ก่อนคบกัน เขาจะเป็นประมาณว่ามีเพื่อนมาหาตลอด ตอนแรกคบกันมีทะเลาะเรื่องนี้อยู่บ้าง
เคยคุยเปิดใจกันไปแล้วว่าเราต้องการให้มาแบบมีขอบเขต ไม่ใช่อยู่ทั้งวันที่งคืนกลับเช้า
ช่วงแรกดีขึ้นค่ะ แต่สองสามปีหลังถึงปัจจุบันเริ่มแย่ลง (ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนไม่ค่อยกินเหล้า)

ในช่วงนั้นเช่าบ้านอยู่กรุงเทพจนมีเหตุต้องย้ายมาเช่าบ้านต่างจังหวัด ซึ่งพอย้ายมาเราสองต้องมาหารอยู่กับเพื่อนของเขา
ตรงนี้แหละค่ะที่เริ่มรู้สึกว่าไม่โอเค เพื่อนในบ้านและเพื่อนแถวละแวกบ้านเริ่มมาชวนกิน อาทิตย์นึงกิน4-5วัน
กินที่บ้านเลิกดึก ออกไปกินกว่าจะกลับก็เกือบเช้า ตี3ตี4ตลอด เราให้เขาไปทุกครั้ง
เขารู้ว่าเราไม่พอใจที่เขาออกไป ก็จะบอกเราเสมอว่า "จะรีบกลับ ดื่มไม่มาก"
ทุกครั้งที่กลับมาเขาเมาตลอดเลย บางทีเราไปด้วยอยากให้เขากลับเร็วบ้าง แต่ไม่เป็นผล เขาหาว่าเราทำเสียบรรยากาศ
เขาเป็นคนขี้เกรงใจ ไม่กล้าปฏิเสธคนอื่น คิดถึงคนอื่นแต่ไม่คิดถึงความรู้สึกเราเลย

เราอยู่ในภาวะซึมเศร้าค่ะ นอนดึกไม่ค่อยได้ ต้องกินยานอนหลับแล้วนอนเลย
แต่วันไหนที่เขาออกไปกิน ถึงกินยาไป เราไม่สามารถนอนได้เลยค่ะ รอเค้ากลับบ้าน
ในใจเราเริ่มรู้สึกโดดเดี่ยว คิดว่าถ้าเราให้ไป เขาคงเกรงใจกันบ้าง จนเป็นปัญหาถึงตอนนี้
เขาคิดว่าเรางี่เง่า ไม่เข้าใจ แต่ส่วนตัวเราไม่ชอบกินเหล้าอยู่แล้วค่ะ รวมถึงตั้งแต่เราไม่สบาย เราเห็นถึงความสำคัญของสุขภาพกายและใจมากๆ
ส่วนเขามีผ่าตัดลำไส้ในปีหน้าค่ะ ความเป็นห่วงของเราสู้ไม่ได้กับความเกรงใจ+ติดเพื่อนของเขาเลย

เราเริ่มคิดว่าเราต้องการชีวิตแบบนี้จริงๆหรือ ต้องใช้ชีวิตกับความรู้สึกนี้อีกนานแค่ไหน
ทำยังไงบ้างถึงจะแก้ไขเรื่องตรงนี้ได้ หรือสุดท้ายแล้วเราควรหยุด 

เพื่อนๆมีประสบการณ์แบบไหน มีความคิดเห็นอย่างไร แชร์กันได้นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