เราพึ่งตัวเองไม่ได้ ทั้งที่อายุมากแล้ว รู้สึกอับจนปัญญามาก หมดไฟ มองไม่เห็นที่พักพิงใจเลย คนในครอบครัวก็เขี่ยทิ้ง เพื่อนก็ไม่เข้าใจ ไม่กล้าคบใครเพราะมีปมที่ใบหน้า ไปทำงาน หรือ เข้าสังคมก็โดนบูลลี่ หมด

(ต่อจาก หนังสือ คู่มือปฎิบัติวัดท่าซุง เล่ม 1 อานาปานุสสติกรรมฐาน ตอนที่ 6.1 https://ppantip.com/topic/43112580 ) อานาปานุสสติกรรมฐาน ตอนที่ 6.2 เรามาพูดถึงคนท

นี่เป็นเพียงส่วนนึงของเรื่องราวเธอและฉัน จากคืนนั้นที่นอนกอดฉันรับรู้ถึงไออุ่นของร่างกายเราทั้งคู่พร้อมกับ บทสนทนาหลังจากพูดเรื่องทุกข์ใจของฉันทำให้ฉันร้องไห้ได้โดยไม่อาย เธอบอกกับฉันว่า " ฉันเป็

อยากให้ตายกันมาก็ใช่ไหมเอาแต่บ่นเอาแต่ว่ากันเอาแต่ทำร้ายร่างกายกันไม่ฟังเหตุผลกันบ้างเลยอะพอพูดเสียงปกติก็บอกว่าขึ้นเสียงหรือไม่ก็บอกว่าแอ็บพอพูดเบาๆก็บอกว่า อมอะไรไว้ในปากทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยเห็นค่ามีแ

ต้องเกริ่นก่อนเลยว่าเราเนี่ยเคยอยู่ในภาวะจมดิ่งหลายเดือนจนบางครั้งรู้สึกอยากตายได้เลย แล้วก็เพื่อนบางคนที่เราสนิทเขาก็มักจะบอกว่าเราน่ะขี้ดราม่าทีนี้เราเลยพยายามแก้จากการไม่ไปพูดอะไรที่เป็นพลังงานลบกั

ผมปัจจุบันอายุ จะ 50 แล้วครับ มีลูกชาย 20 ต้นๆ เรียนปี 2  อยู่ 1 คน เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ผมกับลุกชายคุยกันทุกเรื่อง ไม่มีความลับต่อกัน แต่จากที่ผ่านมา เมื่อลุกชายเริ่มรู้จักความรัก(แฟน หญิงนะครับ)

ในห้วงยามตะวันคล้อยของชีวิต ใครคนหนึ่งนั่งคิดในความหมาย ใครคนนั้นผ่านเรื่องราวมามากมาย ใครคนนั้นความตายใกล้เข้ามา แล้วนึกถึงเรื่องราวในคราวก่อน ความคิดย้อนสู่ห้วงยามเคยใฝ่หา ยามนั้นพร้อมเปี่ยมพลังในว