หัวข้ออาจจะล่อเป้าไปสักหน่อย แต่อยากให้เพื่อนๆ เข้าใจสถานการณ์สักเล็กน้อยครับ
ปัจจุบันผมอายุ 36 แล้ว เพิ่งเดินทางมาทำงานต่างประเทศได้ไม่นาน และมาคนเดียวครับแฟนไม่ได้มาด้วย
เมื่อ 1 ปีก่อน หลังจากผมรู้ว่าต้องเตรียมตัวมาต่างประเทศ ก็ได้พบกับแฟนคนปัจจุบัน ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึง ที่เราอยากสร้างครอบครัวด้วยมากๆ
ตอนที่รู้จักกันสักระยะ นางก็รู้เรื่องว่าผมจะมาทำงานต่างประเทศ และก็มีความรู้สึกเศร้า เหมือนผมจะทิ้งไป แต่ผมก็บอกตลอดว่าไม่ทิ้ง และปัจจุบันผมมาตปท. ได้ 3 เดือนก็ยังติดต่อคุยกันตลอด ทุกโอกาสที่คุยได้ และรับปากว่าจะหาทุกวิธีให้นางมาให้ได้
แฟนผมเคยแต่งงานและมีครอบครัวแล้ว จนกระทั่งฝ่ายชายเจ้าชู้และพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้าน (ในหลักศาสนาของเค้า เค้าทำได้) แต่ด้วยความที่แฟนมีลูกกับเค้าแล้ว 1 คน ก็พยายามประคับประคองสถาบันครอบครัวให้ไปรอด แม้จะมีเมียใหม่ของเค้าเข้ามาในครอบครัวแล้วก็ตาม จนสุดท้าย นางก็ประคองไม่ไหว และมีเหตุการณ์ทะเลาะกัน ถึงขั้นลงไม้ลงมือ (มีบาดแผลและรอยช้ำชัดเจน แต่แฟนไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้)
หลังจากวันนั้นแฟนก็ย้ายออกกลับมาที่บ้านตนเอง ซึ่งเดิมตอนอยู่กับสามีนาง ก็เปิดร้านอาหารเล็กๆด้วยกัน และกิจการก็ดำเนินไปด้วยได้ดีประมาณนึง (ยอดขายประมาณวันละ 7,000-12,000)
นางทิ้งทุกอย่าง และยอมปล่อยให้ลูกอยู่กับสามีนางเพราะนางรู้ว่าสามีนางรักลูกแค่ไหน และจะไม่ยอมให้ลูกลำบาก แต่นางเลือกที่จะลำบากเอง
จนกระทั่งจากเหตุการณ์จนผ่านเวลามา เราก็ได้พบกันและตกลงปลงใจจะคบกัน และใช้เวลาอยู่ด้วยกันร่วมๆ 1 ปี ก่อนผมเดินทางมาต่างประเทศ
แผนของผมคืออีกไม่นานผมจะได้สถานะพลเมืองชั่วคราว (PR) ซึ่งสามารถสปอนเซอร์แฟนในฐานะภรรยามาอยู่กับผมที่ตปท.ได้ แต่อย่างที่แจ้ง ว่าแฟนยังถือใบสมรสอยู่กับสามีเก่าเค้า และไม่ยอมหย่าให้ และปัจจุบัน ตัวผู้ชายเองก็ยังตามง้อ ตามตื้อนางอยู่ อยากให้กลับไป ทั้งๆที่ตัวผู้ชายก็ยังอยู่กับเมียใหม่คนนั้น
เรื่องนี้ผมพยายามคุยกับแฟนหลายๆครั้งแล้วว่าอยากให้รีบบอกให้ผู้ชายมาเซ็นใบหย่า เพราะหลังจากหย่า มันมีระยะเวลารอ กว่าจะเซ็นใบสมรสใหม่ได้ ซึ่งที่ผมเข้าใจคือยืนยันว่าผู้หญิงไม่ได้ตั้งครรภ์ ถึงจะเซ็นใบสมรสใหม่ โดยข้ามเงื่อนไขรอ 365 วัน
และกว่าจะจดทะเบียนสมรส และรอถือสถานะและยื่นขอวีซ่า กังวลว่า ใครสักคนจะหมดกำลังใจรอ อละแพ้ต่อขั้นตอนนี้ซะก่อน
จริงๆ ถ้าดื้อดึงมากๆ อาจจะต้องใช้วิธีการให้แฟนฟ้องหย่า แต่อย่างที่ผมเข้าใจ ที่แฟนพยายามละมุนละม่อมมาโดยตลอดเพราะลูกอยู่กับฝ่ายชาย และกลัวจะโดนกีดกันไม่ให้เจอลูกอีก นางถึงได้ไม่พยายามทำอะไรรุนแรง
