สวัสดีค่ะ ชื่อ ข้าวๆนะคะ จะมาเล่าประสบการณ์หลอนที่เจอในตอนเด็ก
อาจจะหลอนไม่โดนใจใครก็ขออภัยด้วยนะคะเกิดขึ้นจริงกับตัวฉันในตอนเด็ก
วันนั้นฉันอยู่คนเดียวทั้งบ้านมีแค่ฉันส่วนคนอื่นๆในครอบครัวไม่มีใครอยู่เพราะไปงานกัน
จำไม่ได้แล้วว่างานอะไร ปกติเป็นมีเซ้น เจอทุกวันจนมันชินไปแล้วแต่อย่างว่าอ่ะนะ
ตอนเด็กมักเจอบ่อยกว่าตอนโต ตอนนั้นกำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่แล้วฉันก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู3ครั้ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก คนโบราณเชื่อกันว่าถ้ายินเสียงเคาะประตู3ครั้งอย่าไปเปิด เพราะถ้าเป็นคนปกติจะเคาะรัวๆ ด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เราเลยเดินไปเปิดแต่ไม่เจอใคร
สิ่งที่เห็นมีแต่ความว่างเปล่าและความมืดนึกขึ้นมาได้ว่าถ้าพ่อกับแม่ใกล้จะกลับมาบ้านเขาจะโทรบอกเราเพราะปกติแล้วแม่กับพ่อเราจะไม่ชอบเคาะ
ประตูบ้านกันเราก็เริ่มระแวงขึ้นมาเพราะแถวบ้านเราโจรมันค่อนข้างเยอะเราจำได้เลยว่าเป็นการอพ่อแม่ที่ทรมานที่สุดมันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะ
อยู่บ้านคนเดียวนั่งรอจนจะ5ทุ่มพ่อกับแม่เราก็ยังไม่กลับมาบ้านเราง่วงมากวันพรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนเราเลยตัดสินใจขึ้นไปนอนแต่ความรู้สึกเหมือนมีคนคอยเดินตามตลอดเวลาเป็นคนที่ไม่ชอบปิดประตูเวลานอนเพราะกลัวความมืดเอามากปกติแล้วบ้านเราตอนกลางคืนลมแทบจะไม่มีเลยเรานอนๆอยู่
เสียงประตูปิดดังมากพยายามเปิดแล้วแต่เปิดไม่ออกประตูห้องเราไม่เคยเสียหรือเปิดยากอะไรเลยแต่คราวนี้ดันเปิดไม่ได้ เรานี้โชคร้ายจริงๆได้ห้องที่มีใต้
หลังคาแล้วประตูห้องใต้หลังคายิ่งปิดไม่สนิทอยู่แต่เราไม่ได้ใส่อะไรเลยตอนนั้นนอนไปสักพักได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลงมาเปิดประตูกำลังจะลงไปมีคนโทร
เข้ามา เราก็รับสายไป "โหลข้าวแม่ใกล้ถึงแล้วนะลูกเอาไรมั้ยเดี๋ยวแม่ซื้อให้" เราตอบไปว่าไม่เอาแล้วถามแม่กลับไป
"แม่ แม่ได้มาเรียกหนูที่หน้าบ้านมั้ย หนูได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลงไปเปิดประตู" "แม่ยังถึงเลยนะลูกแม่ยังอยู่หน้าเซเว่นอยู่เลย ระวังตัวด้วยล่ะแถวบ้านเรายิ่งน่ากลัวอยู่ถ้าแม่กลับไปเดี๋ยวแม่โทรไปอีกครั้งนึงนะ" แล้วเสียงที่ได้ยินล่ะมันคือเสียงของใคร ตัวเราแข็งไปหมดตอนนั้นไม่รู้จะทำอะไรได้แต่พูดอยู่ในใจไปว่า "ไม่ใช่แม่กูไม่ใช่คนในบ้านกูอย่า
