เกริ่นก่อนว่าคบกับแฟนมาไม่นานค่ะ หลังจากเลิกกันไปก็มีติดต่อบ้างเรื่อยเปื่อย เช่นวันเกิดหรือวันสำคัญเค้าก็ทักมาบ้าง เราเองก็มีทักไปบ้าง แต่ไม่ได้คุยอะไรมากมาย ถามไถ่ปกติแล้วก็แยกย้าย เป็นงี้อยู่ประมาณเกือบครึ่งปีค่ะ อยู่มาวันนึงเค้าก็หายไปจากชีวิตเราเลย ก็คืออันฟอลกันไปทุกช่องทาง เหตุเกิดจากเราไม่ได้ตอบแชทเค้า หลังจากที่รู้ว่าเค้ากำลังไปรู้สึกกับคนอื่น (ด้วยความสนิทมากมั้งคะเค้าเลยเล่าให้ฟัง) เราก็เสียใจแต่ก็ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันรู้สึกเหมือนอกหักซ้ำอีกรอบ เพราะเราไม่เคยลืมเค้าเลยตั้งแต่เลิกกัน คือเราเองก็ยังหวังลมๆแล้งๆว่าสักวันคงมีรีเทิร์น พอมันเป็นแบบนี้ก็เหวอเลย แต่ก็เดินหน้าใช้ชีวิตต่อนะคะ แค่ไม่ได้มีใคร ไม่ได้คุยกับใคร มันก็มีแอบเหงาบ้าง เศร้าบ้าง ปัญหาที่เกิดก็คือ เวลาเราเจออะไรที่เป็นสิ่งที่เค้าชอบเราก็จะนึกถึงตลอด คือสามารถร้องไห้ได้ตลอดเวลาเลย(เหมือนเปิดก๊อก) บางทีก็แอบโหวงๆในใจ เจ็บจี๊ดๆ หน่วงรู้สึกไม่ดี เจออะไรคล้ายๆเค้าก็ซึม บางทีเผลอเปิดเจอแชทเก่าๆที่เคยแคปแล้วยังลบออกไม่หมดก็หน่วงมากๆ ฟังเพลงเศร้าก็ร้องไห้ตลอด มันเหมือนมีเค้าอยู่ในสิ่งที่เราพบเจอในชีวิตประจำวัน เราไม่สามารถพูดคุยหรือพบเจอ หรือแม้แต่เห็นชีวิตประจำวัน เอาง่ายๆคือหลุดวงโคจรกันไปเลย แล้วเค้าเหมือนเป็นแฟนคนแรกเลยที่เรารักมากๆ ไม่เคยมีความคิดที่จะเลิกกัน แต่เค้าเป็นคนเดินออกไปจากชีวิตเรา ด้วยความที่เค้าเด็กกว่า เค้าก็ให้เหตุผลว่าเค้าเปลี่ยนตัวเองให้เราไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันจะเป็นเราที่ยอมหรือง้อแม้แต่ยื้อตลอด ไม่รู้วันนั้นคิดอะไรเราถึงไม่ยื้อเค้าเลย พอเวลาล่วงเลยมาเราก็เศร้ามากๆ เศร้ามาครึ่งปีละค่ะ ทำยังไงดีคะถึงจะหลุดจากความรู้สึกพวกนี้