สวัสดีค่ะ เราขอระบายความในใจนิดหน่อยนะคะ พอดีเรามีปัญหาครอบครัวเล็กน้อยค่ะ เราชื่อ ส้มโอ ปัจจุบัน อายุ14-15ปี

เราเกิดและเติบโตที่ต่างจังหวัดโดยถูกเลี้ยงดูด้วยคุณยาย ส่วนพ่อแม่มาทำงานที่ปทุมและเมื่อเราอายุ8-9ขวบได้ย้ายมาอยู่ปทุมเนื่องจากเราโดนแม่โกหกสารพัดตอนนั้นเรากำลังมีน้องชายด้วย เราเลยยอมมาอยู่ด้วยแต่เขากลับไม่ถนอมเราเหมือนยาย ตีเรากลางตลาด โชว์เพื่อนที่ขายของด้วยการด่าเราและตีเราโดยไร้เหตุผล(อายุ9)ส่วนใหญ่เป็นมือ ไม้แขวนเสื้อและก้านมะยม ที่ครั้งที่เราโดนเราจะเกิดความสงสัยว่าตีเราทำไมตี พ่อแม่มักจะรักน้องมากกว่าเราเสมอทุกครั้งที่ซื้อของมาไม่ค่อยมีของเราเลย เราเลยอยากย้ายกลับบ้านต่างจังหวัดแม่รับปากเราว่าถ้าได้เกรดสี่จะยอมย้าย เราเรียนดีมาโดยตลอด พอเรามีมาป.6แข่งวิ่งแม่โมโหไม่มีเหตุผลมาตีขาเราจนเลือดออกเป็นรอยไม้ทำให้เราวิ่งไม่ได้เราร้องไห้ขออย่าตีวันนี้ได้ไหม กลับมาจะให้ตีx2ก็ได้(ลืมไม่ลงจริงๆค่ะ)เราได้เกรด4เกือบทุกวิชร จนมาวิทยาศาสตร์ได้79.5 คะแนน อาจารย์ไม่ปัด เราเลยถามว่า(ทำไมไม่ปัดให้หนูหน่อยคะ) แกตอบมาว่า (ข้างนอกอาจดูฉลาด พอสอบจริงทำไม่ได้เอง นี่ปัดให้แล้ว) โดนเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นทุกวัน ชอบไล่เราไปตาย ช่วงนั้นสอบเข้าม.1โควิดพอดี สอบติดรร.ที่พ่อแม่คาดหวัง ช่วงโควิดกลับพบว่าแม่ติดการพนันอย่างหนักแต่เราไม่พูดอะไรเพราะกลัวแม่เสียแล้วมาลงอารมณ์กับเรา พ่อไม่รู้ แม่เล่นจนไม่เหลืออะไรสักอย่างบ้าน ที่ดิน ทอง รถ จำนวนเกือบ2ล้าน และกู้ทั้งในระบบและนอกระบบมาอย่างมากมาย บ้านเราติดหนี้หัวโต ไม่มีเงินคืนแม่ก็ไปยืมคนรอบข้างและยาย ตา น้า ป้า จนเขาไม่อยากคุยด้วย  ตอนนั้นค่อยข้างจิตใจย่ำแย่มากค่ะ ไม่กินข้าวกินไม่ได้มือสั่นและจะร้องไห้ตลอดเลยควบคุมอารมณ์ไม่อยู่+อยากตายมากๆ เห็นหน้าผู้คนแล้วสั่นทั้งตัวใจเต้นแรง รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง กลัวมากๆ ช่วงม.1เราเริ่มไปทำงานแล้วค่ะหลังกลับจากรร. เป็นงานในตลาดค่าแรง140บาทต่อวัน เรรทำงานไม่เคยขาดตอนนั้นเหนื่อยจนแอบและไม่ได้ขอเงินพ่อแม่อีกเลย ค่ารถไปรร.(หลังโควิด)

ค่ากิน ค่าเทอม ค่าไปรร. เราหาเองหมด ยกเว้นบ้านที่เราอยู่เท่านั่นที่ไม่ได้ออกช่วย ตอนนั้นแม่มาขโมยเงินเราไปเล่นพนันต่อค่ะ เราไม่มีเงินเลยสักบาท

บอกจะคืนพน.บ้าง มะรืนบ้าง เลื่อนวันประกันพรุ่งไปเลื่อยๆ จนเราเหนื่อย เลยไม่ทวงแล้ว ตอนนั้นเสียใจมากกว่าเดิม อาการเริ่มหนัก นั่งเหม่อ ตาลอย ใจลอย นอนแล้วชอบสดุ้งตื่นตอนกลางทุกวัน แล้วหลับยากมาก ตื่นมาก็ร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง แต่ต้องตื่นไปรร.และทำงานทุกวันช่วงนั้นเราผอมลงมาก 