หรืออีกวิธีคือการฟ้องหย่า ซึ่งผมยังไม่ได้ศึกษาว่าต้องทำยังไง ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่บ้าง และใช้เวลานานแค่ไหน
อีกวิธีคือขอวีซ่าท่องเที่ยว ซึ่งนางเพิ่งกลับไปทำงานประจำได้ 2 เดือน สถานะการเงินนางกังวลว่าจะไม่ผ่านวีซ่าท่องเที่ยวแน่ๆ ถึงผมจะซัพพอร์ตก็ไม่มีหลักฐานใดๆในความสัมพันธ์เลย
ทั้งหมดทั้งมวล ผมอยากมีครอบครัวกับแฟนมากๆ และอยากให้แฟนได้มาอยู่ด้วยกัน
ในท้ายที่สุดผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง หรือต้องกลับไปอยู่ไทยถาวร เพื่อไม่อยากแยกกับแฟนอีก ซึ่งที่ไทยผมก็มีแผนรองรับไว้อยู่บ้าง และอาจจะไม่จำเป็นต้องการใบสมรสมากมายขนาดนั้นก็ได้
หากเพื่อนๆพี่ๆมีประเด็นไหนที่ผมควรตะหนัก แนะนำผมได้เลยนะครับ
ที่ผมกลัวที่สุดคือ วันที่ผมอยู่นี่ต่อไปเรื่อยๆ และต้องทิ้งใครบางคนที่ผมรักไว้ข้างหลัง โดยที่ผมรู้สึกน้อยลงทุกๆวัน ผมกลัววันนั้นจะมาถึงถ้าผมไม่รีบทำอะไร
(หลังจากผมได้ สถานะพลเมืองชั่วคราว ผมอยู่ต่ออีก 1000 วันเพื่อรับสถานะพลเมืองถาวร Citizen ได้ นี่คือเป้าหมายสูงสุดที่ผมอยากสร้างไว้ให้กับครอบครัวที่ผมอยากมีครับ)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนถึงตรงนี้และคำแนะนำทุกๆความเห็นนะครับ
อยากจดทะเบียนกับแฟน แต่แฟนยังติดใบรมสมกับสามีเก่า(ผช.ไม่ยอมหย่า) ทำยังไงได้บ้างครับ
ปัจจุบันผมอายุ 36 แล้ว เพิ่งเดินทางมาทำงานต่างประเทศได้ไม่นาน และมาคนเดียวครับแฟนไม่ได้มาด้วย
เมื่อ 1 ปีก่อน หลังจากผมรู้ว่าต้องเตรียมตัวมาต่างประเทศ ก็ได้พบกับแฟนคนปัจจุบัน ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึง ที่เราอยากสร้างครอบครัวด้วยมากๆ
ตอนที่รู้จักกันสักระยะ นางก็รู้เรื่องว่าผมจะมาทำงานต่างประเทศ และก็มีความรู้สึกเศร้า เหมือนผมจะทิ้งไป แต่ผมก็บอกตลอดว่าไม่ทิ้ง และปัจจุบันผมมาตปท. ได้ 3 เดือนก็ยังติดต่อคุยกันตลอด ทุกโอกาสที่คุยได้ และรับปากว่าจะหาทุกวิธีให้นางมาให้ได้
แฟนผมเคยแต่งงานและมีครอบครัวแล้ว จนกระทั่งฝ่ายชายเจ้าชู้และพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้าน (ในหลักศาสนาของเค้า เค้าทำได้) แต่ด้วยความที่แฟนมีลูกกับเค้าแล้ว 1 คน ก็พยายามประคับประคองสถาบันครอบครัวให้ไปรอด แม้จะมีเมียใหม่ของเค้าเข้ามาในครอบครัวแล้วก็ตาม จนสุดท้าย นางก็ประคองไม่ไหว และมีเหตุการณ์ทะเลาะกัน ถึงขั้นลงไม้ลงมือ (มีบาดแผลและรอยช้ำชัดเจน แต่แฟนไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้)
หลังจากวันนั้นแฟนก็ย้ายออกกลับมาที่บ้านตนเอง ซึ่งเดิมตอนอยู่กับสามีนาง ก็เปิดร้านอาหารเล็กๆด้วยกัน และกิจการก็ดำเนินไปด้วยได้ดีประมาณนึง (ยอดขายประมาณวันละ 7,000-12,000)
