่าอ่าน
ด้วยขาดเธอท้ายความ... ไม่บริบูรณ์
ก้านกุหลาบจุ่มหมึกแล้วลงละเลง
บรรจงเรขเรื่องราวเก่าก่อนละเลย
กระดาษใหม่แผ่นสีขาวหมดจด
จรดเขียนตอนท้ายให้มีเธอ.....
และฉัน
มีสุขด้วยกัน
มีกันและกัน
อยู่เคียงข้างกันและกัน
ตลอดไป
และตลอดไป
๛ จบบริบูรณ์ ๛
ขอเขียนตอนจบของเรื่องนี้อีกครั้งจะได้รึเปล่า?