คือผมคบกับแฟนมา 1 ปีกว่าแล้ว เค้าอายุน้อยกว่าผม ปกติแล้วผมเป็นคนที่ตามใจแล้วก็ยอมเค้ามาตลอด มี 2-3 ครั่งที่เค้ามีปัญหาเรื่องแอบคุยกับผู้ชายซึ่งผมก็ให้อภัยแล้วก็มองข้ามตลอดไม่อยากให้เอามาเป็นปัญหาให้ต้องเลิก มีวันหนึ่งผมพาเค้าไปโรงบาลโดยที่ขอออกที่ทำงานมานอกเวลาเพื่อพาเค้าไปหาหมอเกี่ยวกับโรคเครียดและซึมเศร้า แต่เค้าไม่อยากให้ผมรอด้วย แล้วคิวหมอก็นานเค้าเลยไล่ผมกลับไปทำงาน วันนั้นเค้าอารมณ์เสียมาก เพราะคิวนานหรือเพราะเค้ากำลังจะนอกใจผมก็ไม่รู้ พอเค้าหาหมอเสร็จเค้ากลับไม่บอกผมแล้วก็บอกผมว่าจะขอเดินเล่นรอ ผมก็ไม่รู้ด้วยความที่ว่ากลัวเค้าโมโหเลยไม่อยากถามอะไรมากพอผมเลิกงานรู้อีกทีเค้าก็ไปอยู่บนห้างผมก็เลยตามเค้าไปแต่ท่าทีเค้าก็ดูหงุดหงิดผมแปลกๆ ผมก็ไม่ได้อะไรพยายามคุยด้วยดีๆ พยายามตามใจ ก็ไม่ค่อยดีขึ้น จนผ่านไปอีกวัน เค้าอยากกลับบ้านเค้าเพราะ 2-3 วันมานี่เค้ามาทำธุระในเมืองเลยมาบ้านผมแต่ว่ามันดึกและมืดแล้วบ้านเค้าไกลจากบ้านผม 35+ กิโลเมตร ผมก็ไม่อยากให้เค้ากลับ เราเลยทะเลาะกัน เค้าเลยกลับบ้านตอนนั้นเลยแล้วก็ไม่คุยกับผม 4-5 วัน จนวันที่ได้คุยเค้าก็มีท่าทีหงุดหงิดอยู่บ้าง แล้วเค้าก็พยายามบอกเลิกผมแต่ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าคงอยากเลิกเพราะเค้าไม่อยากให้เราลำบากพาเค้าไปหาหมอ หรือคบแฟนป่วยซึมเศร้า อารมณ์ขึ้นๆลงๆ  ผมก็เลยไม่ยอมเลิก เพราะเราก็รักมากด้วยแหละ คุยกัน 1 คืนจนตกลงคืนดี แล้ววันต่อมาผมทำงานเสร็จผมก็ไปหาเค้าที่บ้านเพราะอีกวันคือวันหยุดแล้วเราก็ด้วยความที่ระแวงเห็นเค้าเลยโหลดแอปหาคู่มาเล่นที่มีปัญหากันครั้งก่อนเราก็เอาโทรศัพท์เค้ามาโหลดแล้วก็เข้าบัญชีของเค้าที่ผูกด้วยเบอร์โทรแล้วเราก็เห็นทุกอย่างเลย ที่เค้าไป รพ เสร็จแล้วโกหกเราว่าจะไปเดินเล่นจริงๆ คือเค้าคุยกับผู้ชายแล้วก็นัดกันไปมีอะไรกันทั้งๆที่เรารอเค้าเป็นห่วงเค้า ค่อยไปรับไปส่งเค้าที่ รพ. แล้วก็ที่เค้าเงียบไม่คุยกับเราเลย ทำท่าทีโมโหให้เราแต่จริงๆแล้วเค้าคุยกับอีกคนหนึ่งอยู่ หรือก็คือคุยกับคนที่เค้าไปแอบแซ่บ เราที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแต่กลับโดนโมโหให้ตลอดเราก็เลยรู้แล้วว่าทำไมเค้าถึงโมโหเรา ผมเสียใจมาก ผมตั้งใจรักเค้ามาก ซัพพอททุกอย่าง เค้าบอกเค้าเป็นคนอินโทรเวิท เวลาโมโหเค้าจะเงียบ ไม่พูดคุย เค้าก็บอกให้เราเงียบไม่ต้องไปเกาะแกะเค้า กลับกลายเป็นว่าพอเราเงียบไม่ยุ่ง เค้ากลับเอาเวลานั้นไปคุยกับคนอื่น ผมต้องทำยังไงดีครับ กับเหตุการณ์ที่เจอ ใจหนึ่งก็รักมาก เข้าใจว่าเค้าอายุยังไม่เยอะมากอาจจะอยากใช้ชีวิต เพราะเราอายุเยอะกว่าเค้า 5 ปี เราก็ผ่านผู้หญิงมากเยอะในระดับหนึ่ง เราก็เข้าใจ ในช่วงเวลาวัยรุ่น แต่อีกใจหนึ่งมันก็เสียใจมาก เพราะเราเป็นให้เค้าทุกอย่าง ทำดีให้เค้าเพราะหวังว่าสักวันหนึ่งเค้าจะเห็นความดีของเราแล้วปรับเปลี่ยนตัวเองทำดีเพื่อเราบ้าง ตอนนี้ผมสับสนมาก มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตา ไม่คิดว่าคนตั้งใจรักแบบเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ผมไม่ได้รู้สึกโกรธเลย รู้สึกเสียใจล้วนๆ ไม่มีอาการโมโหใดๆเลย ผมควรต้องทำไงต่อดีครับ