คือพ่อเราเป็นคนหัวเเรงเเล้วก็ใช้อารมณ์รุนเเรงมากค่ะ ใครอยากรู้นิสัยเพิ่มเติมสามารถไปหาอ่านตามกระทู้เก่าๆของเราได้
คือคอนเด็กๆพ่อเราเเทบจะไม่สนใจเราด้วยซ้ำนะคะ เค้าไม่ใยดีเลย เหมือนยังไม่คิดว่าเป็นลูก เพราะเค้าค่อนข้างออกเเนววัยรุ่นติดเพื่อน เหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเองมีลูกเเต่พอเวลาผ่านไป เค้าก็เริ่มมีอายุ เเล้วเราก็เริ่มโต เริ่มรู้เรื่อง เเล้วเหมือนเค้ามองเราว่าเป็นลูกเเล้วอะ
เค้าทำเหมือนหวงเรานะ เเต่เค้าก็ทำร้ายเรา เก็ทมั้ยคะ? คือเค้าเหมือนไม่ยอมให้เราออกไปนอกบ้านเลยตั้งแต่เด็กจนวันนี้อายุ 17 เราไม่เคยออกไปไหนคนเดียวหรือกับเพื่อน ถ้าไปต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย เหมือนตามจิตวิทยา ว่าสมมุติเราเป็นคนเจ้าชู้ เราก็มักจะกลัวหรือคอยจับผิด ว่าเเฟนจะเจ้าชู้เหมือนเรา นี่ก็เหมือนกันค่ะ...พ่อไม่ให้เราออกไปข้างนอก เพราะกลัวจะออกไปทำอะไรไม่ดี (เค้าเคยบอกกับเราว่าเราจะออกไปเเ ร ด) เเล้วเค้าก็กลัวเราโดนใครฆ่ า หรือทำร้าย เเต่ชีวิตนี้เราไม่เคยโดนใครทำร้ายปางต ายเลย ยกเว้น "พ่อ" คนเดียวที่เราโดนกระทำ มันก็เดอบจิตๆเหมือนกัน เเบบคนอื่นทำร้ายเราไม่ได้ เเต่พ่อทำได้คนเดียว
วันนี้เรามีกรณีสต็อกเกอร์ของพ่อจะมาเล่าระบายให้ฟังคร่าวๆค่ะ
เหตุการณ์ที่ 1 กุญแจบ้าน // คือบ้านมันจะล็อกกุญเเจได้2ฝั่งใช่มั้ยคะ เป็นฝั่งข้างนอก กับฝั่งในบ้าน เวลาพ่อเค้าส่งเรากลับจากโรงเรียน เค้าจะเป็นคนล้อกบ้านเอง โดยจะล็อกฝั่งข้างนอก เเล้วเค้าก็ขับรถออกไปทำงานของเค้าต่อ (เเต่เค้ายังไม่ได้ไปจริงๆหรอกค่ะ) เค้าทำท่าทีว่าขับรถออกไป เเต่เราก็จะเห็นเค้าไปเเอบชะเง้อดูเราตลอดจนเราก้าวขาเข้าบ้านจริงๆเค้าถึงจะขับออกไป จริงๆอันนี้เราเห็นตลอดนะคะ เเต่เราก็ขก.พูด เลยเเกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเเล้วก็ถอดรองเท้าเข้าบ้านปกติ
....
