คือผมยุในครอบครัวอิสลาม มีพี่น้อง4คน รวมตัวผม เป็นผู้ชายหมดเลย (ผมน้องสุด) ผมเริ่มรู้ตัวเองว่าตัวเองไม่เหมือนพี่เลยสักนิด ทั้งนิสัย การชอบ การเล่น ไม่เหมือนกันเลย ท่าการเดิน ผมก็อยู่นุ้งนิ้ง เเล้วน้าป้าอาเนี่ยถามตลอดว่าเป็นใช้ไหม เเต่ผมกลัวความเป็นจิง ผมต่อต้านความเป็นจิงมาตลอด โดยการทำเป็นโกรธอะไรต่างๆ
เเตพ่อโตขึ้นมาถึงม.ปลาย ผมก็เริ่มอยากเป็นตัวเองมากขึ้นผมเห็นเพื่อมผมที่เป็นเเบบ ผม พ่อเม่เขายอมรับได้ ผมก็เลยอยากให้เเม่ผมเข้าใจผมเหมือนกัน พอขึ้น ม.5 อายุ17ปี ผมก็เลยรวมความกล้าบอกเเม่ เเต่พอผมบอกผมก็ใจฟูขึ้นมาเลย เพราะเเม่เเกบอกว่า เเม่รู้ตั้งนานเเล้ว เเล้วผมก็เริ่มระบายให้เเม่ฟังว่าตัวเองอึดอัดมาเเค่ไหนกับการที่โตมาทั้งชีวิต ถูกถามที่ง่าย เเละอยากตอบ เเต่พูดไม่ได้ เพราะการกลัว ตอนเเรกก็ดีใจเเต่พูดไปพูดมา เเกก็พูดขึ้นมาว่า :: เเม่รับได้ที่เป็นเเบบนี้ เเต่เเม่รับไม่ได้ถ้าลูกจะไปเป็นเเฟนยุกินกันกับผู้ชาย เพราะว่ามันบาป เเต่เเม่ยอมรับได้ที่ผมเป็นเกย์  ผมก็เลยถามเเกว่า สรุปเเม่เข้าใจจิงไหม เเม่ก็บอกว่า เเม่เข้าใจ เเกบอกว่าเป็นเกย์ไม่ต้องมีผัวมีเมียก็ได้นิ ชอบได้เเต่ต้องหักห้ามใจตัวเองให้ได้ ชายชายไม่มีวันรักกันจิงได้ ต้องห้ามใจมห้ได้ เเกบอกว่า ให้คิดว่าเขาเเค่เขามาหลอก เเล้วเขาก็คบผู้หญิงอยูด ผมสับสนมาก ได้เเต่ยักคออย่างเดียวเพราะพูดไม่ออกว่าเเกเข้าใจจิงไหม


:: ผมอยากรู้ว่า สรุปยังไงเเกเข้าใจว่าผมเป็นเกย์ชอบผู้ชายเเต่รับไม่ได้ถ้าผมมีเเฟนเป็นชายเเกว่บาป เเล้วผมไม่สามารถมีเเฟนมีคนรักได้เลยเหรอ ชิวิตคนเป็นเกย์เเต่เป็นอิสลามเหมือนถูกสาปเลย ผมไม่เข้าใจเลยจิงว่าเเกคิดอะไรยุ เข้าใจปากบอกรับได้เเต่ในใจคิดไง  โคตร Felling blue 💙