350 กิโลเมตร คือความไกลของระยะทางของจุดหมายที่เราจะไป นาฬิกาตอนนี้บอกเวลาตีสามกว่าแล้ว เราเลทจากแผนเดิมประมาณนึง ซึ่งเป็นผลมาจากการพ่วงแบตก่อนหน้านี้ ที่เลือกออกเดินทางแต่เช้ามืดแบบนี้เพราะคิดว่าการจราจรของรถบนถนนน่าจะโล่ง ๆ ไม่ต้องเร่งทำเวลาอะไรมากนัก สาย ๆ หน่อยก็หาข้าวรองท้องตามข้างทาง และไปแช่น้ำร้อนที่ น้ำพุร้อนลิ่นถิ่น  ให้คล้ายเส้นความตึงของการตื่นเช้า (เขาว่าตาน้ำพุร้อนเกิดจากธรรมชาติตรงกลางแม่น้ำแควน้อยตั้งแต่สมัยสร้างทางรถไฟ) 

          แวะโน้นนี่มาเสียเยอะยังไม่ถึงที่หมายเสียที ไหนจะสายแล้วงั้นก็หยุดแวะจอดจุดพักรถกันอีกทีจะเป็นไร หลังจากที่ต้องหูอื้อบ้างตอนรถขึ้นชันตามแนวเขา หัวคลอนบ้างตามแนวโค้งเพราะทางของถนนนั้นเลี้ยวคดซีบซ้อน แล้วจะเอาอะไรกับใจมนุษย์ (อันนี้ไม่เกี่ยวกัน) 

          แวะพักเข้าห้องน้ำให้พี่หัวหน้าทริปควบตำแหน่งสารถีได้พักเท้ากันก่อน อันที่จริงเราว่าบริเวณตรงนี้เป็นมันสวยมากกว่าจุดพักรถธรรมดา ๆ ทั่วไป จริง ๆ เราว่านับเป็นจุดชมวิวดี ๆ ที่นึงเลยทีเดียว เพราะหากมองทอดสายตาออกไปมันเป็นวิวที่ฮัลเลวังกาสวยสดงดงามมาก ๆ เลย
          เอาหละถึงที่หมายสักที นาฬิกาบอกเวลาประมาณ 14.00 น. กองทัพต้องเดินด้วยท้อง แต่เพราะเลยมื้อเที่ยงมาสักพักแล้วท้องเลยส่งเสียงร้องประท้วง รีบขนของเข้าที่พัก ความง่วง ความหิว และความเมื่อยล้า จะถูกเยียวยาด้วยอาหารเลิศรส ตอนนี้อะไรก็ยอมกินอะไรก็ได้ทั้งนั้น 

          งั้นแวะร้านในหมู่บ้านสั่งเมนูประจำอย่างปลาคัง หรือจะเป็นเมนูสิ้นคิดอย่าง ไข่เจียว อย่าเอ็ดไปรับรองได้ว่ามันจะเป็นเมนูที่หมดก่อนเมนูอื่นเสมอ และก็สั่งอะไรง่าย ๆ อีกสัก 2 - 3 อย่าง  จากนั้นค่อยไปย้อนวันวานกับ บ้านอิต่อง ณ เหมืองปิล็อก ในนิทราอีกสักครา
         
          เมื่อท้องอิ่มหนังตาหย่อน พุ่งเริ่มป่องงั้นขอแวะเข้าไปหลับพักสายตาสักหนึ่งตื่น พอฟื้นขึ้นมาแล้วเราจะพาทุกท่านไปตามจุดสำคัญต่าง ๆ ของหมู่บ้านกลางหุบเขาที่มีชื่อเสียงแห่งนี้อีกที อ๋อลืมบอกอีกนิด บ้านพักที่เรามา มีหนึ่งในสมาชิกของเรามาตามไอดอลหนุ่มท่านหนึ่งที่เคยมาพักตอนมาเที่ยวที่แห่งนี้ และความโชคดี เราได้นอนพักห้องเดียวกับชายท่านนั้นด้วย cullen hateberry ฝันดี Zzzzzz

           ว่าจะแค่หลับพักสายตาเพียงสักพัก เผลอแปบเดียวแสงสุดท้ายกำลังจะลาลับไปแล้ว แต่ก็ดีเพราะเวลาแบบนี้แดดร่มลมตกไม่ร้อนมาก ที่แรกที่จะพาไปเป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์อีกหนึ่งจุด ที่ทิ้งร่องรอยหลักฐานของอาชีพไว้ให้คนรุ่นหลังได้เห็นว่าครั้งหนึ่งที่แห่งนี้น่าจะเคยเป็นยุครุ่งเรื่องของการทำเหมืองแร่ ที่นี่ เหมืองปิล๊อก เวลาผ่านไปผ่านไป จากเหมืองเก่ากลายมาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและที่เรียนรู้ ภายในมีซากอุปกรณ์ เครื่องมือ และอาคารเก่าสุดคลาสสิกที่หลงเหลือไว้ให้เราได้รับชม 

            บริเวณรอบ ๆ มีภูเขาโอบล้อมคงไว้ซึ่งความสวยงาม และความสดชื่นของธรรมชาติ และหากเดินต่อไปอีกหน่อยจะพบกับอีกหนึ่งจุดไฮไลท์ในไฮไลท์ บ่อน้ำและลำธารใสขนาดเล็กมีฝูงปลาคาร์ปสีสันสดใสออกมาแหวกว่ายโชว์ตัวให้เราได้รับชมกัน
          หากแสงยามราตรีของเมืองที่เราจากมาถูกกล่าวขานว่าเป็นเมืองแห่งเสรีชนผู้ซึ่งมีปัญญา เมืองที่ได้ขึ้นชื่อว่ามหานครที่ไม่เคยหลับใหล สถานที่แห่งนี้ก็มีแสงสีและความสว่างที่มิได้แตกต่างกัน แต่ที่อาจจะแปลกกว่าก็คือ ที่แห่งนี้มีแสงสีที่สงบและอบอุ่น 

          หลังจากเดินออกจากเหมืองแร่พระอาทิตย์ก็เป็นสีไข่แดงจับที่ริมขอบฟ้าเสียแล้ว ณ หมู่บ้านอีต่องมีตลาดคนเดินยามค่ำคืน ร้านค้าของชาวบ้านต่างเริ่มทยอยกันเปิดไฟขึ้นมาทดแทนแสงสุดท้ายของวันที่ลาลับและเป็นสัญณาณว่าพร้อมให้บริการต่าง ๆ แก่ผู้มาเยือนอย่างเต็มที่ บนถนนคอนกรีตผู้คนเริ่มเดินกันขวักไขว่ออกมาจับจ่ายเลือกซื้อสินค้า เลือกกินอาหาร และชื่นชมวิถีชีวิต

          สระน้ำกลางหมู่บ้านที่กลางวันเป็นเพียงบึงน้ำธรรมดา แต่เมื่อแสงไฟสีส้มสาดสะท้อนเปื้อนผิวน้ำระยิบระยับปนเปกับเงาของตึกรามทำให้ดูสวยงามตรึงตาไปอีกแบบ นักท่องเที่ยงอย่างเรา ๆ ก็ออกเดินช็อปปิ้ง หาเสบียง เครื่องดื่มและเครื่องเคียงให้พร้อมเพียง เสียงร้องของท้องส่งสัญญาณเตือนว่าเริ่มหิวแล้วนะ บรรยากาศแบบนี้ มื้อเย็นของเราก็คงไม่พ้นอาหารต้องห้าม อย่างเมนูย่างหมา ... หมากระทุหมูกะทะ ^^ อย่างเคย