เหตุการณ์ที่ 2 ออกข้างนอก // เราจะมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงค่ะ เป็นเพื่อนคนเดียวของเรา เหมือนพ่อจะอนุญาตให้คบเพื่อนคนนี้คนเดียว เพราะเป็นเพื่อนที่อยู่กับเรามาตั้งเเต่ ป.2 เราคบเพื่อนผู้ชายไม่ได้ เเล้วก็คบเพื่อนคนอื่นไม่ได้ เพราะพ่อเค้ามองว่าไม่ได้โตมาด้วยกัน เเล้วเค้าก็อคติว่าผู้หญิงวัยรุ่นสมัยนี้คือสก็อย เเล้วจะพากันไปทำอะไรไม่ดี นั่นแหละค่ะ..เรามีเพื่อนคนเดียว เวลาเราจะออกไปร้านค้าหรือเซเว่นใกล้ๆ เราต้องโทรไปขออนุญาตพ่อเเล้วก็ถ่ายรูปรายงานทุกครั้ง พ่อจะให้ไปข้างนอก เเต่ต้องมีเพื่อนคนนี้ไปด้วยเท่านั้น ลืมบอก พ่อเราทำอาชีพขับวินนะคะ เเล้วเค้าเป็นใหญ่ในวินมาก เคยไปวินเค้า เห็นคนอื่นเรียกเค้าว่าเฮีย,เสี่ย,ป๋า ทั้งนั้น คือเวลาเราออกไปข้างนอกทีไร พ่อเราจะขับรถมาดูเราตลอดเลยค่ะ ทุกที่เลย คืออันนี้อาจจะเป็นเพราะเราถ่ายรูปรายงานเค้า เค้าเลยรู้ เเต่มันเเปลกตรงที่บางทีเราไม่ได้ขออนุญาตเค้า เเต่เราขอป้ากับย่าเเทนค่ะๆ เเต่พอเราเดินออกไป เค้าก็ยังตามขับรถมาเเอบด้อมๆมองๆเสมอ เราก็สงสัยว่าเค้ารู้ได้ยังไง เพื่อนก็สงสัยว่าเค้าได้ติดเครื่องติดตามรึเปล่า หรือให้ลูกน้องที่วินเค้ามาจับตามองเรา
....
เหตุการณ์ที่ 3 สิ่งของของเรา // คือเหมือนพ่อเค้าจะคอยสังเกตุเเละจะคอยดูสอคือเหมือนพ่อเค้าจะคอยสังเกตุเเละจะคอยดูสิ่งของของเราทุกระเบียบนิ้วเลยค่ะ อย่างเช่นจักรยาน คือจักรยานมันก็จอดของมันปกติ เเต่วันนี้ย่าเราไปเอาของตรงเเถวๆจักรยาน เเต่มันเอาไม่ได้ เค้าเลยถอยเราจักรยานเราออกมานิดนึงค่ะ อันนี้เราก็ไม่ได้สังเกตุอะไรนะคะ เเต่พอพ่อเรากลับบ้านมา เค้าเรียกเราไปคุยเเล้วก็ซักถามเราว่าวันนี้ออกไปไหนมา เราก็งงค่ะ? เพราะเราไม่ได้ออกไปไหน เเล้วเค้าก็ชี้ไปที่จักรยาน เค้าบอกว่าปกติมันไม่ได้จอดเเบบนี้ ปกติมันจอดเกือบติดผนัง เเล้วหัวจักรยานมันหันไปคนละฝั่ง ...คือตอนนั้นเราอึ่งเลยค่ะ ขนาดเรายังไม่รู้ถึงความผิดปกติเลยอะ เราก็งง ว่าเค้าเช็คของเราขนาดนี้เลยหรอ
