อีกไม่กี่เดือนเราก็จะขึ้นม.ปลายแล้วค่ะ ซึ่งเราก็เลือกโรงเรียนอะไรไว้เยอะค่ะ แล้วก็ได้โรงเรียนที่ถูกใจแล้ว แต่ข่าวร้ายก็คือ พ่อกับแม่จะย้ายกลับบ้านเกิดค่ะ (และพ่อกับแม่เป็นห่วงเราค่ะ เราอยู่บ้านคนเดียวลูกผู้หญิงด้วย อันตราย) เขาให้เราไปหาโรงเรียนใหม่ เรารู้สึกแย่แปลกๆไม่รู้ว่าเพราะ เราต้องไปอยู่กับญาติอีก 2 คนด้วยหรือเปล่า เราเคยไปอยู่กับเขาค่ะ เขาก็ไม่ใช่คนร้าย คนนิสัยไม่ดี เป็นคนดีคนหนึ่ง นิสัยดีกันทั้งคู่ค่ะ แต่เราไม่อยากจะไป เราอยากจะอยู่ที่บ้านที่นี่ ซึ่งเขาให้เวลาเราตัดสินใจประมาณ 1 เดือนกว่า
เราเสียใจ เราดิ่ง เราเครียด เรารู้สึกแย่ไปหมดเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เราไม่อยากไปเลย และพ่อกับแม่เขาก็บอกเชิงๆว่า ถ้าเราไม่ไปอยู่กับญาติที่บ้านเกิด เขาก็จะเป็นห่วงเราแบบนี้ตลอด ทำงานไม่ได้ ไม่สบายใจ และ เขาทั้งสองคนก็แก่มากแล้ว ไม่อยากเครียดจะทำงานลำบาก เรารู้สึกเหมือนโดนกดดัน ถ้าเราไม่ไป เราก็จะกลายเป็นคนที่ทำให้พ่อกับแม่เครียดใช่ไหม เราจะกลายเป็นลูกเห็นแก่ตัวไหม เราจะเอาแต่ใจเกินไปไหม แต่ใจเรามันไม่อยากจะไปจริงๆ
คือเราไม่มั่นใจว่าทำไมเราถึงไม่อยากไป ทั้งที่ญาติก็นิสัยดีมาก รักเราเหมือนลูก เพราะเขามีลูกไม่ได้ แต่เราก็ไม่อยากไปอยู่ดี หรือเป็นเพราะเราชินหรือเปล่า ชินที่อยู่คนเดียว เราผูกพันกับบ้านหลังนี้กับสภาพแวดล้อมมากๆค่ะ ถ้าเราย้ายไปเราก็เครียด เราเป็นคนปรับตัวอะไรกับใครยากค่ะ เราไม่รู้จะวางตัวยังไงกับญาติทั้ง 2 คนนี้ยังไง คนนึงอายุ 50 คนนึงอายุ 70-80 กว่าๆแล้ว และสังคมที่โรงเรียนใหม่ (บางคนอาจจะงง เราก็จะย้ายไปโรงเรียนใหม่อยู่แล้ว แต่แต่แต่โรงเรียนที่เราจะไปสอบเข้า มันเป็นโรงเรียนที่เรารู้จักดีค่ะ รู้ถึงซอกซอยทุกมุม รู้สังคม พี่ๆที่โรงเรียนนั้นรู้จักเราดีค่ะ เจอหน้ากันทีไรก็ชวนให้ไปเรียนโรงเรียนนั้นตลอด แต่ถ้าย้ายไปที่อื่นเราไม่รู้เลย ไม่มีใครรู้เลยว่ามันเป็นยังไง จะบอกว่าเราไม่กล้าเสี่ยงก็ได้ค่ะ)
แต่ถ้าเราไปอยู่ เราก็จะต้องนอนโรงเรียนช่วงจันทร์-ศุกร์ เพราะญาติเป็นครู ต้องนอนค้างโรงเรียนค่ะ ช่วงเสาร์อาทิตย์ พ่อกับแม่จะเช่าบ้านให้อยู่กัน 3 คน ญาติที่เป็นครู เขาก็รักเรา เขาบอกเลยว่า ถ้าเราอยู่กับเขา ช่วงเสาร์อาทิตย์ถ้าอยากไปเที่ยวห้าง ไปซื้อหนังสืออ่าน ไปดูหนัง ไปไหนต่อไหนก็ตาม หรืออยากเรียนพิเศษอยากไปเที่ยวค้างคืน อยากไปเที่ยวกับเพื่อน อยากไปไหนเดี๋ยวเขาจัดการให้หมดเลย เดี๋ยวเขาไปรับไปส่งเองหมด+ถ้าเรามาอยู่ เขาเป็นครู เวลาเราไม่เข้าใจอะไรเขาก็สอนเราได้ตลอดเวลา เราก็เลยมีแว๊บหนึ่งที่อยากจะไปอยู่
เหมือนจะไร้สาระเลยนะคะ แต่เรื่องนี้เราเครียดจริงๆค่ะ นอนร้องไห้มาหลายวันแล้วค่ะ สับสนเหลือเกิน จะไปหรือจะไม่ไป จะไปหรือจะไม่ไปหลายวันแล้ว
สรุป เราควรจะไปอยู่กับญาติ 2 คนนี้ หรือจะไม่ไปดีคะ ใจนึงเราไม่อยากให้พ่อกับแม่เครียด เป็นห่วงเรามากเกินไป แต่อีกใจก็อยากจะอยู่ที่นี่ ควรจะเอายังไงกับชีวิตดี ทุกคนมีความคิดยังไงกันบ้างคะ ช่วยแนะนำ เสนอแนะทีนะคะ ถ้าเราอธิบายงงๆ ขอโทษด้วยนะคะ
เราควรเลือกทำตามใจตัวเองหรือทำตามครอบครัว เพื่อไม่ให้เขาเป็นห่วงเรา ?
