นั่นแหละค่ะ เรารู้สึกหมดไฟในการใช้ชีวิตในมหา'ลัยมาก ขอระบายหน่อยนะคะ อัดอั้นใจมากๆ
- แบ็คกราวน์ เราจบม.6 มาก็เลือกเรียนคณะนี้เพราะเราไม่มีอะไรที่ชอบหรือถนัดนอกจากนี้แล้วเลยเลือกเรียน บุคลิกส่วนตัวเราไม่คนที่ไม่ค่อยชอบไปที่คนเยอะหรือไม่ค่อยกล้าชวนใครคุยก่อน เมคเฟรนด์ยากแต่พอเข้ามห่'ลัยเราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มีความกล้ามากขึ้นและเรื่องอื่นๆ พยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
- คณะ/มหาวิทยาลัย เรารู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของคณะสาขาเราไม่ค่อยเอื้อต่อการหาเพื่อน รู้สึกทุกคนทำความรู้จักกันยากมาก ถ้าเป็นสาขาที่ทำแล็ปด้วยกันบ่อยๆหรือมีคนจำนวนน้อยๆก็อาจสนิทกันได้เร็ว เราเคยคิดว่าถ้าเราเรียนม.อื่นเราจะมีเพื่อนไหม ชีวิตจะดีกว่านี้ไหม หรือตัวเราเองที่ผิด
- ไลฟ์สไตล์ เราใช้ชีวิตในการเป็นนักศึกษาแบบระบบปิด เรียน เลิกเรียน กลับหอ กินข้าวในห้องคนเดียวทุกวันวนลูป ไม่เคยไปเที่ยวไหน วันๆดูอนิเมะ ดูยูทูปท่องเที่ยวไปกับยูทูปเบอร์ต่างๆ555 จริงๆอยู่คนเดียวก็มีความสุขดีนะคะ แต่มันนานเกินไปจนเริ่มเบื่อแล้ว
- เพื่อน/สังคม เรารู้จักเพื่อนในสาขาอยู่บ้าง พอมีคนฝห้ปรึกษาเรื่องการเรียนได้ มีเพื่อนนั่งเรียนด้วยแต่รู้สึกไม่ค่อยแมทกันจริงๆ ตอนแรกนึกว่าที่เพื่อนไม่ค่อยคุยกันอาจเพราะยังไม่ได้ละลายพฤติกรรม แต่นี่นั่งเรียนด้วยกันจะเป็นปีแล้วแต่ก็เหมือนเดิม ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กัน ไม่เที่ยว ไม่ไปไหนด้วยกัน หรือทำกิจกรรมร่วมกัน เจอกันแค่ห้องเรียนแล้วแยกย้าย (เพื่อนไม่ชอบเที่ยว)
- โลกโซเชียล สตอรี่ของเพื่อนๆ สมัยมัธยมต่างๆกระทบต่อจิตใจเราค่อนข้างมาก เราเห็นคนอื่นเที่ยวสนุก ดูหนัง กินอาหารอร่อยๆกับเพื่อนๆอย่างมีความสุข เราอยากเจอเพื่อนที่สามารถทำอะไรด้วยกันแบบนั้นบ้าง เราไม่ได้กินชาบูหมูกระทะเลยค่ะ อยากมีโมเม้นกับเพื่อนจริงๆจนกว่าจะกลับไปกินที่บ้านเท่านั้น
- ครอบครัว/แฟน ครอบครัวซัพพอร์ตเรา ไม่กดดันเรา แต่เราแอบกดดันตัวเอง แฟนดีมากๆ ซัพพอร์ตเรามาตลอดแต่เป็น Long distance relationship
- การเรียน ผลการเรียนสะสมที่ผ่านมาเราทำได้ค่อนข้างดีมาตลอด จนวันนี้เรารู้สึกถึงจุดอิ่มตัว ไม่อยากทำอัไร ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ ไม่มีเป้าหมายในอนาคตเลยไม่รู้ว่าจะทำวันนี้ไปทำไม ประมาณนี้ค่ะ
- ความคาดหวัง หวังว่าจะมีเพื่อนที่เข้ากัน พูดคุยกันได้ ไปไหนไปกันก่อนเรียนจบ เรารู้สึกว่าเราใช้ชีวิตนักศึกษาไม่คุ้มเลยค่ะ อยากมีความสุขมากกว่านี้
- สุขภาพจิต กดดัน เหนื่อย เครียด ชอบกังวล คิดมาก กลัวว่าวันนึงมันสะสมมาเรื่อยๆจนกลายเป็นซึมเศร้า
