สวัสดีค่ะ เราขอแทนชื่อตัวเองว่า จขกท.นะคะ เราอายุ 17 ปีหน้าจะ18
ในช่วงปี2023เหมือนจะเป็นขาลงของเรา เราเรียนมัธยมปลายในแผนภาษาต่างประเทศ เราเป็นคนที่พยายามอยู่เสมอไม่ว่าสิ่งๆนั้นมันจะยากขนาดไหนเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ประถม จนกระทั้งเราขึ้นม.5 เราถูกคนรอบข้างพูดกรอกหูว่า ถ้าทำไม่ได้ก็พยายามให้ได้สิ ถ้าตกวิชาไหนก็พยายามทำให้ได้สิ ถ้าตรงไหนทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้ เนี่ยคะแนนน้อยต้องพยายามทำให้ได้สิ เราถูกพูดกรอกหูจาก เพื่อน คนรู้จัก ครู มันทำให้เราเริ่มมีอาการเครียดมากขึ้นจากแต่ก่อนที่เคยเครียดอยู่แล้วก็ทำให้เครียดมากขึ้น เราถูกพูดใส่แบบนี้ทั้งในแชททั้งในชีวิตจริง เกือบตลอดเวลาและมีช่วงหนึ่งที่เราเลือกจะทำร้ายตัวเองเนื่องจากความเครียด เราสะสมมันมาเรื่อยๆ เราไม่โต้ตอบเราไม่พูดอะไรเราทำเพียงรับฟัง
แต่ชีวิตคนๆหนึ่งเราไม่รู้หรอกว่ามันสะสมไปได้มากแค่ไหนแต่สำหรับเราตลอด6-7ปี ที่เราพยายาม ที่เราเครียดมากมาตลอด เรื่องมันเกิดไม่กี่วันเราจำได้ว่าวันนั้นเรานั่งเครียดเกี่ยวกับภาษาที่2ที่เราเรียนและอยู่ๆมือมันก็สั่นเราอดทนจนกลับมาบ้าน ตอนเรานั่งอ่านภาษาอังกฤษอาการมันก็เริ่มออกและ มันทำให้เราต้องเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากเราหายใจไม่ทัน เราหายใจไม่ออกเหมือนมันจะตาย สมองเราตื้อไปหมด หน้าเราชาไปครึ่งหนึ่ง มือเท้าทั้งเกร็งทั้งชา หมอวินิจฉัยเราว่า เราเครียดเกินไป เราไม่เคยคิดเลยว่าทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้เพราะอาทิตย์ต่อไปเราจะต้องเตรียมสอบกลางภาค เรารู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตเหลือเกินเรารู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้วมันเหนื่อยไปหมด พรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียนเจอกับเหตุการณ์ซ้ำๆคำพูดที่ทำร้ายเรา ไม่เคยมีคำพูดไหนที่ดีกับเราเลย แต่มาถึงวันนี้เราก็ยอมถ่อสังขารมาสอบกลางภาคและในวันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของสอบกลางภาค ขอบคุณที่รับฟังถึงตอนนี้นะคะเราสู้มาถึงที่สุดแล้ว ไม่รู้ว่าจะสู้ไปถึงที่สุดที่ตรงไหน เราเหนื่อยมากจนทั้งตัวสั่นไปหมด หากว่าเราถึงที่สุดแล้วโพสต์นี้คงจะเป็นสิ่งที่พอจะเจือนใจหลายๆคนได้ว่าความหวังดีของทุกคนใช่ว่าจะดีต่อทุกคนนะคะ ขอให้ทุกคนสนุกกับวันปีใหม่ในปี 2024นี้นะคะ