สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เราเป็นมาตลอด และอยากให้ประสบการณ์นี้เป็นข้อเตือนใจสำหรับบางคนที่ชอบงอนแฟนของตัวเองไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่

เรากับแฟนคบกันมาได้ 2 ปีนิด ๆ ค่ะ
ช่วงแรก ๆ เราไม่ค่อยมีอะไรให้งอนกันมากเพราะต่างฝ่ายต่างพยายามปรับ แต่เราบอกเขาเสมอค่ะว่าเราขี้หึง และชอบน้อยใจมาก ๆ เขาก็เข้าใจและรับได้ค่ะ แต่พอผ่านไปประมาณครึ่งปีเราเริ่มงอนเขาบ่อยขึ้น ด้วยเหตุผลเขาใกล้ผู้หญิง เล่นกับผู้หญิง แตะเนื้อต้องตัว ในข้อนี้เขาก็เข้าใจและปรับให้เราค่ะ แต่เหมือนเราเริ่มจะได้ใจยิ่งกว่าเดิม เริ่มงอนเรื่องไม่ใส่ใจ ทำไมไม่ทำนั่นนี่ ทำไมไม่ตอบแชท ทำไมไม่แจ้งเวลาไปไหน มันกลับกลายว่าเราเริ่มบงการชีวิตเขาเรื่อย ๆ โดยเราเริ่มที่จะกลายเป็นคนที่ไม่ปรับตัวเข้าหาเขา และให้เขาปรับให้เราแทน จนเขาทนไม่ไหวค่ะ เคยเกือบเลิกกันครั้งหนึ่ง แต่ก็กลับมาปกติกัน เราก็เพลาลงค่ะ แต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม จนมันเริ่มกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน จนต้นปีนี้เราทะเลาะกันอีกครั้งเพราะเรื่องที่เขาไปส่องผู้หญิง เขาอยากเลิกกับเราค่ะ แล้วเขาก็พูดทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาคิดออกมา เราเลยขอโอกาสเขาอีกรอบ และครั้งนี้เราเปลี่ยนจริงจังแล้วค่ะ แต่กว่าเราจะเปลี่ยนได้ มันก็ดันใช้โอกาสครั้งที่สอง ทั้ง ๆ ที่เราสามารถใช้โอกาสครั้งแรกในการเปลี่ยนตัวเองได้ แต่เราเลือกที่จะเมินเฉยต่อสิ่งที่เขาเป็น อยากให้เขาเป็นนั่นนี่ตามใจอย่าง ทั้ง ๆ ที่บางเรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น เราและเขาเป็นคริสเตียนค่ะ เราเคยมีปมเรื่องการโดนนอกใจมาก่อน จึงค่อนข้างที่จะระแวงเรื่องผู้หญิง เลยทำให้เราเป็นขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ควรจะเอาเขาไปเปรียบเทียบกับคนเก่าเลยเพราะเขาไม่ใช่คนที่จะนอกใจเราแน่นอน

มันทำให้เรารู้สึกผิดมาก ๆ จึงอยากจะออกมาแชร์ประสบการณ์เพื่อเตือนเพื่อน ๆ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป เรื่องบางเรื่อง เราก็ควรปรับเข้าหาเขาบ้าง อย่าให้เขาปรับเข้าหาเราฝ่ายเดียว คนเราไม่เหมือนกัน จะให้เขาเป็นแบบที่เราเป็นไม่ได้ และเราจะไปอยากให้เขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้ ถ้าเรารักเขาจริง ๆ เราทำได้เพียงแค่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น

เราขอบคุณแฟนมาก ๆ ที่ยังให้โอกาสเราได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เรารักเขามาตลอด แต่เรารักเขาแบบผิด ๆ อยากให้เขาเป็นแบบที่เราต้องการ การกระทำของเรามันโง่มาก ๆ ค่ะ เกือบเสียคนดี ๆ ไปแล้ว ด่าได้นะคะ เราน้อมรับทุกคำติคำด่าค่ะ เพราะเราผิดจริง ๆ