คือ เราเคยชอบคนๆนึงค่ะ เขาก้เคยชอบเรากลับด้วย คุยกันทุกวันเลย แบบเป็นคนคุย บอกฝันดีมอนิ่งทุกคืน ทำไรอยุ่ ไปเที่ยวด้วยกัน คอลกันแทบทุกวัน เราคุยกันมาประมาณ 3 เดือน แต่ไม่ใช่แฟนนะคะ เพราะว่าเรายังไม่อยากมีเขาก็ยังไม่อยากมี คุยกันแบบ "เฟื่อน" ที่มากกว่าเพื่อนแต่น้อยกว่าแฟน เวลาใครเข้ามาจีบก้ปัดทิ้งตลอด มีแค่กันและกัน จนกระทั่งเราเลิกคบกับกลุ่มเพื่อน ที่เราสนิทแล้วเหมือนกลุ่มเพื่อนเขาจะเป่าหูคนคุยเก่าเราค่ะ แล้วเขาเปลี่ยนไปเลย ตอนแรกๆเขาก้ยังไม่ได้เปลี่ยนไปไรมากค่ะ แต่พอหลังเขาไม่ทักมา หรือ เราถามไรก้ตอบสั้นๆ ไม่ถามกลับไรเลย เราเลยเลิกคุยไปเลยค่ะ พอเลิกคุยกับเขาไปเขาแบบแซะเราบ่อยมากตอนนี้เหมือนเรามีปัญหาทั้งเพื่อนแล้วก็คนคุยเก่า คือเขาแซะเยอะมาก ทำท่าทีรังเกียจไม่อยากอยู่ใกล้ คือเราเฟลมากเพราะว่าอาจจะเป็นเพราะเราชอบเขามากๆ คือเวลาเราเห็นเขาเราไม่อยากอยู่ตรงนั้นเลย มันจะเป็นความรู้สึกที่อึดอัดแบบอี๋ๆๆ รังเกียจไรประมานนี้ค่ะ คือเราอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่ว่าพอเราเห็นเขาอยู่กับเพื่อนผู้หญิงเราจะหึงๆ โดยเฉพาะถ้าเป็นกลุ่มที่เราเคยสนิท มันจะเจ็บทุกรอบยิ้งเห็นเขาคุยกันนานๆ เราจะมองหาเขาเหมือนเดิมทุกครั้งว่าเขาทำไรอยู่ รู้สึกเจ็บจี้ดๆเวลาเขาแซะเรา แต่เราลบรูปเขาออกจากแกเลอรี่แล้วนะคะ เพลงเศร้าที่ฟังมันจะหมยาถึงเขาตลอด แต่ถ้าเป็นเพลงรักก้จะย้อนกลับไปตอนที่เรายังคุยกันอยู่ เราถามตัวเองหลายรอบมากว่าถ้ามีโอกาสจะกลับไปแก้ไขมั้ย คือเราอยากกลับไป เราคิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ทะเลาะกลับเพื่อนเราคงคุยกันจนมาถึงปัจจุบัน แต่อีกใจก็ไม่อยากกลับ มันคงฝังใจค่ะ  เวลามีคนมาจีบก็ปัดทิ้งตลอด คือ มันรู้สึกไม่อยากมีใคร แบบไม่ได้มีเขาในใจแต่รุ้สึกว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เขากลับมา เราอยากรู้ว่าเรายังชอบเขาอยู่มั้ยคะ คือเราบอกตัวเองว่าเราเลิกชอบแล้ว แต่เพื่อนรอบข้างบอกว่าสายตามันยังบอกว่าเรายังชอบเขาอยู่ตลอดเหมือนเรากลาย้ป็นคนที่กลัวความรักไปเลยค่ะ555  แล้วเราควทำยังไงดีคะให้หลุดพ้นจากความคิดพวกนี้ มันเจ็บค่ะ มันแย่มากที่ต้องมานั่งจัดการความรั้สึกตัวเองทั้งที่เขาไม่เคยมีเราเลยด้วยซ้ำ ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากค่ะ