เรื่องคือเราเป็นคนที่รักครอบครัวมากทุ่มเทให้ครอบครัวทุกอย่างและรักน้องมากยอมเสียสละไม่เรียนต่อป.ตรีหาเงินเงินส่งน้องและครอบครัวตลอดแต่ปัจจุบันแม่อยู่บ้านคนเดียวร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเลยตัดสินใจเสียสละอยู่บ้านเป็นเพื่อนแม่และแบ่งเบาภาระท่านรับจ๊อบพอได้ ใช้จ่าย เล็กๆน้อยๆในครัวเรือนเมื่อก่อนน้องก็โอเคนิสัยดีแต่พอแต่งงานแล้ว น้องชอบบอกว่าเราคือภาระ อยากให้ไปหางานทำ ให้แม่อยู่ตามลำพัง เพราะงานที่บ้านรายได้มันน้อย เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ แต่ทองมาหายไป 1 บาท ซึ่งตอนนั้น มีแค่น้องกับน้องเขยที่อยู่บ้าน เราไม่ได้ปรักปรำว่าใครเป็นคนขโมยไป หรือไม่ได้เอ่ยถึงชื่อใครเลยด้วยซ้ำ แต่พอคุยเรื่องนี้ทีไร เหมือนน้องเขยจะโกรธเรา และน้องสาว ก็พูดเหมือนมันเป็นความผิดของเรา ที่ทำทองหาย เอง ไม่ก็บอกว่าเราอาจจะหลงลืมก็ได้ แต่มั่นใจมากว่าเก็บไว้ตรงนี้ ค้นทั้งห้องทั้งบ้านก็ไม่เจอเลย เอาจริงๆไม่อยากทะเลาะกันกับใคร พยายามนิ่งและเงียบที่สุด คิดซะว่าสะเดาะเคราะห์ แต่เวลาแม่ถาม เราจะโดนตลอด และน้องก็แปลกๆไปด้วย ควรทำอย่างไรดีคะ ไม่ใช่ว่าน้องไม่ดี แค่รู้สึกว่าไม่ค่อยเหมือนแต่ก่อน ควรคุยกับน้องอย่างไรดี รู้สึกเหมือนเขาจะเชื่อฟัง แฟนมาก และเวลาแม่ใช้งาน น้องเขย เขาก็จะชอบพูดลอยๆว่าที่บ้านปู่กับย่าไม่เคยให้แฟนของเขาทำอะไรเลย ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องจางหาย เลยค่ะ