มีวันหนึ่งแม่เราขอยืมเงินเรา10,000 บอกว่าถ้าไม่ให้จะตัดแม่ลูกและอ้างเพื่อไปปิดยอดหนี้นอกระบบ เราต้องไปถอนเองเพราะอายุ13ปี เงินที่ไม่คืนสรุป20,00กว่าบาท แม่เลยไปโกหกพ่อเรื่องประกันชีวิตว่าถอนออกได้ ไปถอนออกมาเกือบ2แสน คืนเรา20,000บาท พอวันต่อมาก็มาขโมยไปอีก10,000บาทและแม่บอกพ่อวันนั้นว่ามีหนี้รถอย่างเดียวพ่อเลยไปจ่ายแต่ค่าไฟแนนซ์200,000-300,000และทราบภายหลังว่ามีการกู้เพิ่มอีก100,000บาท วันนั้นจ่ายไปแค่งวดที่ค้างและงวดปัจจุบันเท่านั้นราวๆ50,000บาท(พ่อบอก) หลังจ่ายมาบอกมีหลังอีกว่ามีทองอีก10บาท ที่จำนำอยู่พอไปไถได้แค่2บาท เพราะไม่มีเงินแล้ว แต่พบว่ามีโฉนดที่แม่ไม่ได้บอกด้วย เราเลยพูดเตือนสติพ่อให้พ่อเตือนแม่ เพราะพ่อไม่พูดเตือนแม่เลย แถมยอมจ่ายแบบง่ายๆ พ่อก็เครียดที่ไม่มีเงินมาจ่ายดอกขึ้นแพงกลับมาถามแม่ว่าขอตบเราได้ไหม แม่ตอบว่า ได้ แถมตบจริงจะดีมาก แล้วมาทำร้ายร่างกายเราตบหน้าจนหัวไปกระแทรกตู้จนเราเซล้มลงกับพื้น พ่อเรากระชากผมลากเราพร้อมตบซ้ำแต่เราเอามือปิดหน้าไว้พ่อกลับพูดว่า เนรคุณ ด่าเราสารพัด แล้วหาว่าเราสู้ พ่อลากจนไปถึงหน้าห้องน้ำพร้อมตบซ้ำไปซ้ำมาแต่เราเอามือกรุมหน้าไว้พาอตึงได้แต่กระชากผมและตบหัวเราเลยวิ่งหนีเข้าห้อง(ห้องนอนรวม)เราโทรหายาย ยายก็หาว่าเราเถียงพ่อ เราผิดหวังทุกคนเลย โดยเฉพาะพ่อ เพราะเรารักพ่อมากที่สุดในชีวิต ชีวิตประจำวันเล่าทุกอย่าง เคยที่ตะตายแทน เราหมดรักพ่อตรงนั้นเลย ตอนนั้นอยากเอามีดเสียบคอตัวเองเลยค่ะ เราเริ่มหายามากินค่ะ ผิดหวัง เสียใจ เศร้า โกรธ มาทุกอารมณ์เลย เราร้องไห้ไปด้วยทุกคนก็ด่าเราไปด้วยค่ะ เราเปลี่ยนเพื่อนใหม่พอดีโทรหาเพื่อนต้องการคำปลอบใจสักเล็กน้อย แม่เพื่อนบอกแม่เคยผ่านมา พร้อมเล่าชีวิตตัวเองอย่างไม่สนใจใคร เราเสียใจหนักกว่าเดิม จนไปทำงานไม่ได้ พ่อเดินมาด่าต่อและไล่เราไปตายโดยไม่มีสีหน้าสำนึกหรือคิดได้เลย เรากลายเป็นคนที่หยาบคายกับพ่อ ส่วนแม่ไม่คุยด้วย เรามักทะเลาะกับยายเรื่องแม่เพราะยายเข้าข้างแม่โดนไม่สนเหตุผลเราเลย ปัจจุบันยังไม่คืนค่ะ ยอดเพิ่มเป็น20,000บาทแล้ว หลายคนอาจจะด่าว่าเราโง่ที่ไม่เก็บเงินดีๆ จริงๆเราเอาใส่บัญชีแม่ก็ขู่บังคับไปอยู่ดี เอาโซ่มาคล้อง แม่ก็เอาอะไรมางัดออกอยู่ดี  เราทำงานค่าแรง33บ./ชม. ทำงานตั้งแต่เลิกเรียนจนถึงเกือบ5ทุ่ม 6-7 ชม. บางวันส.อ.เราไปตั่งแต่6โมงเช้า กลับมาอาบน้ำแล้วไปขายต่อจนถึง4-5ทุ่มทุกวันค่าแรงน้อยกว่าปกติค่าแรงประมาณ29บ./ชม.คงจะตามอายุเลยให้น้อย แต่ทำงานหนักเท่าผู้ใหญ่ เราเหนื่อยมากในทุกๆวัน ทุกครั้งที่เห็นรูปตัวเองจะรู้สึกไม่อยากโตแล้วเหนื่อยเพราะรู้ดีว่าโตมาต้องมาใช้หนี้ หาเงินไปวันๆ จากเด็กหญิงที่สดใสวันนั้นวันนี้คงหายไปตั้งแต่เหยียบบ้านหลังนี่แล้ว พ่อติดเหล้า ยายติดเหล้า แม่ติดพนัน ชีวิตนี้แค่ได้มีความสุขใจก็เหลือเชื่อเกินไปแล้ว ปัจจุบันนิสัยเราเปลี่ยนจนจำตัวเองไม่ได้ ไม่ได้อยากหยาบคายใส่พ่อกับแม่หรือคนอื่น แต่มันควบคุมไม่ได้เราเสียใจทุกครั้งที่ลงอารมณ์คืน

คนในครอบครัวไม่มีใครต้องการ หากใจเราดีขึ้นอนาคตเราอยากเป็นหมอหรือหน่วยงานคุ้มครองสิทธิเด็ก อยากให้ทุกคนมีชีวิตในวัยเด็กเป็นความทรงจำที่งดงามเพราะในอนาคตการเติบโตและเป็นตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เราอยากทราบว่าเราควรทำไงต่อกับชีวิตดีคะ