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ
จุดอิ่มตัวของชีวิตนักศึกษา
- แบ็คกราวน์ เราจบม.6 มาก็เลือกเรียนคณะนี้เพราะเราไม่มีอะไรที่ชอบหรือถนัดนอกจากนี้แล้วเลยเลือกเรียน บุคลิกส่วนตัวเราไม่คนที่ไม่ค่อยชอบไปที่คนเยอะหรือไม่ค่อยกล้าชวนใครคุยก่อน เมคเฟรนด์ยากแต่พอเข้ามห่'ลัยเราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มีความกล้ามากขึ้นและเรื่องอื่นๆ พยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
- คณะ/มหาวิทยาลัย เรารู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของคณะสาขาเราไม่ค่อยเอื้อต่อการหาเพื่อน รู้สึกทุกคนทำความรู้จักกันยากมาก ถ้าเป็นสาขาที่ทำแล็ปด้วยกันบ่อยๆหรือมีคนจำนวนน้อยๆก็อาจสนิทกันได้เร็ว เราเคยคิดว่าถ้าเราเรียนม.อื่นเราจะมีเพื่อนไหม ชีวิตจะดีกว่านี้ไหม หรือตัวเราเองที่ผิด
- ไลฟ์สไตล์ เราใช้ชีวิตในการเป็นนักศึกษาแบบระบบปิด เรียน เลิกเรียน กลับหอ กินข้าวในห้องคนเดียวทุกวันวนลูป ไม่เคยไปเที่ยวไหน วันๆดูอนิเมะ ดูยูทูปท่องเที่ยวไปกับยูทูปเบอร์ต่างๆ555 จริงๆอยู่คนเดียวก็มีความสุขดีนะคะ แต่มันนานเกินไปจนเริ่มเบื่อแล้ว
- เพื่อน/สังคม เรารู้จักเพื่อนในสาขาอยู่บ้าง พอมีคนฝห้ปรึกษาเรื่องการเรียนได้ มีเพื่อนนั่งเรียนด้วยแต่รู้สึกไม่ค่อยแมทกันจริงๆ ตอนแรกนึกว่าที่เพื่อนไม่ค่อยคุยกันอาจเพราะยังไม่ได้ละลายพฤติกรรม แต่นี่นั่งเรียนด้วยกันจะเป็นปีแล้วแต่ก็เหมือนเดิม ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กัน ไม่เที่ยว ไม่ไปไหนด้วยกัน หรือทำกิจกรรมร่วมกัน เจอกันแค่ห้องเรียนแล้วแยกย้าย (เพื่อนไม่ชอบเที่ยว)
- โลกโซเชียล สตอรี่ของเพื่อนๆ สมัยมัธยมต่างๆกระทบต่อจิตใจเราค่อนข้างมาก เราเห็นคนอื่นเที่ยวสนุก ดูหนัง กินอาหารอร่อยๆกับเพื่อนๆอย่างมีความสุข เราอยากเจอเพื่อนที่สามารถทำอะไรด้วยกันแบบนั้นบ้าง เราไม่ได้กินชาบูหมูกระทะเลยค่ะ อยากมีโมเม้นกับเพื่อนจริงๆจนกว่าจะกลับไปกินที่บ้านเท่านั้น
- ครอบครัว/แฟน ครอบครัวซัพพอร์ตเรา ไม่กดดันเรา แต่เราแอบกดดันตัวเอง แฟนดีมากๆ ซัพพอร์ตเรามาตลอดแต่เป็น Long distance relationship
- การเรียน ผลการเรียนสะสมที่ผ่านมาเราทำได้ค่อนข้างดีมาตลอด จนวันนี้เรารู้สึกถึงจุดอิ่มตัว ไม่อยากทำอัไร ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ ไม่มีเป้าหมายในอนาคตเลยไม่รู้ว่าจะทำวันนี้ไปทำไม ประมาณนี้ค่ะ
- ความคาดหวัง หวังว่าจะมีเพื่อนที่เข้ากัน พูดคุยกันได้ ไปไหนไปกันก่อนเรียนจบ เรารู้สึกว่าเราใช้ชีวิตนักศึกษาไม่คุ้มเลยค่ะ อยากมีความสุขมากกว่านี้
- สุขภาพจิต กดดัน เหนื่อย เครียด ชอบกังวล คิดมาก กลัวว่าวันนึงมันสะสมมาเรื่อยๆจนกลายเป็นซึมเศร้า
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