นางทิ้งทุกอย่าง และยอมปล่อยให้ลูกอยู่กับสามีนางเพราะนางรู้ว่าสามีนางรักลูกแค่ไหน และจะไม่ยอมให้ลูกลำบาก แต่นางเลือกที่จะลำบากเอง
จนกระทั่งจากเหตุการณ์จนผ่านเวลามา เราก็ได้พบกันและตกลงปลงใจจะคบกัน และใช้เวลาอยู่ด้วยกันร่วมๆ 1 ปี ก่อนผมเดินทางมาต่างประเทศ
แผนของผมคืออีกไม่นานผมจะได้สถานะพลเมืองชั่วคราว (PR) ซึ่งสามารถสปอนเซอร์แฟนในฐานะภรรยามาอยู่กับผมที่ตปท.ได้ แต่อย่างที่แจ้ง ว่าแฟนยังถือใบสมรสอยู่กับสามีเก่าเค้า และไม่ยอมหย่าให้ และปัจจุบัน ตัวผู้ชายเองก็ยังตามง้อ ตามตื้อนางอยู่ อยากให้กลับไป ทั้งๆที่ตัวผู้ชายก็ยังอยู่กับเมียใหม่คนนั้น
เรื่องนี้ผมพยายามคุยกับแฟนหลายๆครั้งแล้วว่าอยากให้รีบบอกให้ผู้ชายมาเซ็นใบหย่า เพราะหลังจากหย่า มันมีระยะเวลารอ กว่าจะเซ็นใบสมรสใหม่ได้ ซึ่งที่ผมเข้าใจคือยืนยันว่าผู้หญิงไม่ได้ตั้งครรภ์ ถึงจะเซ็นใบสมรสใหม่ โดยข้ามเงื่อนไขรอ 365 วัน
และกว่าจะจดทะเบียนสมรส และรอถือสถานะและยื่นขอวีซ่า กังวลว่า ใครสักคนจะหมดกำลังใจรอ อละแพ้ต่อขั้นตอนนี้ซะก่อน
จริงๆ ถ้าดื้อดึงมากๆ อาจจะต้องใช้วิธีการให้แฟนฟ้องหย่า แต่อย่างที่ผมเข้าใจ ที่แฟนพยายามละมุนละม่อมมาโดยตลอดเพราะลูกอยู่กับฝ่ายชาย และกลัวจะโดนกีดกันไม่ให้เจอลูกอีก นางถึงได้ไม่พยายามทำอะไรรุนแรง
หรืออีกวิธีคือการฟ้องหย่า ซึ่งผมยังไม่ได้ศึกษาว่าต้องทำยังไง ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่บ้าง และใช้เวลานานแค่ไหน
อีกวิธีคือขอวีซ่าท่องเที่ยว ซึ่งนางเพิ่งกลับไปทำงานประจำได้ 2 เดือน สถานะการเงินนางกังวลว่าจะไม่ผ่านวีซ่าท่องเที่ยวแน่ๆ ถึงผมจะซัพพอร์ตก็ไม่มีหลักฐานใดๆในความสัมพันธ์เลย
ทั้งหมดทั้งมวล ผมอยากมีครอบครัวกับแฟนมากๆ และอยากให้แฟนได้มาอยู่ด้วยกัน
ในท้ายที่สุดผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง หรือต้องกลับไปอยู่ไทยถาวร เพื่อไม่อยากแยกกับแฟนอีก ซึ่งที่ไทยผมก็มีแผนรองรับไว้อยู่บ้าง และอาจจะไม่จำเป็นต้องการใบสมรสมากมายขนาดนั้นก็ได้
หากเพื่อนๆพี่ๆมีประเด็นไหนที่ผมควรตะหนัก แนะนำผมได้เลยนะครับ
ที่ผมกลัวที่สุดคือ วันที่ผมอยู่นี่ต่อไปเรื่อยๆ และต้องทิ้งใครบางคนที่ผมรักไว้ข้างหลัง โดยที่ผมรู้สึกน้อยลงทุกๆวัน ผมกลัววันนั้นจะมาถึงถ้าผมไม่รีบทำอะไร
(หลังจากผมได้ สถานะพลเมืองชั่วคราว ผมอยู่ต่ออีก 1000 วันเพื่อรับสถานะพลเมืองถาวร Citizen ได้ นี่คือเป้าหมายสูงสุดที่ผมอยากสร้างไว้ให้กับครอบครัวที่ผมอยากมีครับ)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนถึงตรงนี้และคำแนะนำทุกๆความเห็นนะครับ