สร้อยสลักถักลายเป็นสายสร้อย
ศิลป์เรียงร้อยถ้อยวางงามอย่างศิลป์
จินตนาเพ้อพร่ำลำนำจินต์
งามกวินฉุดรั้งยังงดงาม
โอ้ว่ารักห่างหายไฉนโอ้
ถามคำโตจากถ้อยเฝ้าคอยถาม
ยามวิโยคโศกซ้อน คล้ายซ่อนความ
ลงสู่ยามสุดท้ายที่หมายลง
สิ้นอาลัยใจเอ๋ยไม่เคยสิ้น
สงสัยจินต์เหตุใดไม่ประสงค์
คงเพราะรักบากหบั่นยังมั่นคง
เลยมิปลงความหลังครั้งล่วงเลย
คิดแล้วท้อ แต่ใจยังหมายคิด
เอ่ยเพียงจิต ชิดชมสมคำเอ่ย
เฉลยใจเจ้าย้ำพร่ำเฉลย
ร้อยคำเผยว่ารักก็จักร้อย
ขอเพียงเธอเข้าใจจึงได้ขอ
ถ้อยถักทอเสมอมั่นนั้นทุกถ้อย
คอยคำรักทุกวันที่ฉันคอย
เธออย่าคล้อยหลงคำชี้นำเธอ
รักคือรัก ภักดิ์พร้อม ถนอมรัก
เผลอใจรักอันใดเท่าใจเผลอ
เลอค่าล้ำ สัมพันธ์อันเิศเลอ
จำเสมอทั้งหมดยังจดจำ
“สุนันท์ยา”
กลบทครอบจักรวาล
...จำสัญญาทั้งหมดยังจดจำ...