สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน ขอบอกก่อนว่าที่เราเล่ามาทั้งหมดคือเรื่องจริงล้วนๆ ถ้าพันทิปนี้แปลกๆแจ้งได้เลยค่ะเดี๋ยวหนูจะไปชักแม่น้ำทั้งห้ามาให้เอง แหะๆ
เริ่มเลอๆ วันที่12 พฤศจิกายน พ.ศ.2566 หนูได้เดินทางไปสนามบินขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น ณ ตอนนั้นหนูเดินทางไปที่สนามบินสุวรรณภูมิค่ะ
พอถึงสนามบิน ก็ประมาณเที่ยงคืนนิดๆแล้วค่ะพวกเราไปพักที่ ดีวิลล่าที่พักที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสนามบินซักเท่าไหร่
เช้าวันที่ 13 พฤจิกายน พ.ศ.2566 พวกเราเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะไปโรบินสันนั่นเองค่ะ(ขอตัดไปตอนที่อยู่สนามบินเลยนะคะเรื่องมันจะยืด)
ตอนที่เราถึงสนามบินเป็นเวลาหกโมงกว่าๆแล้วค่ะ พอถึงเวลาเที่ยงคืนก็ขึ้นไปรวมตัวกับทัวร์เลยค่ะเช็คอินเสร็จ
เข้าgateมาทุกคนก็แยกย้ายกันค่ะ เรารู้สึกหิวเลยไปซื้อเดลี่ควีนมากินซักหน่อยจะว่าอร่อยก็อร่อย จะว่าไม่อร่อยก็ไม่อร่อย
และเรากับแม่ก็ไปนั่งกินไอติมค่ะ แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าแบตจะหมดเลยไปชาร์จแบตแถวๆนั้นกับป้าของเราค่ะ เราเห็นมีลุงคนนึงมองเราแต่
ไม่ใช่แบบโรคจิตหรืออะไรนะคะTT แต่ก็มีเหลี่ยวมองอยู่เราก็ไม่ได้อะไรกับแกนะคะ พอขึ้นเครื่องเราขึ้นกับสายการบินjaju airค่ะ
พอเครื่องลงที่สนามบินนานาชาติปูซาน เราก็เดินตรงไปที่ตม.เลยค่ะเราก็ผ่านมาได้โชคดีที่เขาไม่ได้ถามอะไรเรามากนัก
และเรากับพี่ทัวร์เดียวกันก็พากันไปรอรับกระเป๋าค่ะ ระหว่างรอกระเป๋าเราสะดุดตากับพี่คนนึงมากๆพี่เขาใส่เสื้อฮู้ดสีครีมใส่เเว่นกันแดด
มากับคุณพ่อคนนั้นที่มองเรา และคุณแม่พี่เขาค่ะเราก็มองพี่เขาอยู่นะคะพอกระเป๋ามาครบแล้วก็เดินทางไปหาพี่ไกด์เลยค่ะพี่เขา
ก็อธิบายเรื่องที่จะพาเราไปดูสถานที่อะไรบ้างซึ่งวันเเรกพี่ไกด์พาไปโพฮัง สถานที่ถ่ายทำ hometown cha cha cha ค่ะ
เราก้เจอพี่คนนั้นอีกแล้วขอใช้นามสมมติว่าบัสนะคะ เราก็มองพี่เขาอยู่และต่อมาไกด์พาไปคลีนิคหมอยุนค่ะซึ่งตอนนั้นเป็นคาเฟ่ไปแล้ว
