สวัดดีคะเริ่มแรกเราต้องเล่าก่อนว่าเราคบกับแฟนมาประมาณ3ปีตั้งแต่สมัยเราเรียนมหาลัยเรียนที่เดียวกันเราเรียนท่องเที่ยวเขาเรียนวิศวะเจอกันครั้งแรกเรานั่งเล่นไพ่อยู่ใต้ตึกเขาก็มานั่งแถวนั้นเหมือนกันเขาเลยให้รุ่นน้องมาขอไลน์ขอเบอร์แต่เราให้แค่ลายเเล้วเราก็คุยไปเรื่อยๆตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกชอบอะไรแต่พอคุยไปคุยมารู้ว่าเขาเป็นคนศาสนาอิสลามเราก็รู้สึกไม่ใช่แหละเพราะเราเป็นคนพุทธแต่เขาก็บอกว่าปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนเราตัดสินใจเป็นแฟนกันเขาก็ไปรับไปส่งตลอดมาหาที่หอในมหาลัยตลอดคบกันมาสักพักเขาเกิดอุบัติเหตุรถชนเราก็ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลไปเฝ้าเลยแหละแล้วก็ได้ไปเจอกับพ่อแม่เขาครอบครัวเขานั้นเป็นครั้งแรกที่ได้เจอหลังจากนั้นหมดโปรมันก็อะไรที่เคยทำก็ลดน้อยลงอันนี้เราก็เข้าใจแล้ววันหนึ่งเราก็ทะเลาะกันขึ้นมาเรื่องศาสนาโดยที่เราไปเห็นไอจีน้องเขา(หญิง)อัพพาเเฟนไปอยู่ที่บ้านเราก็น้อยใจอ่ะคบกันมา2ปีกว่าไม่เคยพาเราไปบ้านเขาเลยแล้วตอนอยู่กับเราก็ต้องบอกพ่อแม่ว่าทำโอทีอะไรแบบนี้อ่ะทั้งๆที่น้องเขาเรียนไม่จบงานก็ไม่ทำแต่สามารถพาแฟนไปเจอที่บ้านได้แต่เขาทำงานเราก็ทำงานเรียนจบแล้วเราก็ถามเขาว่าทำไมล่ะถึงไม่พาไปรู้จักที่บ้านบ้างเขาบอกว่าบ้านเขาเป็นครอบครัวใหญ่อยู่กันหลายครอบครัวไม่ยากให้คนในบ้านมองครอบครัวเขาไม่ดีเพราะเราเป็นคนพุทธ เราก็อะไม่เป็นไร เวลาผ่านไปเรามีปัญหานิดหน่อยเรื่องงานเขาก็ให้คำปรึกษาที่ดีมาตลอด เป็นแฟนที่ดีมาตลอดแต่นิสัยเขาคือเวลาทะเลาะกันเขาไม่ชอบเคลียชอบให้เวลาผ่านไปแต่เรายากคุยยากเคลียให้จบและทุกครั้งที่ทะเลาะก็จะเป็นแบบนี้ตลอดจนเราขอหลายครั้งมากว่าถ้าทะเลาะต้องคุยอย่าให้ข้ามวันแต่เขาไม่เคยทำได้เลยอ่ะ จนเราก็พยายามเข้าใจเขา เสร็จปุ้บช่วงปลายปีที่ผ่านมาเราเบื่อๆชีวิตที่กทมเลยขอมาอยู่บ้านสักพักเพื่อมาพักผ่อนดูแลตัวเองเพราะเราจะรับปริญาปลายเดือนมกราปีนี้เรากลับมาสักพักประมาณเดือนกว่าเราก็เริ่มมีปัญหาอีกรอบเพราะเขาบอกงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาแล้วอีกอย่างเขาพูดอะไรทำไม่เคยได้เลยเช่นบอกว่าจะโทรหาตอนงานนี้เสร็จก็ไม่โทรวันนั้นเราเลยโกรธมากเลยวางสายใส่เเล้วก็บล้อคเบอร์ผ่านมาอีกวันเราก็ปลดบล้อคแต่เขาก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรน่ะจนเขาโทรมาเราก็ยัฝโกรธเลยพูดแบบไม่ดีผ่านไป2วันเราก็รู้สึกไม่ดีเลยส่งข้อความไปบอกขอโทษกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมแต่เขากลับตอบมาว่าไม่ได้แล้วเทอเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วเเล้วเขาก็บอกเลิกเราเราอึ้งมากทำอะไรไม่ถูกโมโหโกรธเขาก็วางสายไปจากนั้ยเขาก็บล้อคเราทุกอย่างไอจีเฟสเบอร์โทรเราเลยเอาเบอร์พ่อโทรไปแล้วก็เราบอกว่าค่อยๆคุยกันน่ะหาทางออกกันเขาบอกว่าเขามองไม่เห็นอนาคตเรากันเลยเพราะเราคนล่ะศาสนาแล้วถ้าเราแต่งงานกับเขาเร่ก็ต้องเปลี่ยนศาสนาแล้วถ้ามีลูกกันเขาตายก่อนเราจะเลี้ยงลูกเขาดีไหมจะเอากลับมาเป็นศาสนาเราไหมคิดไปถึงโน้นเส็ดปุ้บเราก็พยายามโทรทุกวันเอาเบอร์คนโน้นคนนี้โทรจนกระทั้งวันนั้นเป็นวันปีใหม่พอดีเราเลยตัดสินใจต้องไปหาต้องไปคุยต้องได้เห็นหน้าเราเลยนั่งรถไปบ้านเราอยู่สุราดนั่งรถไป8-9ชั่วโมงเราเลยให้เพื่อนโทรติดต่อนัดให้หน่อยจนตอนเช้าเราก็นัดคุยกันที่สวนสาธารณะเขาก็มาคุยเราบอกว่าเรายอมทุกอย่างขอแค่กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเขาบอกว่าเขาไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้วให้เราเป็นได้มากกว่าน้องแต่ไม่ใช่แฟนเราก็แบบน้ำตาแตกเขาก็ปลอบเราบอกว่าปลดบล้อคได้ไหมิขาบอกว่าได้คุยกันเส้ดเขาก็พาไปกินข้าวแล้วก็ไปส่งเราในใจเราก็คิดเข้าข้างตัวเองมาเขาจะกลับมารักกันได้เหมือนเดิมเราก็นั่งรถกลับเราก็คุยลายกันมาเรื่อยๆสัก5วันหลังๆเราพิมไปเขาก็ไม่ค่อยตอบโทรก็ไม่ค่อยรับบอกงานยุ่งจนวันนี้เราไม่ไหวเลยถามว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเขาบอกว่าความรู้สึกเขาไม่เหมือนเดิมแล้วเราถามแล้วมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเขาบอกว่าไม่รู้เหมือนกันเขาบอกว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดแต่เขาบอกกลับมาว่าเทอพยามยามทำให้ความรู้สึกเรากลับมาได้ไหมล่ะเราก็อึ้งงงไปเลยอ่ะ(รักนี้เป็นรักแรกที่สุดแสนจะเจ็บปวดจิงๆ)เราก็ไม่รู้น่ะว่าอีกนานไหมกว่าจะผ่านไปได้ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเราเลิกกันเพราะอะไรกันแน่