รู้สึกผิด แต่ไม่กล้าแสดงออก

พอดีวันนี้ ผมซื้อข้าวมันไก่จากตลาดข้างโรงเรียนแล้วผมขึ้นรถกลับบ้านแล้วแล้วน้องผมคนกลางก็คิดอะไรอยู่ไม่รู้เพราะความ โลภมาก น่าจะเหมากับน้องคนกลางสุดแหละ เพราะริสัยน้องคนกลางผมมันชอบ อาละวาด พอไม่ได้ดั้งใจอาการมันเพิ่งจะออกตอน ป.3 นี้แหละครับปีนี้ การเลี้ยงดูของครอบครัวปมส่วนใหญ่จะปฎิบัติเหมือนพ่อแม่ยุคใหม่หน่อยเพราะจะไม่ตีแต่จะด่าหรือลงโทษที่ไม่แรงนัก ต่างจากยุคผมเลยหนักสุดผมโดน ด้ามดาบ ฟาดหลังจนเลือดคั่ง ข้างหลังเลย เข้าเรื่องเลยดีกว่า ด้วยความที่ตอนเลิกเรียนนั้นผมเพิ่งจะอ่านมังงะจบไม่สวยและต้องมาทนกฎควายๆที่ไม่จำเป็นต้องมีอีก พอขึ้นรถคนกลางก็ขอกินข้วมันไก่ด้วยทั้งๆที่สัญญาแล้วจะไม่ขออะไรและจะไม่เรื่องมาก แต่เอาไงได้เนาะก็เด็กปัญญานิ๋มอะเนาะ มันก็ทำทถกวิถีทางในการเอาข้าวมัน พ่อก็พยายามพูดปลอบแต่ก็ไม่ได้ผลหรอก (ต้องด้ามดาบถึงจะลาบจำไอ้เด็กนรกส่งมาเกิด) ด้วยความที่ผมเก็บกดมาเต็มที่ผมก็พูดกับพ่อเงื่อนำขในการจะเอาข้าวมันไก่ ต้องจ่าย100บาท ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนั้นอย่ากจะเอาตีนยัดปากคนกลางมากเอาแต่ใจสุดๆอย่ากได้นู้นนี้ (สนตีนนี้ไอสัส)
สุดท้ายพ่อก็ต้องจ่าย แต่จริงๆแล้วที่พูดไปก็ไม่อย่ากได้เพร่ะสงสารพ่อที่ต้องมาพูดกับ เด็กปัญญานิ๋ม แต่ก็อะไรไม่ได้แถมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับพ่อมากด้วย
ถ้าจะคืนน่าจะไม่เอาเพราะผมเปิดบัญชีอยู่รอจนกว่าจะ15ที่จริงผมอยู่ ม.3 แต่เอาก่อนเกณ

ตอนนี้รู้สึกผิดต่อพ่อมากๆสงสารพ่อด้วย😥

ควรทำไงดีครับ☹️
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่