คือเราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกันอะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปชอบผู้หญิงซึ่งเป็นลูกเจ้าของร้านที่เราทำงานอยู่
ทีแรกก็ไม่ได้ชอบอะไรเลย
เพราะเค้าเองก็ไม่ได้อะไรกับเราตั้งแต่แรก
แถมยังปากจัดว่าเราด้วย
พอระยะผ่านไปสักพักเราก็รู้สึกชอบเค้าตรงที่หน้าตา ตอนเค้าปล่อยผมยาวนี่ใจสั่นเลย
ตัวเราก็คิดในใจว่า"อยากได้เป็นแฟนจังคงจะดูคลั่งรักกว่านี้นะ"
เราได้แต่คิดย้อนไปย้อนมาจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง อย่างนี้เขาเรียกว่าหลงมั้ย?
ไอ้เราก็ยังดื้อยังชอบในตัวเค้าไม่ลดราวาศอก
ชอบเข้าใกล้เค้า และพยายามทุกวิถีทางทำตัวให้ได้อยู่กับเขา
ขนาดทำงานดึกๆดื่น 3-4ทุ่มก็ยังรอ
พอผ่านไปสักพักเขาก็เริ่มออกลาย
ว่าเราทำงานซ้ำซากไม่จดไม่จำ
โง่ แล้วก็บอกว่าหัดจำใส่สมองอันน้อยนิดบ้างนะ
ณ ตอนนั้นที่ได้ยินอะรู้สึกเหมือนเด็ดขั้วหัวใจเลย
คนที่เราชอบทำสันดานแบบนี้ใส่เหรอ
มีบางวันก็ทะเลาะกันจนไม่ได้คุยเป็นเดือน
เราเป็นฝ่ายไม่พูดอเไรกับเขาเลย
วันต่อมาก็พูดกันได้ก็ว่าเราเหมือนเดิมว่าทำงานซ้ำซากยัยบ้า
ทั้งที่เราเขียนบิลไปแล้ว
เขาก็ยังเขียนซ้ำบิลเดิมเข้าไปอีก
ปากก็บอกว่าอยากได้แฟนหมอ
แต่ไม่รู้จักทิงเจอร์ทาแผล
อันนี้ก็โng่เนาะ
ยังมาเถียงเราอีกว่าทิงเจอร์เหมือนเบตาดีน
นังบ้า เบตาดีนมันไม่แสบ
ทิงเจอร์มันแสบโว้ย!!!
สุดท้ายเขาทำแบบนี้กับเราเดิมๆซ้ำๆ
จนเราด้านชาไม่อยากยุ่งแล้ว
แต่เพราะหน้าที่ต้องทำต่อ
ต่อให้จะเจ็บปวดตอนเห็นหน้าก็ตาม
..........
มีบางช่วงเราก็ชอบ
อย่างไปร้านสะดวกซื้อ
เราก็เจอเขาทั้งที่ไม่คิดว่าจะเจอ
แล้วมีบางวันเขาชวนไปกินข้าว
เขาบอกว่าพี่กับหนูหารกันคนละครึ่งนะ
แต่พอกินเสร็จเขาดันจ่ายหมด
มีบางวันก็พูดจาอ้อนนั่นนี้
(คิดไปเองว่าเขาอ้อนเราแบบคนรัก)
............
วันนึงเราสงสัยว่าเค้ามีแฟนเก่ามั้ย
เราเลยพิมพ์ชื่อเขาในเฟซบุ๊ก
ปรากฎว่าเจอ
โพสต์เขากับแฟนเก่า
มีโพสต์นึงอารมณ์เหมือนคนรักทั่วไป
ส่วนอีกโพสต์แบบว่า
"ถ้าไม่ใส่ใจกันขนาดนี้เรียกแฟนทำไม"
"ทำตัวไม่น่าไว้ใจจะเอาความไว้ใจจากไหนมาให้"
เราเห็นทีแรกก็ยังอึ้งเรา
สาเหตุที่ต้องทำแบบนี้ก็เพราะเราจะได้เจ็บน้อยลง
ปัจจุบันก็ไม่ต่างอะไร
อีกโพสต์เขาก็ฟูมฟายว่า
"ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวพอ ถ้าเจ็บจะเป็นคนเดินมาเอง"
เราว่าไม่น่าจะครั้งเดียวหรอก
คนอย่างเขาต้องเจอบทเรียนให้จำไปจนชั่วอายุขัย
บางทีเราก็แค้นนะอย่างให้เจอบ้าง
จะได้รู้ว่าทรมานแค่ไหน
กับคนที่ชอบข้างเดียว
รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้เป็นแบบเราหรอก
แต่เราก็ยังดันทุรัง
คิดตอกย้ำตัวเองว่าคนนี้คือคนที่ใช่
แต่ไม่เลย
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนคนเอาตะปูมาตอกหัวใจ
เราหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน
พยายามลืมไม่เข้าใกล้
ทำตัวห่างเหินตลอด
เพราะเราไม่อยากเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว
คยเราไม่ใช่ว่าจะทรมานแล้วทรมานเลยนะ
มันย่อมมีวันที่ไม่อยากเจ็บบ้าง
เมื่อ 8 ปี ก่อน ก็เป็นแบบนี้
แล้ววันนี้ต้องเป็นอีกแล้วเหรอ
เราไม่เข้าใจ
...........
สุดท้ายก็ภาวนาให้ตัวเองหลุดพ้นจากคนแบบนี้เถอะ
ถึงความรู้ทางกายจะอยากแค่ไหน
แต่ใจคงไม่รู้สึกแล้ว

........
เราขอให้ทุกคนจงมีความรักที่สวยงามในแบบของตัวเอง
ใครจะมองเรายังไงก็ไม่ต้องสน
รักใครก็แสดงออกเลย 
อย่าปล่อยให้คาราคาซัง
ถ้าไม่แสดงออกอีกฝ่ายจะรู้ได้ไงว่ารู้สึกยังไง
ไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะรับไม่ได้
เพราะว่าเราก็ถูกปฏิเสธมาไม่น้อยแล้ว
ถ้าครั้งนี้มันใช่ ต่อให้อุปสรรรคบ้าบอคอแตกอะไรเข้ามาแทรก มันก็ทำอะไรได้

เพราะความรักจะเป็นเครื่องพิสูจน์ของคนที่สามารถทนหรือได้

#เลสเบี้ยน