และก็เจอพี่บัสเหมือนเดิมน่าจะเพราะว่าเป็นบัสไทยทั้ง2คันคันที่สองเลยตามมาค่ะ และกลับไปที่พักibisสีน้ำเงินค่ะจำได้แม่น
แต่ที่พักฟิลดีมากกกกกกก มีตลาดใกล้ๆมีcuอีกเยอะค่ะทางทัวร์ของเราเลยบอกว่างั้นแยกกันดีมั้ยและก็ค่อยมาเจอกันในเช้าวันพรุ่งนี้
เราเลือกที่จะไปกินข้าวต้มหมูเมนูฮิตของปูซานค่ะ สำหรับเราเราให้9.5ค่ะเหมือนยังขาดอะไรอีกนิดหน่อยแต่ก็อร่อยดีค่ะ
เช้าวันต่อมาที่ปูซานเราลงไปกินข้าวเช้าข้างล่างโรงแรม แต่จะเข้าไปกินเลยไม่ได้ต้องรอคนออกมาก่อนเพราะที่มีจำนวนจำกัดมากจริง
เราเลยได้ไปแชร์โต๊ะกับคนอื่นค่ะได้นั่งข้างหลังพี่บัสด้วยแหละ อยากจะบอกว่าพี่เขามองเราด้วยโอ้ยยยใจละลายละค่ะ วันที่สองเราไป
Nurimaru หอประชุมสุดยอดผู้นำพร้อมทั้งถ่ายภาพสวยๆกับสะพานควังอันรีอันนี้เจอพี่บัสด้วยถ่ายรูปติดแต่ไม่ติดวิดีโอเยย และต่อด้วยรถไฟปุ๊กปิ๊กสกายแคปซูลอันนี้ไม่เจอจะไม่เล่าเยอะ และไปที่วัดแฮดง ยงกุงซาเจอตอนเดินกลับสวนทางกันพอดี และไปที่โบสถ์คริสต์จุกซองแต่ละที่สวยมากก
ปูซานคือที่ๆพักผ่อนมากจริงๆ วันที่สามลงไปกินข้าวเหมือนเดิมแต่เรานั่งโต๊ะตรงข้ามกับพี่บัสเป๊ะแต่เสียดายที่เราออกมาก่อนและวันนี้ทัวร์พาไปตลาดนัมโพ ดงตลาดที่รวมแฟชั่นทุกอย่างไว้เยอะมาก แต่เราไม่รู้จะซื้ออะไรป้าเลยชวนเราไป
ร้านอาหารฟิลแมกโดนอลแต่ไม่ใช่เด้อทุกคน ก่อนไปเล่าเรื่อเที่ยวขอเล่าความอิบอายของเรากับป้าก่อนคือห้องน้ำเขาอ่ะมีที่ล็อกไว้เว้ยเพราะ
ที่เกาหลีอ่ะค่ะเขาไม่ให้คนที่ไม่ซื้อของร้านเขาเข้าห้องน้ำเลยค่ะเลยต้องมีที่ล็อกกั้นไว้ เรานั่งบูดๆบ้งๆรอฆ่าเวลาไปอยากจะบอกว่าเจอพี่เขาค่ะเดินผ่าน
เฟวี๊ยบ!!!เห้ยสุดหล่อนั่นใครอ่ะ อ่อพี่เขาจะชี้ให้แม่ดูก็ชี้ไม่ทันโอ้ยยโชคไม่เข้าข้างเลอ และปิดท้ายทริปด้วยการไปหมู่บ้านวัฒนธรรมคัมชอนค่า
เอกลักษณ์ของเขาคือหลังคาสีสันแล้วก็รูปปั้นเจ้าชายน้อยกับจิ้งจอกแถมมีศิลปะวาดบนกำแพงเขาวาดจองกุกกับจีมินบีทีเอสเลือดม่วง
ต้องชอบแน่นวลลลลและยังวาดเพิ่มทั้งวงบีทีเอสเลยคับฟุ่วว กลับไปที่สนามบินค่ะไปเช็คอินที่เคาท์เตอร์เจอพี่บัสดั้ววอิอิ
และรอขึ้น ปูซาน-กรุงเทพ ขึ้นทุ่มนึงค่ะ ถึงกรุงเทพปึปก็เที่ยงคืนแล้วระหว่างรอกระเป๋าเจอพี่บัสเหมือนเดิมค่ะพี่เขาใส่เสื้อขนเป็ดใส่แว่นจี้สีดำสูง185-190ไม่เกินนี้ค่ะ
