คือผมแอบชอบเพื่อนตัวเองในห้องเรารู้จักกันได้3ปีแรกๆผมไม่ได้ชอบไม่ได้รู้สึกอะไรแค่รู้สึกแค่เพื่อนคนนึงปกติผมกับเพื่อนมีอะไรจะปรึกษากันบ่อยและก็เล่นเกมด้วยกันคุยด้วยกันบ่อยเวลาว่างๆเราจะชวนกันไปดูหนังแต่ไม่ได้ดู2คนนะไปแบบกลุ่มชวนไปเที่ยวอยู่หลายครั้งเวลาผมเศร้ารึมีปัญหาอะไรเขาก็คอยรับฟังและปลอบผมอยู่เสมอพอเวลามาเข้าปี2ผมกลับรู้สึกว่ารักเขาอยากดูแลเขาเห็นเขาเสียใจมาเยอะอยากมีโมเม้นดีๆผมรู้สึกว่าเรา2คนเวลามีปัญหามักเข้าใจกันมากเวลาอยู่ใกล้ผมก็คิดไม่ได้เลยถ้าผมได้เป็นแฟนกับเขาจะรู้สึกดีขนาดไหนกับเพื่อนคนนี้ผมยอมทุกอย่างเลยจิงๆถ้าผมได้เป็นแฟนกับเขาผมพร้อมทุ่มเทดูอย่างดีผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยคบมาผมยังไม่กล้าเต็มที่กับใครผมหวังว่าสักวันผมจะได้เป็นแฟนกับเขาแต่ตอนนี้ปัจจุบันผมเห็นเขาไปมีแฟนแล้วผมก็รู้สึกดิ่งเหมือนอกหักเลยผมพยามที่จะไม่คุยด้วยแต่มันไม่ได้เพราะต้องทำงานกลุ่มร่วมกันตอนนี้ผมซึมมากยิ่งแบบเห็นเขารักกันดีอยู่ที่รรผมพยามเมินแต่เขาก็ชอบมาพูดกวนเล่นๆใส่ผมชอบรู้สึกดีเวลามาเล่นอยู่ใกล้ใครมีทริคดีๆช่วยผมทีถ้าเป็นไปได้ผมอยากเป็นแฟนเขาจิงผมรักเขามากๆ