16.40 น.
เกิดเป็นหญิง จริงแท้ แม้ลำบาก
มีใครฝาก ขวัญใจ ไว้กับเจ้า
มันเกินไปไหม ในฝันเรา
ฤๅ-ขาด-เกิน-กว่า จะเข้าใจ
มองดาวเดือน ดาวใจ ไพจิตร-เศร้า
ชีวิตเรา เขาได้ แล้วปล่อยให้
เราเป็นน้อย คอยคู่ อยู่ร่ำไป
ขาดรักใคร่ ใจจะขาด คิดพลาดเอง
รักเขามากเกินไป มิใช่หรือ
มากจนมือ ยึดถือไว้ ใจเครียดเคร่ง
สายใยรัก จากเรา ราวบทเพลง
บรรเลงต่อเนื่องไป ไม่ขาดตอน
ชีวิตจิตใจ ใยต้องคิดมาก
จนทุกข์ยาก ลำบาก จากใจร้อน
มนต์ตรา ยาใจมี มายาอ้อน
ออเซาะวอนเขา จนหมดน้ายาใจ
ฟื้นคืนจากหลับฝัน ปั่นนกเขา
ลุกโลมเล้า รีดเอาออกหมดได้
ตะวันโพล้เพล้ กลับไปบ้านใหญ่
หลวงไม่ได้ เข็มฉีดยา จะบ้าตาย
มาวันไหน ให้รีด น้ำยาหอม
รีดให้หมดต่อมไป ไม่เสียหาย
น้ำยาผลิตมา รีดออกไป
อย่าปล่อยให้ บ้านใหญ่ได้กิน
ไม่เชื่อ เมื่อใช่ บ้านใหญ่-หา
ชายชู้-มา ฉีดยาให้ ไม่แดดิ้น
บอกคู่เรา ให้เขารู้ เขาได้ยิน
คำคน นินทาบ้านใหญ่ ใครจะยอม
เขามีมาก เกินไป ยื่นใบหย่า
น้อยใจยา หาเพิ่มนะ ยาหอม
แทนที่บ้านใหญ่ได้ อย่าออดออม
ต้องฝีกซ้อม รีดน้ำยา ทุกวันคืน
มีรัก พอดีแล้ว แก้วใจจ๋า
หากลืมฝึก วิชา หลงหลับตื่น
จะได้ ศักดิ์หลวง นะขวัญชื่น
กรรมสนองคืน นกเขาตื่นต้อง ... รีดน้ำยามัน
(กุญแจผี ไขวิถีกลกาม ตามตำนานไดโนเสา เต่าล้านปี)
17.35 น.
๏ ... ขาด - ส่วน - เกิน .. ๏