ปัจจุบันเราอายุ 24 ปี เกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ไม่ได้ยากจน แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวย มีน้องสาว 1 คน อายุ 20 เราและน้องถูกเลี้ยงดูโดยพ่อและแม่ตามลำพัง ถูกสั่งสอนโดยแม่เป็นหลัก แม่เราเป็นคนเจ้าระเบียบมาก ส่วนพ่อเป็นคนใจดี แต่บางมุมเหมือนเย็นชา พ่อเราเป็นเกษตรกร เป็นช่างยนต์ ส่วนแม่เราเป็นแม่บ้านดูแลลูก ดูแลบ้านข้าวปลาอาหาร เรารู้สึกดีใจนะที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ แต่มีบางสิ่งที่ความเห็นของเรากับแม่ไม่ตรงกัน นั่นก็คือเรื่องตามหัวข้อเลย

เรารู้สึกว่าแม่เราไม่อยากให้เรากับน้องมีแฟน แต่พอเราบอกว่าเราไม่อยากมีลูก แม่ก็จะบอกว่าแล้วพอชราใครจะดูแล เราเลยบอกว่าการที่เรามีลูกเราไม่ควรหวังให้ลูกมาเลี้ยงหรือดูแลเรา และการมีลูกในยุคปัจจุบันค่อนข้างลำบากต้องใช้เงินเยอะยิ่งเศรฐกิจแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่ และในอนาคตเด็กที่เกิดมาแค่เลี้ยงดูตัวเองยังยากเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่อยากดูแลพ่อแม่นะ ที่เราพูดไปนั้นเราอยากให้แม่เข้าใจสังคมปัจจุบันมากขึ้น ว่าการมีลูกต้องเลี้ยงดูลูก และสำหรับตัวเราเราก็ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ด้วย เราพร้อมและเต็มใจดูแลพ่อกับแม่ เรารักเขามาก ที่เราทำงานหาเงินก็เพื่อเขา แต่กลายเป็นว่าแม่เราเขามีความย้อนแย้งเกิดขึ้นว่า ถ้าเราจะใช้ชีวิตมีแฟนมีลูกได้เลย ไม่ต้องพูดถึงข้อที่ว่าต้องดูแลพ่อแม่เป็นข้ออ้าง มันดูไม่ดี ซึ่งเราก็แอบคิดว่าและที่แม่พูดก่อนหน้านี้คืออะไรกับการที่ให้มีลูกเพราะลูกจะได้ดูแลยามชรา

เรื่องของเราก็ประมาณนี้ จริง ๆ ยาวกว่านี้แต่เราพิมพ์ในมือถือเลยไม่ค่อยถนัด

เราจึงอยากถามถึงมุมมองของทุกท่านว่ามีความเห็นอย่างไร

เราไม่แน่ใจว่าเลือกแท็กถูกไหม หากไม่ถูกขออภัย