เหนื่อยมากเหนื่อยที่สุดเลยกับการต้องมาปั้นหน้ายิ้มบอกคนอื่นว่าไม่เป็นไรไม่เหนื่อยแค่นี้งานง่ายๆ เหนื่อยกับการต้องเรียนพิเศษกับอ่านหนังสือทำการบ้านทำธุระส่วนตัวทุกวันนอนเกือบตีหนึงตื่นหกโมงเช้าไปเรียนทั้งๆอายุแค่12 ครอบครัวเราก็แตกแยกพ่อแม่หย่ากัน เราได้ไปอยู่กับแม่ แรกๆเรารักแม่มากมีความสุขที่ได้อยู่กับแม่สุดๆ พี่แม่เราแยกกันไปตั้งแต่เรา9ขวบแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกขาดอะไรนะตอนนนั้น เราเรื่อมเป็นคนเหนื่อยง่ายตอนเริ่มต้นอายุ11 ตอนอายุ11จากเรียนพิเศษทุกวันตอนเย็นอย่างเดียวกลายเป็นเรียนทุกวันวันละ3ชั่วโมงพอขึ้นป.6ก็เรียนหนักขึ้นไม่ใช่แค่ตอนเย็นแต่พอวันเสาร์อาทิต์เรียนแทบทั้งวันเวลาพักมีแค่3-4ชั่วโมง เรื่องแค่นั้นคิดว่าคนอย่างเราจะทำให้เหนื่อยขนาดนี้หรอก็ใช่แต่ยังมีอีก เมื่อเดือนที่แล้วพ่อเราทักมาบอกว่า"มีเงินพอใช้มั้ยลูกเดี๋ยวพาไปซื้ออาหารของใช้ต่างๆมั้ยค่าเทอมจ่ายรึยัง" เราดีใจมากเลยตอบตกลงไป แต่พอเราไปถามแม่ว่าไปหาพ่อได้มั้ยแม่ก็ฟึดฟัดใส่แล้วบอกว่า
"ถ้าจะไปก็ไปอย่ากลับดึก" เราดีใจมากเรากับพี่สาวก็ไปขับรถซื้อของกับพ่อจนประมาณสองทุ่มกว่าๆละมั้ง? เรากลับบ้านแม่เราก็บอกว่าถ้าจะไปนานขนาดนี้แม่ไม่สำคัญแล้วมั้ง แม่เป็นแบบนี้บ่อยจนเหนื่อย มีอาทิตย์นึงเป็นอาทิตย์กีฬาสีเราดีใจมากแล้วดเราเป็นพี่คุณหลีดเลยหมกมุ่นกับการซ้อมท่าให้นอนงคิดท่าแล้วอท่าๆอีกคุณครูสอนพิเศษเราแกก็มีลูกแล้วลูกแกอะเป็นดำแกก็เลยไม่ได้สอน ทุกครั้งที่เรากลับบ้านแล้วเข้าห้องนอนแม่ก็ชอบบอกว่าไม่มีประโยชน์ทั้งๆที่มันควรเป็นเวทาพักของเราเห้อเราเป็นสูกที่งี่เง่ามากเลยใช่มั้ยคะ ขอถามอีกคำถามนะ เรื่องรรเรา เรามีเพื่อนอยู่2คนที่สนิทอะ aกับb เราสนิทกับaตั้งแต่ป1แต่bสนิทตอนป5 aเป็นเพื่อนที่ดีมากและเก่งมากด้วยเป็นคนเข้มแข็งไม่ยอมคนนิสัยดีมีเมตตาบอกเลยว่าใครๆก็ชอบ ส่วนbเป็นเพื่อนที่ซื่อบื้อขี้ลืมยอมคนไม่กล้าด่าคนอื่นบอกเลยว่าถ้าไม่มีเรากับa bคงโดนบลูลลี่ตลอดแน่าเพราะตั้งแต่ป.1bไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลยเราคงเป็นคนแรกเลยแหละ55ใช่ค่ะคนซื่อบื้อแบบนี้แหละที่เป็นเพื่อนที่จริงใจที่สุดเพราะaมีเพื่อเยอะเราก็ไม่ติดอะไรแต่พอaมีเพื่อนที่คุยถูกคอก็จะเรื่องลืมเรากับbทันทีเลยเหมือนลืมเพื่อนเก่าอะแต่พอเพื่อนใหม่aกลับไปหากลุ่มอื่นaจะมาเล่นกับเราและb bไม่คิดอะไรหรอกแต่เราคิดคิดมากคิดว่าเราจะโดนทิ้งมั้ยเรากลัวกลัวมากเพราะเราทำอะไรก็พลาดไปหมดไม่เคยทำให้ใครพอใจได้เลยกลัวaเคยทิ้งเราไปตอนป3เรากลัวจังaชอบดุเราตอนเราไม่ทำการบ้านเพราะเราไม่มีเวลาเรากลัวแต่เราไม่ได้เกลียดนี่เป็นปีสุดท้ายคนที่ขี้กลัวแบบนี้จะสอบติดกับเค้ามั้ยคะคนที่ขี้กลัวแบบี้จะโดนเพื่อนทิ้งมั้ยคะคนที่ขี้กลัวแบบนี้ควรมีชีวิตอยู่ต่อไปมั้ยคะ..?
