บทเรียนของคนที่แอบชอบคนอื่นแล้วไม่กล้าบอก สุดท้ายสายเกินไป ชีวิตยิ่งกว่าละครจริงๆ

เรื่องของเรื่องคือผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงทำงานอยู่ในตึกเดียวกันแต่คนละบริษัท แอบชอบมาประมาณปีนิดๆได้ แต่ไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จัก ได้แต่แอบมองอย่างเดียว บางครั้งก็ตั้งใจทำเหมือนบังเอิญไปขึ้นลิฟท์ตัวเดียวกันบ้าง ไปกินข้าวร้านเดียวกันบ้าง แล้วก็เก๊กนิ่ง ล่าสุดตั้งแต่หลังปีใหม่ไม่เห็นเธอเลย ก็เข้าใจว่าเธอลาออกไปแล้ว ก็นอยด์ไปเลยครับ แต่สิ่งที่ทำให้นอยด์ยิ่งกว่าคือการที่หัวหน้าเก่าเธอมีเหตุให้ต้องมาติดต่องานที่บริษัทผม ทำให้หัวหน้าผมกับหัวหน้าเก่าเธอได้มีโอกาสคุยกัน แล้วหัวหน้าผมมาเล่าให้ผมฟังอีกทีนึงว่ารู้มั้ยว่าเคยมีคนแอบชอบผมอยู่ ทำให้ผมรู้ว่าความจริงแล้วเธอก็แอบมองผมอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่กล้าเข้ามาทำความรู้จักผม สิ่งที่เธอทำคือใช้วิธีเหมือนผมเลยคือแกล้งบังเอิญเจอกันบ่อยๆ เธอไปเล่าเรื่องนี้ให้หัวหน้าเธอฟัง ตอนแรกหัวหน้าเธอจะมาขอ contact ผมไปให้เธอ แต่เธอบอกว่าไม่ต้อง กลัวผมไม่ให้ เพราะผมคงไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว แล้วเวลาเจอหน้ากันเธอจะทำตัวไม่ถูก ซึ่งในตอนนั้นก็มีผู้ชายมาจีบเธอเหมือนกัน พอเวลาผ่านไปประมาณปีนึงได้ เธอก็ตกลงลองคบกับคนที่เข้ามาจีบเธอ เพราะเธอมั่นใจว่าผมไม่ได้สนใจเธอแน่ๆ แล้วจากนั้นไม่นานเธอก็ลาออกไปอยู่ที่อื่น

ตอนหัวหน้ามาเล่าให้ผมฟัง ยอมรับว่าช็อกไปเลย แถมขำตัวเองด้วยว่านี่ ku อยู่ในละครเรื่องไหนเนี่ย ทำไมเรื่องมันมีเหตุโน่นเหตุนี้เป็น story เหมือนในหนังละครเลย ซึ่งถึงตอนนี้เอาจริงๆก็ยังนอยด์ ยังคิดอยู่ว่าถ้าตอนนั้นผมมีความกล้าซักนิด ผมกับเธอเราอาจจะได้รู้จักกันแล้วก็ได้ สุดท้ายอยากฝากไปถึงทุกท่านที่แอบชอบ แอบมองใครอยู่ ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายยังโสดอยากทำอะไรก็รีบทำนะครับ เวลามันผ่านไปเร็ว แล้วเค้าหรือเธอคนนั้นก็มีโอกาสเจอคนใหม่ๆเข้ามาทำความรู้จักได้ทุกวัน

ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่