เรื่องราวมันอาจยาวสักนิดนะคับ
เรื่องราวของผมอาจจะเหมือนคนอื่นทั่วไป แต่ผมรู้สึกสับกับตัวเอง ผมเป็นคนที่น่าตาไม่ดี แต่ผมเป็นคนพูดจีบสาวค่อนข้างเก่ง ทำให้ผมมีแฟนหลายคน ผมเป็นคนมีปมคับ ผมขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็ก ผมถูกเลี้ยงดู แบบไม่ค่อยได้อะไรเหมือนคนอื่นคับ อยากมีอะไร ต้องหาเองพยามเองตั้งแต่เด็ก ทุกสิ่งทุกอย่างสอนให้ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว รักใครไม่เป็น ชีวิตผมไม่ค่อยสมหวังกับอะไรสักอย่าง ตอนผมอายุ17 ผมเคยมีแฟน แฟนคนนี้เลี้ยงดูผมมาตลอดส่งเรียน คอยดูแลจนผม อายุ 25 ผมรู้สึกดีเขาแฟนครนี้มาก แต่สุดท้ายเขาทิ้งผมไปมีแฟนใหม่ ผมเกือบตายเพราะคิดว่าเขาสำคัญกับผมมากๆแต่ผมไม่ตายนะคับ มีคนคอยปลอบจนตัวเองได้เรียนจบมีงานทำเรื่องราวของเทอค่อยๆออกจากความคิดผม บทเรียนสอนผมว่าผมไม่ควรรักใครมากกว่าตัวเองจากนั้นผมเปลื่ยนแปลงตัวเองเป็นคนรักใครไม่เป็นไม่อยากรักคบใครนานทุกคนแต่ไม่เคยรักใครจิงสักคน เข้าสู่โหมดคนเลว คนหลายคนแต่ล่ะคนใช้เวลาคบ7-8ปีต่คน ผมขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็กทำให้ผมคิดว่าไม่มีใครรักผมจิงๆ จนวันหนึ่ง ผมเจอผู้หญิงคนนึ่งในที่ทำงานของผม เทอเป็นคนน่ารักมากๆผมรู้สึกชอบเทอ เวลาทำให้ผมหลงรักเทอแบบไม่ตั้งใจ เพราะเทอดีกับผม สนใจเอาใจใส่ผมทุกอย่าง ตอนนั้นความคิดของผมมันไม่ได้เปลื่ยนคับ ผมยังเชื่อเสมอว่าไม่มีใครรักผมจิงผมไม่ได้รวยไม่ได้หล่อแล้วฐานะทางบ้านเทอกับผมต่างกันมากเทอมีมากกว่าผมผมรู้ตัวอีกทีเข้าปีที่3ที่ผมรู้สึกว่าผมรักเทอมากขึ้น ผมอยากจะครอบครัว อยากขอเทอแต่งงงาน ผมเปลื่ยนตัวเองโดยการ ทำงานเสริม ปรับวุฒิ ทำให้ผมไม่มีเวลาให้เทอไม่ได้พาเทอไปเที่ยวบ่อยๆเหมือนที่เคยทำไม่ได้ไปหาบ่อยๆ ผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน3ปี เทอไม่สบายทำให้ผมต้องแยกบ้านกันนอน ผมครบกันมา6ปีคับ เข้าปีที่6 ผมเริ่มไม่มีเวลาไม่สนใจเทอเท่าที่ควร มั่วแต่จะหาเงิน เก็บเงิน ผมหยุดความเจ้าชู้ หยุดทุกอย่าง พร้อมจะเริ่มชีวิตใหม่ แต่สุดท้ายความคิดเป็นแค่ความคิด เพราะทิ้งผมไปมีใหม่ คนใหม่ทำหน้าที่ได้ดีกว่าผม สนใจมากกว่าผม เข้าใจเทอมากกว่าผม ผมผิดมากหรอคับที่พยามสร้าง ทำให้ผมใจพัง เมาทุกวัน เกรงงาน เกรงเรียน ชีวิตดับ ตอนนี้ผมเลิกกับเทอมาได้9เดือน ชีวิตผมดับไม่มีแรงจะเดินต่อภาพความทรงจำของเทอไม่เคยออกจากความคิดยังยึดติดแค่เทอ รอเทอทุกวัน แต่ชีวิตเทอมีความสุขกับคนใหม่ที่แย่งของๆผมไปทำไมเขาถึงมีความสุขคับ ผมทำยังไงได้บาง ผมยังรอเทองเสมอ