พอเราได้กระเป๋าแม่ก็พาไปกินข้าวเลยเราคอตกเลยค่ะยังไม่ได้อะไรกับพี่เขาเลยนะไปเลยหรอ เราไปกินข้าวที่ฟู้ดคอร์ดค่ะและแม่ก็นอนรอเวลาจนถึงตีห้า
เรานอนไม่หลับเลยค่ะเพราะยังมูฟออนไม่ได้เลยร้องไห้จนอยู่ดีๆมีพี่ฝรั่งเดินมาหา ยูๆไอจะไปพัทยาไอต้องไปไหน
เราที่ไม่รู้เรื่องเลยถามเพื่อให้แน่ใจว่าพี่แกจะไปพัทยา ยูวิลโกทูพัทยา?เขาตอบเยสๆเราก็ไม่รู้อ้ำๆอึ้งๆไปเขาเลยส่ายหัวและพี่แกก็ขึ้นลิฟท์ไปค่ะ
ถ้าตอนนั้นรู้พี่แกคงจะได้ไปพัทยาแล้ว ตีสี่ตีห้าเราแม่และป้าก็ขึ้นไปชั้นบนค่ะระหว่างรอเครื่องบินเราเห็นพระอาทิตย์กำลังขึ้นด้วย พอขึ้นเครื่องเราก็หลับไป
ชั่วโมงนึง ถึงสนามบินขอนแก่นแล้วแล้วพ่อก็มารับไปกินข้าวที่โลตัสและกลับร้อยเอ็ดเลย การเดินทางครั้งนี้ถือว่าดีต่อใจมากๆ
เราได้เจออะไรใหม่ๆถ้าพี่บัสหรือเพื่อนพี่แกหรือใครก็ตามพี่รู้จักพี่บัสก็ทิ้งไอจี้พี่เขาให้หน่อยนะคะ ถ้าพันทิปของเราทำให้บุคคลที่เรากล่าวนั้นเสียหายหรืออะไรเรายินดีที่จะลบพันทิปนี้ค่ะอย่าเอาผิดเลยนะคะTT
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ Thank you so much
รีวิวการไปเที่ยวปูซานคับ
เริ่มเลอๆ วันที่12 พฤศจิกายน พ.ศ.2566 หนูได้เดินทางไปสนามบินขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น ณ ตอนนั้นหนูเดินทางไปที่สนามบินสุวรรณภูมิค่ะ
พอถึงสนามบิน ก็ประมาณเที่ยงคืนนิดๆแล้วค่ะพวกเราไปพักที่ ดีวิลล่าที่พักที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสนามบินซักเท่าไหร่
เช้าวันที่ 13 พฤจิกายน พ.ศ.2566 พวกเราเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะไปโรบินสันนั่นเองค่ะ(ขอตัดไปตอนที่อยู่สนามบินเลยนะคะเรื่องมันจะยืด)
ตอนที่เราถึงสนามบินเป็นเวลาหกโมงกว่าๆแล้วค่ะ พอถึงเวลาเที่ยงคืนก็ขึ้นไปรวมตัวกับทัวร์เลยค่ะเช็คอินเสร็จ
เข้าgateมาทุกคนก็แยกย้ายกันค่ะ เรารู้สึกหิวเลยไปซื้อเดลี่ควีนมากินซักหน่อยจะว่าอร่อยก็อร่อย จะว่าไม่อร่อยก็ไม่อร่อย
และเรากับแม่ก็ไปนั่งกินไอติมค่ะ แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าแบตจะหมดเลยไปชาร์จแบตแถวๆนั้นกับป้าของเราค่ะ เราเห็นมีลุงคนนึงมองเราแต่
