ผมเป็นคนหนึ่งที่ทำงานและใช้ชีวิต กทม. นานๆ จะลาพักร้อนกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ยอมรับว่าเหนื่อยมากจนไม่อยากออกไปไหนเลย อยากนอนทั้งวัน ใช้ชีวิตง่าย ๆ กินข้าวที่บ้าน หรือสั่งอะไรมาทานที่บ้านก็พอ แต่คนในครอบครัวชอบบ่นว่าอยากไปเที่ยวนั่นนี่ (ผมเป็นคนเดียวในบ้านที่ขับรถคล่อง พ่อผมก็ขับได้ แต่ไม่เก่ง และไม่ชอบไปไหนไกล ๆ) ก็มีบ้างครับที่รู้สึกไม่อยากเหนื่อยอีก อยากจะเอาแต่นอนที่บ้านให้เต็มอิ่ม แต่ก็หยวน ๆ พาไปบ้าง ชดเชยเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ผมค่อยกลับไป กทม.แล้วหาวันอื่นพักผ่อนยังพอได้

ผมเล่าเรื่องนี้แชร์กับรุ่นน้อง รุ่นน้องผมก็สไตล์คล้ายกันนี้ แต่ต่างกันนิดนึงที่เขาเป็นครอบครัวใหญ่กว่าผมหน่อย กลับบ้านทีมีแต่คนรบเร้าขอให้พาไปนั่นนี่หลายทิศทาง บอกตรง ๆ ไปว่าเหนื่อย อยากพักผ่อน ก็มีบ้างบางคนในครอบครัวที่เข้าใจไม่ว่าอะไร แต่ก็มีบ้างบางคนที่ค่อนขอด หาเรื่องแซะว่าเป็นผู้ดีกรุงเทพมาจากไหน ทำไมเรื่องมากจัง จนทำให้ความสัมพันธ์กับบางคนในครอบครัวตึง ๆ ไปเลย ไม่ค่อยมีใครกล้ายุ่งเลย 

เป็นมนุษย์เงินเดือนที่รักสันโดษ แต่ครอบครัวไม่เข้าใจ ลำบากเหมือนกันนะครับ