เราเสียใจ เราดิ่ง เราเครียด เรารู้สึกแย่ไปหมดเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เราไม่อยากไปเลย และพ่อกับแม่เขาก็บอกเชิงๆว่า ถ้าเราไม่ไปอยู่กับญาติที่บ้านเกิด เขาก็จะเป็นห่วงเราแบบนี้ตลอด ทำงานไม่ได้ ไม่สบายใจ และ เขาทั้งสองคนก็แก่มากแล้ว ไม่อยากเครียดจะทำงานลำบาก เรารู้สึกเหมือนโดนกดดัน ถ้าเราไม่ไป เราก็จะกลายเป็นคนที่ทำให้พ่อกับแม่เครียดใช่ไหม เราจะกลายเป็นลูกเห็นแก่ตัวไหม เราจะเอาแต่ใจเกินไปไหม แต่ใจเรามันไม่อยากจะไปจริงๆ
คือเราไม่มั่นใจว่าทำไมเราถึงไม่อยากไป ทั้งที่ญาติก็นิสัยดีมาก รักเราเหมือนลูก เพราะเขามีลูกไม่ได้ แต่เราก็ไม่อยากไปอยู่ดี หรือเป็นเพราะเราชินหรือเปล่า ชินที่อยู่คนเดียว เราผูกพันกับบ้านหลังนี้กับสภาพแวดล้อมมากๆค่ะ ถ้าเราย้ายไปเราก็เครียด เราเป็นคนปรับตัวอะไรกับใครยากค่ะ เราไม่รู้จะวางตัวยังไงกับญาติทั้ง 2 คนนี้ยังไง คนนึงอายุ 50 คนนึงอายุ 70-80 กว่าๆแล้ว และสังคมที่โรงเรียนใหม่ (บางคนอาจจะงง เราก็จะย้ายไปโรงเรียนใหม่อยู่แล้ว แต่แต่แต่โรงเรียนที่เราจะไปสอบเข้า มันเป็นโรงเรียนที่เรารู้จักดีค่ะ รู้ถึงซอกซอยทุกมุม รู้สังคม พี่ๆที่โรงเรียนนั้นรู้จักเราดีค่ะ เจอหน้ากันทีไรก็ชวนให้ไปเรียนโรงเรียนนั้นตลอด แต่ถ้าย้ายไปที่อื่นเราไม่รู้เลย ไม่มีใครรู้เลยว่ามันเป็นยังไง จะบอกว่าเราไม่กล้าเสี่ยงก็ได้ค่ะ)
แต่ถ้าเราไปอยู่ เราก็จะต้องนอนโรงเรียนช่วงจันทร์-ศุกร์ เพราะญาติเป็นครู ต้องนอนค้างโรงเรียนค่ะ ช่วงเสาร์อาทิตย์ พ่อกับแม่จะเช่าบ้านให้อยู่กัน 3 คน ญาติที่เป็นครู เขาก็รักเรา เขาบอกเลยว่า ถ้าเราอยู่กับเขา ช่วงเสาร์อาทิตย์ถ้าอยากไปเที่ยวห้าง ไปซื้อหนังสืออ่าน ไปดูหนัง ไปไหนต่อไหนก็ตาม หรืออยากเรียนพิเศษอยากไปเที่ยวค้างคืน อยากไปเที่ยวกับเพื่อน อยากไปไหนเดี๋ยวเขาจัดการให้หมดเลย เดี๋ยวเขาไปรับไปส่งเองหมด+ถ้าเรามาอยู่ เขาเป็นครู เวลาเราไม่เข้าใจอะไรเขาก็สอนเราได้ตลอดเวลา เราก็เลยมีแว๊บหนึ่งที่อยากจะไปอยู่
เหมือนจะไร้สาระเลยนะคะ แต่เรื่องนี้เราเครียดจริงๆค่ะ นอนร้องไห้มาหลายวันแล้วค่ะ สับสนเหลือเกิน จะไปหรือจะไม่ไป จะไปหรือจะไม่ไปหลายวันแล้ว
สรุป เราควรจะไปอยู่กับญาติ 2 คนนี้ หรือจะไม่ไปดีคะ ใจนึงเราไม่อยากให้พ่อกับแม่เครียด เป็นห่วงเรามากเกินไป แต่อีกใจก็อยากจะอยู่ที่นี่ ควรจะเอายังไงกับชีวิตดี ทุกคนมีความคิดยังไงกันบ้างคะ ช่วยแนะนำ เสนอแนะทีนะคะ ถ้าเราอธิบายงงๆ ขอโทษด้วยนะคะ