มายุ่งกับกูและบ้านกู" จากลมที่ไม่เคยพัดเข้ามาเลย อยู่ๆมันก็พัดเข้ามาลมแรงมากเอาผ้าห่มมาห่มก็ยังไม่หายหนาวเราเห็นเงาดำๆอยู่ข้างล่างคิดเอาไว้ว่าต้องโดนแน่ๆคืนนี้ ซึ่งใช่เราโดน เบอร์ติดต่อ0624943191เผื่อใครอยากติดต่อชวนให้ไปเล่า
คืนหลอนของฉัน
อาจจะหลอนไม่โดนใจใครก็ขออภัยด้วยนะคะเกิดขึ้นจริงกับตัวฉันในตอนเด็ก
วันนั้นฉันอยู่คนเดียวทั้งบ้านมีแค่ฉันส่วนคนอื่นๆในครอบครัวไม่มีใครอยู่เพราะไปงานกัน
จำไม่ได้แล้วว่างานอะไร ปกติเป็นมีเซ้น เจอทุกวันจนมันชินไปแล้วแต่อย่างว่าอ่ะนะ
ตอนเด็กมักเจอบ่อยกว่าตอนโต ตอนนั้นกำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่แล้วฉันก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู3ครั้ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก คนโบราณเชื่อกันว่าถ้ายินเสียงเคาะประตู3ครั้งอย่าไปเปิด เพราะถ้าเป็นคนปกติจะเคาะรัวๆ ด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เราเลยเดินไปเปิดแต่ไม่เจอใคร
สิ่งที่เห็นมีแต่ความว่างเปล่าและความมืดนึกขึ้นมาได้ว่าถ้าพ่อกับแม่ใกล้จะกลับมาบ้านเขาจะโทรบอกเราเพราะปกติแล้วแม่กับพ่อเราจะไม่ชอบเคาะ
ประตูบ้านกันเราก็เริ่มระแวงขึ้นมาเพราะแถวบ้านเราโจรมันค่อนข้างเยอะเราจำได้เลยว่าเป็นการอพ่อแม่ที่ทรมานที่สุดมันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะ
อยู่บ้านคนเดียวนั่งรอจนจะ5ทุ่มพ่อกับแม่เราก็ยังไม่กลับมาบ้านเราง่วงมากวันพรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนเราเลยตัดสินใจขึ้นไปนอนแต่ความรู้สึกเหมือนมีคนคอยเดินตามตลอดเวลาเป็นคนที่ไม่ชอบปิดประตูเวลานอนเพราะกลัวความมืดเอามากปกติแล้วบ้านเราตอนกลางคืนลมแทบจะไม่มีเลยเรานอนๆอยู่
เสียงประตูปิดดังมากพยายามเปิดแล้วแต่เปิดไม่ออกประตูห้องเราไม่เคยเสียหรือเปิดยากอะไรเลยแต่คราวนี้ดันเปิดไม่ได้ เรานี้โชคร้ายจริงๆได้ห้องที่มีใต้
หลังคาแล้วประตูห้องใต้หลังคายิ่งปิดไม่สนิทอยู่แต่เราไม่ได้ใส่อะไรเลยตอนนั้นนอนไปสักพักได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลงมาเปิดประตูกำลังจะลงไปมีคนโทร
เข้ามา เราก็รับสายไป "โหลข้าวแม่ใกล้ถึงแล้วนะลูกเอาไรมั้ยเดี๋ยวแม่ซื้อให้" เราตอบไปว่าไม่เอาแล้วถามแม่กลับไป
"แม่ แม่ได้มาเรียกหนูที่หน้าบ้านมั้ย หนูได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลงไปเปิดประตู" "แม่ยังถึงเลยนะลูกแม่ยังอยู่หน้าเซเว่นอยู่เลย ระวังตัวด้วยล่ะแถวบ้านเรายิ่งน่ากลัวอยู่ถ้าแม่กลับไปเดี๋ยวแม่โทรไปอีกครั้งนึงนะ" แล้วเสียงที่ได้ยินล่ะมันคือเสียงของใคร ตัวเราแข็งไปหมดตอนนั้นไม่รู้จะทำอะไรได้แต่พูดอยู่ในใจไปว่า "ไม่ใช่แม่กูไม่ใช่คนในบ้านกูอย่า