คือเราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่พ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศแล้วเราต้องอยู่กับป้ากับแฟนป้าแต่บ้านเป็นบ้านที่พ่อกับแม่ซื้อที่อยู่นี่เป็นบ้านเราเข้าย้ายมาเพื่อมาดูแลป้าเขาบอกว่าเราดื้อมากเขาเหนื่อยกับเรามากๆพูดไม่ฟังแต่เรารู้สึกว่าป้าเขาไม่รักเราเลยทำทุกอย่างให้จริงๆแต่ไม่เคยแสดงความรักคุยกับเราเหมือนไม่อยากคุยแต่คุยเล่นกับน้องชายเราปกติเราเหนื่อยใจมากเราคิดว่าเขาไม่รักเรายังไม่เท่าเขาบอกว่าจะไม่อยู่ดูแล้วไปหาคนมาดูแลแทนเลยเขาไม่เอาแล้วเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดรรให้หยุดเพราะอีกวันต้องไปสอบเราเลยตื่นแต่นอนดึกเลยตื่นสายปาไปเที่ยงเกือบบ่ายเราผิดจริงๆอันนี้เราตื่นมาก็ไปกินข้าวกินข้าวเสร็จก็ออกไปตลาดไปช่วยแฟนป้ายกของซื้อของมาทำกับข้าวกลับบ้านมาเราเลยขึ้นห้องไปอ่านหนังสือนั่งเคียร์งานให้เสร็จลงมาก็ห้าโมงแล้วป้ากลับบ้านมานั่งกินข้าวพอดีเขาว่าเราว่าทำไมวันนี้ทั้งวันไม่ทำงานบ้านเลยมัวทำอะไรงานบ้านไม่ทำสักอย่างจะสบายเกินไปแล้วคิดว่าจะทำอะไรตามใจชอบก็ได้หรอจะทำอะไรก็ทำอย่างงี้หรอตื่นก็เที่ยงเกือบบ่ายเราเลยเอาไม้ถูมาถูบ้านแล้วเขาก็ว่าเราไปเรื่อยๆจนเขาถามว่าตอบสิรู้สึกยังไงที่ไม่ทำงานบ้านเลยเราเลยตอบว่าวันนี้เราลืมจริงๆไปอ่านหนังสือแล้วก็เคียร์งานเขาไม่ฟังเราเลยเขาบอกว่ามันลืมได้ด้วยหรออะไรที่ทำประจำมันลืมได้ด้วยหรองั้นทำไมไม่ลืมไปโรงเรียนไม่ลืมกินข้าวบ้างละแล้วเราไม่รู้ว่าเราชักสีหน้าตอนนั้นแล้วเขาก็ตะครอกว่าทำหน้าแบบนั้นทำไมห้ะเราไม่รู้แล้วเราเลยเอาไม่ถูไปเก็บแล้วเดินขึ้นห้องละก็ได้ยินเสียงเขาพูดว่าต่อจากนี้จะไม่สนใจเราแล้วมันเกินไปแล้วเราขึ้นมาเคียร์งานต่อแล้วก็ล้างห้องน้ำตอนจะลงไปเอาของล้างห้องน้ำได้ยินเขาร้องคาราโอเกะกับน้องเราอยู่เลยคิดว่าถ้าเขาเห็นหน้าเราเขาน่าจะหมดสนุกเราเลยเอาผ้าห่อตัวลงไปเอาของละขึ้นมาเราก็ร้องไห้เพราะเสียใจที่ทำไมเขาไม่เข้าใจเราเลยว่าพรุ่งนี้ต้องสอบแล้วเราลืมจริงๆเราก็คืดว่าเขาไม่รักเราตั่งแต่เเรกอยู่แล้วไม่แปกเลยเราคิดมาตลอดว่าเขาเกลียดเราเขาปฎิบัติตัวกับเราไม่เหมือนคนในครอบครัวเลยเหมือนเราไม่ใช่หลานทุกคนคิดว่ายังไงหรอคะส่วนตัวอยากขอโทษแต่ไม่กล้าคิดว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าเราแต่อยากให้เขาให้อภัยไม่รักหนูก็ไม่เป็นไร