เหนื่อยจังเลย
"ถ้าจะไปก็ไปอย่ากลับดึก" เราดีใจมากเรากับพี่สาวก็ไปขับรถซื้อของกับพ่อจนประมาณสองทุ่มกว่าๆละมั้ง? เรากลับบ้านแม่เราก็บอกว่าถ้าจะไปนานขนาดนี้แม่ไม่สำคัญแล้วมั้ง แม่เป็นแบบนี้บ่อยจนเหนื่อย มีอาทิตย์นึงเป็นอาทิตย์กีฬาสีเราดีใจมากแล้วดเราเป็นพี่คุณหลีดเลยหมกมุ่นกับการซ้อมท่าให้นอนงคิดท่าแล้วอท่าๆอีกคุณครูสอนพิเศษเราแกก็มีลูกแล้วลูกแกอะเป็นดำแกก็เลยไม่ได้สอน ทุกครั้งที่เรากลับบ้านแล้วเข้าห้องนอนแม่ก็ชอบบอกว่าไม่มีประโยชน์ทั้งๆที่มันควรเป็นเวทาพักของเราเห้อเราเป็นสูกที่งี่เง่ามากเลยใช่มั้ยคะ ขอถามอีกคำถามนะ เรื่องรรเรา เรามีเพื่อนอยู่2คนที่สนิทอะ aกับb เราสนิทกับaตั้งแต่ป1แต่bสนิทตอนป5 aเป็นเพื่อนที่ดีมากและเก่งมากด้วยเป็นคนเข้มแข็งไม่ยอมคนนิสัยดีมีเมตตาบอกเลยว่าใครๆก็ชอบ ส่วนbเป็นเพื่อนที่ซื่อบื้อขี้ลืมยอมคนไม่กล้าด่าคนอื่นบอกเลยว่าถ้าไม่มีเรากับa bคงโดนบลูลลี่ตลอดแน่าเพราะตั้งแต่ป.1bไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลยเราคงเป็นคนแรกเลยแหละ55ใช่ค่ะคนซื่อบื้อแบบนี้แหละที่เป็นเพื่อนที่จริงใจที่สุดเพราะaมีเพื่อเยอะเราก็ไม่ติดอะไรแต่พอaมีเพื่อนที่คุยถูกคอก็จะเรื่องลืมเรากับbทันทีเลยเหมือนลืมเพื่อนเก่าอะแต่พอเพื่อนใหม่aกลับไปหากลุ่มอื่นaจะมาเล่นกับเราและb bไม่คิดอะไรหรอกแต่เราคิดคิดมากคิดว่าเราจะโดนทิ้งมั้ยเรากลัวกลัวมากเพราะเราทำอะไรก็พลาดไปหมดไม่เคยทำให้ใครพอใจได้เลยกลัวaเคยทิ้งเราไปตอนป3เรากลัวจังaชอบดุเราตอนเราไม่ทำการบ้านเพราะเราไม่มีเวลาเรากลัวแต่เราไม่ได้เกลียดนี่เป็นปีสุดท้ายคนที่ขี้กลัวแบบนี้จะสอบติดกับเค้ามั้ยคะคนที่ขี้กลัวแบบี้จะโดนเพื่อนทิ้งมั้ยคะคนที่ขี้กลัวแบบนี้ควรมีชีวิตอยู่ต่อไปมั้ยคะ..?