ไม่ใช่แบบโรคจิตหรืออะไรนะคะTT แต่ก็มีเหลี่ยวมองอยู่เราก็ไม่ได้อะไรกับแกนะคะ พอขึ้นเครื่องเราขึ้นกับสายการบินjaju airค่ะ
พอเครื่องลงที่สนามบินนานาชาติปูซาน เราก็เดินตรงไปที่ตม.เลยค่ะเราก็ผ่านมาได้โชคดีที่เขาไม่ได้ถามอะไรเรามากนัก
และเรากับพี่ทัวร์เดียวกันก็พากันไปรอรับกระเป๋าค่ะ ระหว่างรอกระเป๋าเราสะดุดตากับพี่คนนึงมากๆพี่เขาใส่เสื้อฮู้ดสีครีมใส่เเว่นกันแดด
มากับคุณพ่อคนนั้นที่มองเรา และคุณแม่พี่เขาค่ะเราก็มองพี่เขาอยู่นะคะพอกระเป๋ามาครบแล้วก็เดินทางไปหาพี่ไกด์เลยค่ะพี่เขา
ก็อธิบายเรื่องที่จะพาเราไปดูสถานที่อะไรบ้างซึ่งวันเเรกพี่ไกด์พาไปโพฮัง สถานที่ถ่ายทำ hometown cha cha cha ค่ะ
เราก้เจอพี่คนนั้นอีกแล้วขอใช้นามสมมติว่าบัสนะคะ เราก็มองพี่เขาอยู่และต่อมาไกด์พาไปคลีนิคหมอยุนค่ะซึ่งตอนนั้นเป็นคาเฟ่ไปแล้ว
และก็เจอพี่บัสเหมือนเดิมน่าจะเพราะว่าเป็นบัสไทยทั้ง2คันคันที่สองเลยตามมาค่ะ และกลับไปที่พักibisสีน้ำเงินค่ะจำได้แม่น
แต่ที่พักฟิลดีมากกกกกกก มีตลาดใกล้ๆมีcuอีกเยอะค่ะทางทัวร์ของเราเลยบอกว่างั้นแยกกันดีมั้ยและก็ค่อยมาเจอกันในเช้าวันพรุ่งนี้
เราเลือกที่จะไปกินข้าวต้มหมูเมนูฮิตของปูซานค่ะ สำหรับเราเราให้9.5ค่ะเหมือนยังขาดอะไรอีกนิดหน่อยแต่ก็อร่อยดีค่ะ
เช้าวันต่อมาที่ปูซานเราลงไปกินข้าวเช้าข้างล่างโรงแรม แต่จะเข้าไปกินเลยไม่ได้ต้องรอคนออกมาก่อนเพราะที่มีจำนวนจำกัดมากจริง
เราเลยได้ไปแชร์โต๊ะกับคนอื่นค่ะได้นั่งข้างหลังพี่บัสด้วยแหละ อยากจะบอกว่าพี่เขามองเราด้วยโอ้ยยยใจละลายละค่ะ วันที่สองเราไป
Nurimaru หอประชุมสุดยอดผู้นำพร้อมทั้งถ่ายภาพสวยๆกับสะพานควังอันรีอันนี้เจอพี่บัสด้วยถ่ายรูปติดแต่ไม่ติดวิดีโอเยย และต่อด้วยรถไฟปุ๊กปิ๊กสกายแคปซูลอันนี้ไม่เจอจะไม่เล่าเยอะ และไปที่วัดแฮดง ยงกุงซาเจอตอนเดินกลับสวนทางกันพอดี และไปที่โบสถ์คริสต์จุกซองแต่ละที่สวยมากก
ปูซานคือที่ๆพักผ่อนมากจริงๆ วันที่สามลงไปกินข้าวเหมือนเดิมแต่เรานั่งโต๊ะตรงข้ามกับพี่บัสเป๊ะแต่เสียดายที่เราออกมาก่อนและวันนี้ทัวร์พาไปตลาดนัมโพ ดงตลาดที่รวมแฟชั่นทุกอย่างไว้เยอะมาก แต่เราไม่รู้จะซื้ออะไรป้าเลยชวนเราไป