เห้อ อันนี้คือเหตุการณ์คร่าวๆมาเล่าให้ฟังนะคะ อึดอัดจริงๆค่ะ จะขึ้นมหาลัยเเล้ว เหมือนยังหลุดพ้นจากเหตุการณ์นี้ไม่ได้ นี่เหมือนเค้าค้านการที่เราตะไปเรียนมหาลัยด้วยค่ะ เค้าบอกว่าจะให้เรียนมหาลัยใกล้บ้าน ในซอย คือเค้าบ้ารึเปล่า มหาลัยที่ไหนอยู่ในซอยบ้าน เค้าบอกว่าไม่ให้นอนหอ เราจะต่อมหาลัยจุฬา เเต่เค้าบอกว่าจะไปรับไปส่ง คือเเบบ...เราอยู่บางเเค เเล้วเค้าขับวินมอไซ ไม่มีรถใหญ่ เเต่จะไปรับไปส่งทุกวัน ตอนนี้ป้ากับย่าเรายังพูดเลยค่ะ ว่าเเล้วตอนทำงานเราจะทำยังไง ตอนนั้นเค้าก็เเก่เเล้ว จะไปรับไปส่งตอนทำงานหรอ? ที่ทำงานต้องอยู่ในซอยบ้านรึเปล่า หรือจะให้เราทำงานรึเปล่าก็ไม่รู้
พ่อเหมือนสต๊อกเกอร์
คือคอนเด็กๆพ่อเราเเทบจะไม่สนใจเราด้วยซ้ำนะคะ เค้าไม่ใยดีเลย เหมือนยังไม่คิดว่าเป็นลูก เพราะเค้าค่อนข้างออกเเนววัยรุ่นติดเพื่อน เหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเองมีลูกเเต่พอเวลาผ่านไป เค้าก็เริ่มมีอายุ เเล้วเราก็เริ่มโต เริ่มรู้เรื่อง เเล้วเหมือนเค้ามองเราว่าเป็นลูกเเล้วอะ
เค้าทำเหมือนหวงเรานะ เเต่เค้าก็ทำร้ายเรา เก็ทมั้ยคะ? คือเค้าเหมือนไม่ยอมให้เราออกไปนอกบ้านเลยตั้งแต่เด็กจนวันนี้อายุ 17 เราไม่เคยออกไปไหนคนเดียวหรือกับเพื่อน ถ้าไปต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย เหมือนตามจิตวิทยา ว่าสมมุติเราเป็นคนเจ้าชู้ เราก็มักจะกลัวหรือคอยจับผิด ว่าเเฟนจะเจ้าชู้เหมือนเรา นี่ก็เหมือนกันค่ะ...พ่อไม่ให้เราออกไปข้างนอก เพราะกลัวจะออกไปทำอะไรไม่ดี (เค้าเคยบอกกับเราว่าเราจะออกไปเเ ร ด) เเล้วเค้าก็กลัวเราโดนใครฆ่ า หรือทำร้าย เเต่ชีวิตนี้เราไม่เคยโดนใครทำร้ายปางต ายเลย ยกเว้น "พ่อ" คนเดียวที่เราโดนกระทำ มันก็เดอบจิตๆเหมือนกัน เเบบคนอื่นทำร้ายเราไม่ได้ เเต่พ่อทำได้คนเดียว
วันนี้เรามีกรณีสต็อกเกอร์ของพ่อจะมาเล่าระบายให้ฟังคร่าวๆค่ะ
เหตุการณ์ที่ 1 กุญแจบ้าน // คือบ้านมันจะล็อกกุญเเจได้2ฝั่งใช่มั้ยคะ เป็นฝั่งข้างนอก กับฝั่งในบ้าน เวลาพ่อเค้าส่งเรากลับจากโรงเรียน เค้าจะเป็นคนล้อกบ้านเอง โดยจะล็อกฝั่งข้างนอก เเล้วเค้าก็ขับรถออกไปทำงานของเค้าต่อ (เเต่เค้ายังไม่ได้ไปจริงๆหรอกค่ะ) เค้าทำท่าทีว่าขับรถออกไป เเต่เราก็จะเห็นเค้าไปเเอบชะเง้อดูเราตลอดจนเราก้าวขาเข้าบ้านจริงๆเค้าถึงจะขับออกไป จริงๆอันนี้เราเห็นตลอดนะคะ เเต่เราก็ขก.พูด เลยเเกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเเล้วก็ถอดรองเท้าเข้าบ้านปกติ
....
