เรื่องคือ
เรามีสามีอยู่ ชนบทส่วนเราเป็นคนในเมือง
เราชอบอยู่บ้าน พูดไม่ค่อยเก่ง จะพูดมากก็ต่อเมื่อกับคนที่สนิทจริงๆเท่านั้น
ส่วนแฟนเป็นคนคุยเก่ง เก่งมากๆและเข้าสังคมเก่ง
เวลาเทศกาล ปีใหม่ สงกรานต์ งานบุญ งานแต่งก็มักจะไปร่วมงาน หรือช่วยงานอยู่เสมอ
แต่ตัวเราเป็นคนพูดไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เก่ง เพราะเราไม่รู้จักรใครเลว แต่ก็เข้าไปช่วยงานได้เล็กๆน้อยๆ ไม่กล้าไปหยิบจับอะไรโดยพละกานต์ก็จะนั่งเฉยๆ ไม่ค่อยพูดได้แต่นั่งยิ้ม และอีกอย่างเราอ้วนด้วยก็จะมีญาติแฟนคอยพูด เสมอ ว่าทำไมอ้วนจัง แขนใหญ่จัง ขาใหญ่จัง จะไปไม่ไหวแล้ว เราก็ได้แค่ยิ้มๆ จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน เราก็เข้าใจนะ ว่าอ้วนมากก็ไม่ดีโรคมันเยอะ อยากลดเหมือนกัน แต่ก็ลดไม่ลงสะที แต่เราก็พยายามแต่งตัวให้ดูดี  ก็ยังไม่วาย เลยทำให้เราไม่ค่อยอยากเข้าไปในงานหรือไปบ้านงานก็จะเช็ดกวาดถูอยู่ที่บ้านกับลูก ก็จะให้แม่แฟนไป แม่แฟนเขาก็ชวนเราไป แต่เราก็ตัดบทว่าไม่ไป  จนแฟนพูดว่า อีกหน่อยก็ตายคนเดียว เพราะไม่สุงสิงกับใครเขา ซึ่งเราก็ติดนะว่า อือ..เราไม่ชอบเนี่ยมันแปลกหรือผิดมากเลยเหรอ

ใครที่ผ่านมาอ่าน ถ้ามีคำชี้แนะ บอกเราที

เราก็ไปได้นะถ้าไม่เจอคำพูดแย่ๆ
การเปรียบเทียบ เราเบื่อมาก สังคมแบบนี้