ช่วยพิจารณาเรื่องราวของผมหน่อยนะค๊าฟ ใครมีประสบการณ์แบบนี้แนะนำผมหน่อย
เรื่องราวของผมอาจจะเหมือนคนอื่นทั่วไป แต่ผมรู้สึกสับกับตัวเอง ผมเป็นคนที่น่าตาไม่ดี แต่ผมเป็นคนพูดจีบสาวค่อนข้างเก่ง ทำให้ผมมีแฟนหลายคน ผมเป็นคนมีปมคับ ผมขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็ก ผมถูกเลี้ยงดู แบบไม่ค่อยได้อะไรเหมือนคนอื่นคับ อยากมีอะไร ต้องหาเองพยามเองตั้งแต่เด็ก ทุกสิ่งทุกอย่างสอนให้ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว รักใครไม่เป็น ชีวิตผมไม่ค่อยสมหวังกับอะไรสักอย่าง ตอนผมอายุ17 ผมเคยมีแฟน แฟนคนนี้เลี้ยงดูผมมาตลอดส่งเรียน คอยดูแลจนผม อายุ 25 ผมรู้สึกดีเขาแฟนครนี้มาก แต่สุดท้ายเขาทิ้งผมไปมีแฟนใหม่ ผมเกือบตายเพราะคิดว่าเขาสำคัญกับผมมากๆแต่ผมไม่ตายนะคับ มีคนคอยปลอบจนตัวเองได้เรียนจบมีงานทำเรื่องราวของเทอค่อยๆออกจากความคิดผม บทเรียนสอนผมว่าผมไม่ควรรักใครมากกว่าตัวเองจากนั้นผมเปลื่ยนแปลงตัวเองเป็นคนรักใครไม่เป็นไม่อยากรักคบใครนานทุกคนแต่ไม่เคยรักใครจิงสักคน เข้าสู่โหมดคนเลว คนหลายคนแต่ล่ะคนใช้เวลาคบ7-8ปีต่คน ผมขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็กทำให้ผมคิดว่าไม่มีใครรักผมจิงๆ จนวันหนึ่ง ผมเจอผู้หญิงคนนึ่งในที่ทำงานของผม เทอเป็นคนน่ารักมากๆผมรู้สึกชอบเทอ เวลาทำให้ผมหลงรักเทอแบบไม่ตั้งใจ เพราะเทอดีกับผม สนใจเอาใจใส่ผมทุกอย่าง ตอนนั้นความคิดของผมมันไม่ได้เปลื่ยนคับ ผมยังเชื่อเสมอว่าไม่มีใครรักผมจิงผมไม่ได้รวยไม่ได้หล่อแล้วฐานะทางบ้านเทอกับผมต่างกันมากเทอมีมากกว่าผมผมรู้ตัวอีกทีเข้าปีที่3ที่ผมรู้สึกว่าผมรักเทอมากขึ้น ผมอยากจะครอบครัว อยากขอเทอแต่งงงาน ผมเปลื่ยนตัวเองโดยการ ทำงานเสริม ปรับวุฒิ ทำให้ผมไม่มีเวลาให้เทอไม่ได้พาเทอไปเที่ยวบ่อยๆเหมือนที่เคยทำไม่ได้ไปหาบ่อยๆ ผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน3ปี เทอไม่สบายทำให้ผมต้องแยกบ้านกันนอน ผมครบกันมา6ปีคับ เข้าปีที่6 ผมเริ่มไม่มีเวลาไม่สนใจเทอเท่าที่ควร มั่วแต่จะหาเงิน เก็บเงิน ผมหยุดความเจ้าชู้ หยุดทุกอย่าง พร้อมจะเริ่มชีวิตใหม่ แต่สุดท้ายความคิดเป็นแค่ความคิด เพราะทิ้งผมไปมีใหม่ คนใหม่ทำหน้าที่ได้ดีกว่าผม สนใจมากกว่าผม เข้าใจเทอมากกว่าผม ผมผิดมากหรอคับที่พยามสร้าง ทำให้ผมใจพัง เมาทุกวัน เกรงงาน เกรงเรียน ชีวิตดับ ตอนนี้ผมเลิกกับเทอมาได้9เดือน ชีวิตผมดับไม่มีแรงจะเดินต่อภาพความทรงจำของเทอไม่เคยออกจากความคิดยังยึดติดแค่เทอ รอเทอทุกวัน แต่ชีวิตเทอมีความสุขกับคนใหม่ที่แย่งของๆผมไปทำไมเขาถึงมีความสุขคับ ผมทำยังไงได้บาง ผมยังรอเทองเสมอ