...อาแปะค้นพบว่าการมีรายได้แบบคนเมือง แต่มีรายจ่ายแบบคนชนบท ช่างเป็นกำไรชีวิตยิ่งนัก..

..เมื่อเช้ามืดไปเดินเล่นที่ตลาดนัดของหมู่บ้าน ไปเจอทองม้วนถุงละสิบบาท..  บร๊ะเจ้า.. !  แม่ค้าบอกราคามา อาแปะนึกว่าหูตัวเองฝาด ต้องถามย้ำอีกครั้งว่า สิบบาทเหรอ...แม่ค้าบอกใช่จ้าสิบบาท..

..อาแปะก็เลยซื้อเอาฤกษ์เอาชัยในวันเปิดตลาดหุ้นวันแรกของปี ซื้อทองม้วนมาเก้าถุง  จ่ายเงินไปเก้าสิบบาท..  แม่ค้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ถามอาแปะว่าทำไมซื้อเยอะจัง  อาแปะบอกไปว่าก็ทองม้วนมันถูก ราคานี้หายากนะ..

..เรียกว่าดีลนี้แฮปปี้ทั้งสองฝ่าย win-win ทั้งคู่..
อาแปะก็ได้ทองม้วนในราคาที่ถูกมากๆ ส่วนแม่ค้าก็ได้ขายทองม้วนล๊อตใหญ่  ..

..เช้าวันนี้อาแปะเริ่มอาหารคำแรกด้วยทองม้วน ก็หวังว่าตนเองจะร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองตลอดทั้งปี ..หนะครับ
..และใครที่อ่านกระทู้นี้ด้วยความสุข ก็ขอให้ร่ำรวยๆตลอดทั้งปีมังกรทองนี้เช่นกัน..

อมิตพุทธ..
สายสวัสดี...แต่อย่า"สายเสมอ".

(สายเสมอ หมายถึง ซื้อไม่ทัน-ขายไม่ทัน...ไรงี้หนะครับ)