ขอเกริ่นใว้ก่อนนะคะพี่ๆ ส่วนตัวแล้วหนูอยากได้แฟนที่สามารถเลี้ยงดูเราได้ ที่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องรวยหรือต้องให้เงินเราตลอด ปัจจุบันหนูคบแฟนมาได้สามปีแล้วค่ะ เขาเป็นคนนิสัยดีคนหนึ่ง เพียงแต่เขาเป็นคนที่ไม่กระตือร้นที่จะวางแผนชีวิตเท่าไหร่ค่ะ การใช้ชีวิตไปเรื่อยๆค่อยวางแผนยังไม่อยากคิดอะไรค่อยไปวางแผนทีหลัง มันไม่ใช่สิ่งที่ผิด สำหรับหนู เพียงแต่ว่าอย่างน้อยก็น่าจะมีเป้าหมายสักอย่างในชีวิตมั่งสักอย่างหนึ่ง ในความคิดหนู หรือหนูคิดมากเกินไปคะ หรือหนูจริงจังกับชีวิตเกินไป ในความรู้สึกหนูคือถ้าเราจะฝากความหวังหรือชีวิตเราใว้กับผู้ชายคนๆหนึ่งเราต้องมั่นใจหรือเปล่าว่าเขาสามารถดูแลเราได้ มันไม่ดูเหมือนหวังพึ่งเขาเกินไปมั้ยคะ มันดูรีบไปรึเปล่า
อยากมีแฟนที่สามารถดูแลเราได้ เป็นความคิดที่ผิดมั้ยคะ ?