ร้านอาหารฟิลแมกโดนอลแต่ไม่ใช่เด้อทุกคน ก่อนไปเล่าเรื่อเที่ยวขอเล่าความอิบอายของเรากับป้าก่อนคือห้องน้ำเขาอ่ะมีที่ล็อกไว้เว้ยเพราะ
ที่เกาหลีอ่ะค่ะเขาไม่ให้คนที่ไม่ซื้อของร้านเขาเข้าห้องน้ำเลยค่ะเลยต้องมีที่ล็อกกั้นไว้ เรานั่งบูดๆบ้งๆรอฆ่าเวลาไปอยากจะบอกว่าเจอพี่เขาค่ะเดินผ่าน
เฟวี๊ยบ!!!เห้ยสุดหล่อนั่นใครอ่ะ อ่อพี่เขาจะชี้ให้แม่ดูก็ชี้ไม่ทันโอ้ยยโชคไม่เข้าข้างเลอ และปิดท้ายทริปด้วยการไปหมู่บ้านวัฒนธรรมคัมชอนค่า
เอกลักษณ์ของเขาคือหลังคาสีสันแล้วก็รูปปั้นเจ้าชายน้อยกับจิ้งจอกแถมมีศิลปะวาดบนกำแพงเขาวาดจองกุกกับจีมินบีทีเอสเลือดม่วง
ต้องชอบแน่นวลลลลและยังวาดเพิ่มทั้งวงบีทีเอสเลยคับฟุ่วว กลับไปที่สนามบินค่ะไปเช็คอินที่เคาท์เตอร์เจอพี่บัสดั้ววอิอิ
และรอขึ้น ปูซาน-กรุงเทพ ขึ้นทุ่มนึงค่ะ ถึงกรุงเทพปึปก็เที่ยงคืนแล้วระหว่างรอกระเป๋าเจอพี่บัสเหมือนเดิมค่ะพี่เขาใส่เสื้อขนเป็ดใส่แว่นจี้สีดำสูง185-190ไม่เกินนี้ค่ะ
พอเราได้กระเป๋าแม่ก็พาไปกินข้าวเลยเราคอตกเลยค่ะยังไม่ได้อะไรกับพี่เขาเลยนะไปเลยหรอ เราไปกินข้าวที่ฟู้ดคอร์ดค่ะและแม่ก็นอนรอเวลาจนถึงตีห้า
เรานอนไม่หลับเลยค่ะเพราะยังมูฟออนไม่ได้เลยร้องไห้จนอยู่ดีๆมีพี่ฝรั่งเดินมาหา ยูๆไอจะไปพัทยาไอต้องไปไหน
เราที่ไม่รู้เรื่องเลยถามเพื่อให้แน่ใจว่าพี่แกจะไปพัทยา ยูวิลโกทูพัทยา?เขาตอบเยสๆเราก็ไม่รู้อ้ำๆอึ้งๆไปเขาเลยส่ายหัวและพี่แกก็ขึ้นลิฟท์ไปค่ะ
ถ้าตอนนั้นรู้พี่แกคงจะได้ไปพัทยาแล้ว ตีสี่ตีห้าเราแม่และป้าก็ขึ้นไปชั้นบนค่ะระหว่างรอเครื่องบินเราเห็นพระอาทิตย์กำลังขึ้นด้วย พอขึ้นเครื่องเราก็หลับไป
ชั่วโมงนึง ถึงสนามบินขอนแก่นแล้วแล้วพ่อก็มารับไปกินข้าวที่โลตัสและกลับร้อยเอ็ดเลย การเดินทางครั้งนี้ถือว่าดีต่อใจมากๆ
เราได้เจออะไรใหม่ๆถ้าพี่บัสหรือเพื่อนพี่แกหรือใครก็ตามพี่รู้จักพี่บัสก็ทิ้งไอจี้พี่เขาให้หน่อยนะคะ ถ้าพันทิปของเราทำให้บุคคลที่เรากล่าวนั้นเสียหายหรืออะไรเรายินดีที่จะลบพันทิปนี้ค่ะอย่าเอาผิดเลยนะคะTT
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ Thank you so much