ทุกการเติบโตทำให้เรารู้ว่าทำผู้คนหายไปเยอะเลย
เป็นวันเกิดอีกปีที่อยู่คนเดียว ไม่มีเค้กและข้อความจากใครเลย จากแชทที่ไม่เคยเหงา กลายเป็นโทรศัพท์ที่ว่างเปล่า หรือเราไปทำร้ายใครโดยไม่ตั้งใจ เลยทำเขาหายไป กันนะ มีเพื่อนร่วมงาน เดินมาตบบ่า เบิดเดย์น้ะ ข้อความจากพ่อแม่ ที่มีให้ทุกปี เมื่อก่อนตื่นเต้นว่าเราจะโตอีกปีแล้วสินะ แต่…ทุกอย่างเปลี่ยน เราแค่ขอให้วันนี้หมดไปให้เร็วที่สุด ใกล้หมดวันแล้วเลยคิดที่จะฉลองงานเล็กๆ เลยซื้อของกินจัดจานสวยๆนั่งกินตามลำพังไปเรื่อยๆ ว่าวันนี้พิเศษหน่อยนะ ต้องกินอะไรดีๆอาหารอร่อยๆ ฉันก็มีความสุขเล็กๆน้อยๆ ฉันแอบเหงาเล็กๆเลยโพสลงแฮปปี้เบิดย์ทูมี แล้วก็มีคนไม่กี่คนเข้ามาแฮปปี้เบิดย์ ใจก็ฟู ขึ้นมาแล้วก็หมดวันแล้วเย้!!!!  

จริงๆฉันยังอยากมีชีวิตอยู่  ไม่ได้หวังให้ใครเข้าใจ ฉันพยายามสงบจิตใจให้มาก เพื่อวันใหม่ ในโลกที่โหดร้าย เพราะเราไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว