คือว่าหนูเป็นนักเรียนมัธยม​ต้นคนหนึ่ง คุณครูหนูเขาให้หนูไปรำงานหนึ่ง มีคนอื่นไปรำด้วย ล่ะหนูก็ต้องซ้อมศิลปะ​หัตถกรรม​ด้วย คือหนูก็ต้องซ้อมทั้งสองอย่าง แต่หนูไม่ได้ชอบรำเลย เขาเลยเอาหนูไปรำซึ่งหนูไม่เข

เราเข้ามาเป็นเด็กนาฏศิลป์ตั้งแต่ม.2เราคิดว่ามันสนุกดีที่ได้รำจนเป็นเด็กนาฏศิลป์มาถึงม.3เริ่มนักขึ้นเรื่อยๆตอนเช้าเราก็ได้มาซ้อมฟ้อนอีกทุกเช้าเลยบางครั้งก็เรียนแค่ตอนเช้าพอกินข้าวเสร็จครูก็นัดให้มาซ้อม

สวัสดีค่ะ เรากับแฟนเคยตกลงว่าจะไปเรียนด้วยกันที่ๆหนึ่ง ตกลงกันเป็นเดือนแล้วค่ะ ต้องขอบอกก่อนว่าเราตั้งใจจะเรียนนาฏศิลป์ค่ะมันอาจจะมีซ้อมบ้าง แฟนเราไม่ให้กลับเองกลางคืนก็เลยตั้งใจว่าจะไปเรียนที่เดียวกั

พอดีน้องสาวขึ้นม.4 แล้วเลือกเข้าชมรมนาฏศิลป์ของโรงเรียน แต่พอโรงเรียนมีกิจกรรมที่ต้องรำเปิดงานหรือไปแข่งขัน น้องต้องเข้าร่วมตลอด ช่วงพักเที่ยงเลิกเรียนก็ต้องซ้อม วันหยุดก็ต้องไป ไม่มีวันหยุด งานที่ครู

คือกลุ่มของเราไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มหัวหน้า เวลามีงานห้อง คือทุกคนต้องรับผิดชอบร่วมกัน มีงานหนึ่ง ครูนาฏศิลป์ ให้ถ่ายคลิปวิดีโอทุกคนรำ คือครูให้ห้องเราเเยกกันไปซ้อม กลุ่มเราก็ซ้อมบ่อยนะ คือพวกกลุ่มหัวหน้

ห้องนาฏศิลป์ที่ครั้งหนึ่งเคยคึกคักกลับเงียบเชียบราวกับสุสาน ในกระจกเงาบานเก่าที่ตั้งอยู่มุมห้อง สะท้อนให้เห็นร่างของหญิงสาวในชุดนางรำงดงามราวกับภาพวาด แต่ในดวงตากลับฉายแววเศร้าสร้อย เธอคือรวิภา อดีตดา

คือตอนประถมหนูเป็นเด็กนาฏศิลป์ค่ะไม่ได้ตั้งใจจะเป็นแต่ครูเลือกหนู (ครอบครูแล้วนะคะ) หนูตั้งใจซ้อมทุกงานค่ะ พอวันงานถึงแต่งตัวเสร็จ แต่งหน้าเสร็จ จะเริ่มเวียนหัว คลื่นไส้ค่ะ เป็นทุกงานเลยค่ะ จบงานเสร็จ

เด็กต้องว่ายซ้อมสระ25เมตร อยากให้เด็กๆนักกีฬามีสระมาตรฐาน เพื่อพัฒนาศักยภาพให้ถึงขีดสุด สงสารเด็กๆที่มุ่งมั่นแต่ต้องมาเสียโอกาศเพราะพวกผู้ใหญ่