เรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนผม อย่ากมีประสบการณ์อยู่ต่างประเทศ เขาก็เลยสะสมชั่วโมงเลี้ยงเด็กในไทยเพื่อขอวีซ่าอเมริกา
แล้วเขาก็ทำได้จริงๆในขนาดที่ตัวผมเอง ทั้งยินดีกับเขามากและเสียใจมากๆเช่นกัน เพราะไม่อยากจากเขาไปไหนไกลเลย ผมรู้สึกแย่แบบบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่อยากให้เขาลำบากใจ ตอนนี้เขาเก็บกระเป๋าทั้งยิ้มทั้งดีใจที่จะได้ไป ตัดภาพมาที่ผม ยิ้มทั้งที่น้ำตา คือเราคบกันมาตั้งแต่เรียน จนสำเร็จการศึกษาแล้วทำงานรวมระยะเวลาเกือบ8ปีที่เราคบกัน ยากมากที่จะต้องอยู่คนเดียว ผมอ่อนแอ ผมเพลีย ผมร้องไห้สองวันติดทั้งที่ผมไม่เคยร้องไห้เลยตั้งแต่เด็ก เป็นเพราะผมไม่เคยขาดเขาในชีวิตมาก่อน แต่ตอนนี้ผมแย่มากจริงๆ ผมต้องทำตัวทำใจยังไงต่อครับ ขอโทษถ้าใครมาอ่านกระทู้ผมแล้วไม่ชอบแต่ผมรู้สึกหาทางออกไม่ได้จริงๆ ผมกลัวเขาเปลี่ยนไป ผมเกรงว่าสักวันนึงวันแย่ๆกว่านี้จะมาถึง ผมบอกเขาไม่ได้ว่าผมรู้สึกแย่อยู่
พี่ๆพอจะมีวิธีแนะให้ผมบรรเทาบ้างไหมครับ