ผมเลิกกับแฟนไป3ปีแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมคิดถึงเธอมาก ผมพยายามตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมตามส่องเธอตลอด ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย มีคนใหม่รึยัง ผมไม่เคยบล็อกเฟสเธอเลย หรือแม้แต่ข้อความเก่าๆ ที่เราคุยกัน ผมก็ไม่เคยลบทิ้งไปไหน ยังกลับเข้าไปอ่านเสมอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยสนใจผมแล้ว แต่ก็มีบ้างที่เวลาผมไปซื้อของที่ร้านเธอ ตอนนั้นผมเลือกขนมแต่หางตาก็แอบมอง ว่าเธอทำอะไรอยู่ ปรากฏว่าเธอมองผม ผมได้แต่แอบคิด ว่าเธอยังมีใจหรือผมคิดไปเอง วันหนึ่งผมเห็นเธอแชร์โพสต์ เกี่ยวกับแฟน พร้อมทั้งแท็กชื่อเฟสคนหนึ่ง ขอเรียกว่าAนะครับ ผมเลยกดเข้าไปดูเฟสของ A ซึ่งเขาคบกับแฟนเก่าของผมจริงๆ ตอนนั้นผมรู้สึกโมโห และหึงหวงหนักมาก ผมตามส่อง ว่าเขาคบกันได้นานรึยัง ลงสตอรี่ แชร์โพสต์อะไรถึงกันบ้าง ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ สร้างเฟสขึ้นอีกเฟส แล้วสั่งให้เขาเลิกยุ่งกับคนของผม ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ครั้งหนึ่งผมไปซื้อขนมที่ร้านของเธอเหมือนเช่นเคย ครั้งนี้ผมเห็นเธอนั่งหยอกล้ออยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งหน้าจะเป็นแฟนใหม่ของเธอ ตอนนั้นผมโกรธ กำหมัดขึ้นมา อยากจะต่อยหน้ามันซะให้หัก แต่พอเธอมิงมาที่ผม ผมก็ต้องหยุดการกระทำของตัวเองลง ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร แต่ที่แน่ๆ คือผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเธอ ผมหวง แม้จะเลิกกับเธอแล้วก็ตาม ผมตามสืบแฟนใหม่เธอทั้งคอยให้เพื่อนสนิทที่บ้านอยู่ใกล้เธอจับตาดู  วันหนึ่งผมนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ แล้วแฟนเก่าของผมก็ทักมา เธอบอกว่า ทำไมต้องทำแบบนี้ มันไม่มากไปหน่อยหรอ เธอเล่าให้ฟังว่า A บอกกับเธอว่า มีคนสั่งให้เลิกยุ่งกับเธอ ซึ่งเธอก็น่าจะพอรู้ว่าเป็นผม เธอด่าผม ว่าเลิกกันแล้วก็แล้วกันไปสิ จะมายุ่งมาตามราวีกันทำไม ผมเลยอธิบายเหตุผลให้เธอฟัง เธอบอกให้ผมยอมรับความจริง ว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้วจบไปตั้งแต่3ปีที่แล้ว อย่าวนหลูบอยู่ที่เดิม เธอบอกว่าผมยังต้องเจอผู้คนอีกมากมาย ผู้หญิงอีกเยอะแยะถ้าผมยอมปล่อยวาง ผมอาจจะเจอคนที่ทำให้ผมมีความสุขได้อีกครั้ง เธอบอกว่าเธอไม่ได้หายไปไหน เธอยังอยู่กับผมเสมอแต่อยู่ในรูปแบบของความทรงจำที่ดี ในอดีต เธอบอกอีกว่าความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง ความรักมีหลายรูปแบบตราบใด ที่เราไม่เบียดเบียนทำร้ายกัน ต่างฝ่ายต่างให้เกียรติซึ่งกันและกันแค่นี้ก็มีความสุข ไม่ว่าเราจะอยู่ในรูปแบบไหนก็ตาม เช่น เป็นได้แค่พี่น้อง เพื่อน เพื่อนสนิท หรืออื่นๆ ถ้าผมรักเธอจริงก็ไม่ควรทำร้านชีวิตเธอ ผมควรให้อิสระแก่เธอ ผมควรปล่อยวาง เธอบอกแบบนี้  แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอยากให้เรากลับมารักกัน กลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อน จนถึงปัจจุบันนี้ ผมก็ยังเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้และยังคอยถาม ว่าเธอเลิกกับคนนั้นรึยัง ถ้าเลิกแล้วมีใครอีกมั้ย มีใครมายุ่งกับเธอมั้ย ยังคอยถาม คอยสืบเสมอ ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์เลยสักนิด  เฮ้อออ ผมเห็นแก่ตัวรึป่าวครับ ถ้าใช่ผมควรทำยังไงครับ