สวัสดีคะขอนุญาติมาถามความคิดเห็นพี่ๆทุกๆคนนะคะ หนูอายุตอนนั้นป.4พ่อบีบคอจนตัวลอยคะขาดอากาศหายใจส่งโรงบาลเป็นหืดหอบอยู่แล้วสาเหตุเราทำจานแตกคะแค่นี้ตอนนั้นใช้เราไปล้างจานทำไรเราผิดหมดเลยคะตั้งแต่เด็กๆเอาแตะตีเราคะเราเป็นเด็กผู้หญิงด่าไล่เราออกจากบ้านขณะที่เราเรียนแต่เขาไม่เคยส่งเสียเรานัคะไม่เคยเลี้ยงเอาไปทิ้งกับย่าอาคะมาทีไหร่เป็นเรื่องทุกทีเราเก็บกดมากคะแต่เราอโหสิอโหสิอโหสิคะ พอโตขึ้นเขาบวชเป็นพระอยู่หลายครั้งพูดจาหยาบมากเลยนะคะทุกคนในบ้านฟังไม่ใจไม่เข้าใจเราโตมาตอนนี้อายุ19เราทำงานอายยุ15คะออกจากบ้านเองอายุ12 เราส่งเงินเขาใช้นะคะพอเรากลับหาย่าผู้ป่วยหนักมาดูแลพ่อตามมาหาเราคะจนเราทนไม่ไหวบวชกับแม่แล้วก็กลับมาทำงานพ่อตามมาขู่ฆ่าเราคำพูดพูดตั้งแต่เด็กเลยคะว่ากูทำเกิดมากูก็จะฆ่าแล้วพูดให้เราติดคุกทั้งที่เราไม่เคยทำไรผิดเลยคะเราเจอหน้าเราเลยไม่คุยไม่ทักคะเขาหาเรื่องตบตีเราตลอดทั้งที่ใส่จีวรพระผ้าเหลืออยู่ด่าทุกคนในบ้านไล่ทุกคนออกจากล้านหาว่าเป็นบ้านเขาคะแต่ไม่ใช่เป็นบ้านครอบครัวที่เลี้ยงหนูมาเขาไม่เคยช่วยออกสักบาทมีแต่เอาเงินขอเงินทีแสนๆคะแล้วก็ไม่ยอมกลับวัดมาอยู่กินข้าวเดือนๆทำร้ายเราหนักมากคะแม้กระทั่งทำร้ายน้องสาวแท้ด่าภาษพระหยาบอยู่คะฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่เขาเป็นนพระอยู่สามารถโดนตัวสีกาได้หรอคะ หนูเลยตัดสิ้นใจออกมาอยู่กับเพื่อนเขาขู่ฆ่าหนูอีกละอย่ามาเหยียบบ้านย่าอีกอย่ามาให้กูเห็นหน้าไล่เราให้เดินออกจากบ้านกลางคืนคะใช้มีดด้วยครั่งมากจนที่บอกจิตไม่ดี หนูเคยพาขับไปหาหมอเขาก็ด่าตอบไม่ตรงคำถามเราใช้ความรุนแรงวาจาทั้งเป็นพระพ่อลูกกันสามารถตัดบาปมั้ยคะแต่ที่บอกว่าเขาไม่สนใจอะไรแล้วแล้วเขาบวชได้ไง มันกรรมของหนูใช่มั้ยคะถ้าพี่ๆเจอประสบค์การหนูสาถาณะการณ์ที่พี่ๆก็โกนหัวอยู่มาเจอแบบนี้พี่มีไรแนะนำบ้างมั้ยคะพี่ๆสู้ต่อกัยยังไงบ้างคะสาเหตุเกิดขากอะไรคะทำไมสติถึงหายไปกับความโหดร้ายทำไมคนถึงกลายเป็นคนไม่ปกติคะ หนูเสียใจมากๆเพราะเขาคือพ่อเรา🥲หนูเสียใจมากๆเพราะเขาคือพ่อเรา🥲