เหตุการณ์ที่ 2 ออกข้างนอก // เราจะมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงค่ะ เป็นเพื่อนคนเดียวของเรา เหมือนพ่อจะอนุญาตให้คบเพื่อนคนนี้คนเดียว เพราะเป็นเพื่อนที่อยู่กับเรามาตั้งเเต่ ป.2 เราคบเพื่อนผู้ชายไม่ได้ เเล้วก็คบเพื่อนคนอื่นไม่ได้ เพราะพ่อเค้ามองว่าไม่ได้โตมาด้วยกัน เเล้วเค้าก็อคติว่าผู้หญิงวัยรุ่นสมัยนี้คือสก็อย เเล้วจะพากันไปทำอะไรไม่ดี นั่นแหละค่ะ..เรามีเพื่อนคนเดียว เวลาเราจะออกไปร้านค้าหรือเซเว่นใกล้ๆ เราต้องโทรไปขออนุญาตพ่อเเล้วก็ถ่ายรูปรายงานทุกครั้ง พ่อจะให้ไปข้างนอก เเต่ต้องมีเพื่อนคนนี้ไปด้วยเท่านั้น ลืมบอก พ่อเราทำอาชีพขับวินนะคะ เเล้วเค้าเป็นใหญ่ในวินมาก เคยไปวินเค้า เห็นคนอื่นเรียกเค้าว่าเฮีย,เสี่ย,ป๋า ทั้งนั้น คือเวลาเราออกไปข้างนอกทีไร พ่อเราจะขับรถมาดูเราตลอดเลยค่ะ ทุกที่เลย คืออันนี้อาจจะเป็นเพราะเราถ่ายรูปรายงานเค้า เค้าเลยรู้ เเต่มันเเปลกตรงที่บางทีเราไม่ได้ขออนุญาตเค้า เเต่เราขอป้ากับย่าเเทนค่ะๆ เเต่พอเราเดินออกไป เค้าก็ยังตามขับรถมาเเอบด้อมๆมองๆเสมอ เราก็สงสัยว่าเค้ารู้ได้ยังไง เพื่อนก็สงสัยว่าเค้าได้ติดเครื่องติดตามรึเปล่า หรือให้ลูกน้องที่วินเค้ามาจับตามองเรา
....
เหตุการณ์ที่ 3 สิ่งของของเรา // คือเหมือนพ่อเค้าจะคอยสังเกตุเเละจะคอยดูสอคือเหมือนพ่อเค้าจะคอยสังเกตุเเละจะคอยดูสิ่งของของเราทุกระเบียบนิ้วเลยค่ะ อย่างเช่นจักรยาน คือจักรยานมันก็จอดของมันปกติ เเต่วันนี้ย่าเราไปเอาของตรงเเถวๆจักรยาน เเต่มันเอาไม่ได้ เค้าเลยถอยเราจักรยานเราออกมานิดนึงค่ะ อันนี้เราก็ไม่ได้สังเกตุอะไรนะคะ เเต่พอพ่อเรากลับบ้านมา เค้าเรียกเราไปคุยเเล้วก็ซักถามเราว่าวันนี้ออกไปไหนมา เราก็งงค่ะ? เพราะเราไม่ได้ออกไปไหน เเล้วเค้าก็ชี้ไปที่จักรยาน เค้าบอกว่าปกติมันไม่ได้จอดเเบบนี้ ปกติมันจอดเกือบติดผนัง เเล้วหัวจักรยานมันหันไปคนละฝั่ง ...คือตอนนั้นเราอึ่งเลยค่ะ ขนาดเรายังไม่รู้ถึงความผิดปกติเลยอะ เราก็งง ว่าเค้าเช็คของเราขนาดนี้เลยหรอ
เห้อ อันนี้คือเหตุการณ์คร่าวๆมาเล่าให้ฟังนะคะ อึดอัดจริงๆค่ะ จะขึ้นมหาลัยเเล้ว เหมือนยังหลุดพ้นจากเหตุการณ์นี้ไม่ได้ นี่เหมือนเค้าค้านการที่เราตะไปเรียนมหาลัยด้วยค่ะ เค้าบอกว่าจะให้เรียนมหาลัยใกล้บ้าน ในซอย คือเค้าบ้ารึเปล่า มหาลัยที่ไหนอยู่ในซอยบ้าน เค้าบอกว่าไม่ให้นอนหอ เราจะต่อมหาลัยจุฬา เเต่เค้าบอกว่าจะไปรับไปส่ง คือเเบบ...เราอยู่บางเเค เเล้วเค้าขับวินมอไซ ไม่มีรถใหญ่ เเต่จะไปรับไปส่งทุกวัน ตอนนี้ป้ากับย่าเรายังพูดเลยค่ะ ว่าเเล้วตอนทำงานเราจะทำยังไง ตอนนั้นเค้าก็เเก่เเล้ว จะไปรับไปส่งตอนทำงานหรอ? ที่ทำงานต้องอยู่ในซอยบ้านรึเปล่า หรือจะให้เราทำงานรึเปล่าก็ไม่รู้